Σε κάθε νέα γνωριμία επιδιώκεις να μάθεις τον άλλον, να καταλάβεις με τι ασχολείται, προκειμένου να ανακαλύψεις περισσότερα για τον χαρακτήρα και τη ζωή του. Αν το δούμε ψυχομετρικά, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι τα επαγγελματικά επιτεύγματα συνιστούν μέρος της ταυτότητά μας. Με τον ίδιο τρόπο που χαρακτηρίζουμε τους άλλους, περιγράφουμε και τον εαυτό μας. Οι επιλογές μας καθορίζουν ποιοι είμαστε -πόσο μάλλον η εργασία που κατέχει μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μας. Είναι επομένως λογικό μια κρίση σε αυτόν τον τομέα να επεκτείνεται και στους υπόλοιπους τομείς της ζωής.
Μπροστά σε μια δυσκολία στα επαγγελματικά, όπως μια απόλυση ή ένα σταυροδρόμι που πρέπει να επιλέξουμε ποια πορεία ν’ ακολουθήσουμε, ερχόμαστε αντιμέτωποι κυρίως με τον εαυτό μας. Μια τέτοια αλλαγή μπερδεύει τις σκέψεις μας που άλλοτε πυροδοτούν ιδέες με πιθανές λύσεις και άλλοτε μας αποθαρρύνουν και μας οδηγούν σε αδιέξοδο. Η στασιμότητα -πόσο μάλλον η απραγία- θρέφουν την αμφισβήτηση και συχνά την καταστροφολογία. Πάντα έχουμε δύο επιλογές, είτε να αντιμετωπίσουμε τη δυσκολία ως πρόκληση είτε να δούμε την αρνητική της πλευρά. Βέβαια οι πολλές «κλειστές πόρτες» και τα εμπόδια λειτουργούν συνήθως σαν ντόμινο για την ψυχολογία και μας φέρνουν σε θέση να προδικάζουμε καταστάσεις. Έτσι βυθιζόμαστε στη ματαιότητα και ακυρώνουμε την πίστη στις δυνάμεις μας.
Πρόκειται στην πραγματικότητα για θέμα mindset. Είναι φυσικό να πέσεις, όμως για να σηκωθείς πρέπει να αναγνωρίσεις την κατάσταση και να ανιχνεύσεις τα μοτίβα που σε οδήγησαν σε εκείνο το σημείο. Πολλές φορές χρειάζεται να μπαίνεις στη θέση του παρατηρητή και να κρίνεις κατά πόσο οι σκέψεις σου ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και αν την διαστρεβλώνουν. Όταν μπλέκεις με σκέψεις όπως «δε θα τα καταφέρω» ή «δε θα βελτιωθεί η κατάσταση» μπορείς να κάνεις ένα βήμα πίσω και να αναγνωρίσεις τη μορφή τους. Φυσικά δεν οφείλεις να τις αντικαταστήσεις με θετικές σκέψεις αλλά με ρεαλιστικές.
Γύρω μας υπάρχουν πολλά πρότυπα που αποδεικνύουν ότι η θέληση και η επιμονή μπορούν να φέρουν την επιτυχία. Συγγραφείς και ηθοποιοί, όπως η J.K Rowlling και η Oprah, έχουν μιλήσει ανοιχτά για τις απορρίψεις που βίωσαν σαν επαγγελματίες και το πώς από το μηδέν μπορείς να φτάσεις στο εκατό παρά τους παράγοντες που μπαίνουν εμπόδιο στην προσπάθειά σου. Ζούμε σε μια κοινωνία που προωθεί το fast-success και προάγει ως πρότυπο την υπερπαραγωγή σε νεαρή ηλικία, γι’ αυτό κάποιες φορές θεωρούμε άπιαστο και ανέλπιστο να πετύχουμε τους επαγγελματικούς μας στόχους αργότερα. Η επιτυχία όμως δε γνωρίζει ηλικία αλλά θέληση και προσπάθεια.
Αποτελεί πηγή έμπνευσης να διαβάζεις για τον βίο πολλών ανθρώπων στον χώρο του θεάματος -και πίσω από αυτόν- και να βλέπεις πως δε δέχτηκαν παθητικά την τροπή της ζωής αλλά απάντησαν σε αυτήν με ένα τεράστιο comeback. Δε σημαίνει ότι αυτοί δεν ανησυχούσαν, η ανησυχία δεν αποχωρεί ούτε όταν έρθει η επιτυχία. Μπορεί να περιοριστεί όμως και συνήθως αυτό γίνεται με το αποδοτικό μοντέλο του «πρέπει να πάθεις για να μάθεις». Καμιά φορά για να αποβάλλεις την αρνητικότητα πρέπει να την ζήσεις στο έπακρο. Δε μαθαίνουν όλοι γρήγορα, ίσως χρειάζεται να δοκιμάσεις κάτι για να δεις ότι δε δουλεύει για σένα.
Η απάντηση στην ανησυχία και την απαισιοδοξία είναι η δράση. Ξεκίνα από κάτι μικρό, μια εθελοντική δράση ή κάτι που θεωρείς έστω και ελάχιστα ότι μπορεί να αποδώσει. Οι ευκαιρίες μοιάζουν με αμοιβαίο κυνηγητό, μια τις βρίσκεις εσύ, μια σε βρίσκουν αυτές. Κι αν πιστεύεις και λίγο στον νόμο της έλξης, οφείλεις στον εαυτό σου -αφού το χορτάσεις- να σταματήσεις κάποια στιγμή να παραπονιέσαι. Πέντε λεπτά σε ένα διαδικτυακό forum παραπόνων είναι αρκετά για να σε θλίψουν, φαντάσου να το κάνεις αυτό βδομάδες ή και μήνες!
Μαθαίνουμε καθημερινά για περιπτώσεις ατόμων που τα παράτησαν ή εγκατέλειψαν τα όνειρά τους και συχνά γινόμαστε επικριτικοί. Είναι εύκολο να κρίνεις τις επιλογές των άλλων, μα όταν έρχεται η σειρά σου κλείνεις τα μάτια και σταυρώνεις τα χέρια. Θεωρούμε ίσως ότι πρέπει να προσπαθείς μια ζωή για να τα καταφέρεις, καμιά φορά όμως αρκεί μια στιγμή για ν’ αλλάξουν όλα.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.