Καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής μας καλούμαστε να διαχειριστούμε περίπου 27 διαφορετικά συναισθήματα. Διαχωρισμένα στις δύο μεγάλες κατηγορίες των θετικών και των αρνητικών, μερικά απλώς τα νιώθουμε ενώ άλλα έχουν μεγαλύτερη ισχύ. Αν μπορούσαμε να επιλέξουμε το εντονότερο από κάθε κατηγορία, θα οδηγούμασταν στο συμπέρασμα ότι πιο εκστατικός είναι ο έρωτας, ενώ πίσω από κάθε δυσάρεστο συναίσθημα εν τέλει κρύβεται ο φόβος. Δύο αντίθετης χροιάς συναισθήματα που πέρα από διαφορές, μήπως έχουν κοινά κι εκτός από απέναντι βρίσκονται ταυτόχρονα και δίπλα;
Γνωστοί ψυχολόγοι όπως ο Φρόιντ, έχουν συσχετίσει το αίσθημα του φόβου με αυτό του πόνου, της λύπης, του άγχους και του πανικού και παρ’ όλο που κουβαλάει μια άσχημη διάθεση, μπορεί να κρύβεται πίσω κι από θετικά αισθήματα ακόμα και το εντονότερο αυτών, τον έρωτα. Ο έρωτας γίνεται να μην αντιστοιχεί απαραίτητα σε ένα πρόσωπο αλλά να απευθύνεται σε έναν τρόπο ζωής ή ένα ιδεώδες. Στην περίπτωση όμως του προσώπου, οι περισσότεροι ερωτευμένοι θα παραδεχτούν ότι πολλές στιγμές φοβούνται. Φοβούνται μη χάσουν τον άλλον, μην είναι μονόπλευρη η αγάπη, φοβούνται ακόμα και το ίδιο το συναίσθημα. Ναι, υπάρχει ο φόβος του έρωτα κι αντιπροσωπεύει κυρίως όλα αυτά που θυσιάζεις γι’ αυτόν και ειδικότερα την κατάληξή του.
Ίσως τελικά να λέγαμε ότι εντοπίζουμε κάτω από κάθε χαρά, ευγνωμοσύνη και θαυμασμό να υποβόσκει μια ανησυχία, μια απλούστερη μορφή φόβου δηλαδή. Συνήθως αυτή μεταφράζεται σε αγωνία για το πώς και το πότε θα τελειώσει αυτό που νιώθουμε ή για το αν αυτό είναι «πολύ καλό για να είναι αληθινό». Μέσα από εξάσκηση και παρατήρηση του εαυτού μαθαίνουμε να εκτιμάμε τις πολύτιμες στιγμές και να ερχόμαστε σε ειρήνη με τη συνειδητοποίηση ότι μας αξίζουν κι αγνές αληθινές χαρές δίχως την υπόνοια κάποιου κακού. Βιολογικά μιλώντας, η J. Radulovic απέδειξε ότι η ίδια ορμόνη που προκαλεί την αγάπη, η οξυτοκίνη, ευθύνεται και για τα επίπεδα φόβου κυρίως μετά από μετατραυματικές εμπειρίες, μιας και συνδέεται άμεσα με τη μνήμη. Θα μπορούσαμε άρα να πούμε ότι αναφερόμαστε σε δύο πτυχές του ίδιου νομίσματος;
Κάποιοι υποστηρίζουν την άποψη ότι τα δύο αυτά συναισθήματα δεν μπορούν να συγκριθούν διότι η αγάπη είναι περισσότερο επιλογή παρά φυσική αντίδραση κι εκεί εντοπίζουμε το λάθος ανάμεσα στη σύγχυση των δύο εννοιών, έρωτας κι αγάπη. Οι υποστηρικτές του έρωτα αναγνωρίζουν τον παρορμητικό χαρακτήρα και την αυθόρμητη, άβουλη -καμιά φορά κεραυνοβόλα- επίδρασή του. Στην αντίθετη μεριά βρίσκονται εκείνοι που απαρνούνται εντελώς την ύπαρξή του κι εκλογικεύουν την υπόστασή του ως «υπερβολικό ενθουσιασμό» και «παροδική μυθοποίηση». Μια άλλη θεωρία που εμφανίζει μεγάλη απήχηση είναι αυτή που θέτει τα δύο αυτά αντικρουόμενα αισθήματα ως τα μοναδικά κα όλα τα υπόλοιπα σαν παρερμηνείες- παρακλάδια τους. Δηλαδή όλα τα θετικά πηγάζουν από την αγάπη- έρωτα κι όλα τα δυσάρεστα από τον φόβο. Ταυτόχρονα ακυρώνει τη συνύπαρξή τους περιγράφοντας πως είναι αδύνατο μια φοβισμένη ψυχή να διαθέσει χώρο για αγάπη και το αντίστροφο.
Συνολικά, δύο αρκετά ταιριαστές έννοιες είναι αυτές της αλήθειας και του ψέματος. Ο φόβος, σε οποιαδήποτε μορφή του, είναι μια νοητή δημιουργία του μυαλού, ένα ψεύτικο εμπόδιο που βασίζεται σε πλαστές ιστορίες του νου που καθίστανται αποδεκτές από εμάς τους ίδιους. Είναι αναμφίβολο ότι στηρίζεται στο ψέμα, την ίδια στιγμή που ο έρωτας χρήζει αυθεντικότητας και γνησιότητας. Χρειάζεται να βασίζεται στην αλήθεια για να είναι αγνός και οι πιο ρομαντικοί πιστεύουν ότι όταν αυτό γίνεται πραγματικότητα, τότε μπορεί να υπερνικήσει κάθε είδους φοβία, ακόμη και την ισχυρότερη- πανταχού παρούσα, αυτή του τέλους της ζωής.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ιωάννα Μ.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
