Δεν ξέρω για δυνατούς έρωτες, αλλά αν ήταν να διαλέξω, εγώ θα ήθελα μια φιλία σαν αυτή του Λεωνίδα Κουτσόπουλου, του Σωτήρη Κοντιζά και του Πάνου Ιωαννίδη. Αυτό το μαγικό που έχουν μεταξύ τους, που ψάχνεις και δε βρίσκεις κι αν είσαι τυχερός και το συναντήσεις, δημιουργείς μια σχέση ζωής που δε διαλύεται και να θέλεις.
Η αφορμή για τη σκέψη αυτή δεν υπήρξε μόνο το τρέιλερ όπου ο βετεράνος σεφ και μπαμπάς Σωτήρης Κοντιζάς μεταδίδει τις γνώσεις τους στους νέους μπαμπάδες που δεν είναι άλλοι πέραν των δύο άλλων σεφ και κριτών. Υπήρχαν πολλές φορές που κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μάς άφηναν να μπούμε έστω λίγο στη σχέση τους, κάνοντας ξεκάθαρο πως η οικειότητα κι η σύνδεσή τους δεν είναι προϊόν μάρκετιγνκ. Σχόλια περί ύπνου του ενός στο σπίτι του άλλου, ατάκες για το φαγητό τους αλλά και τον τρόπο που επιλέγουν να μετακινούνται ή τις στιλιστικές τους επιλογές- γιατί ποιος δε θέλει έναν φίλο σαν τον Λεωνίδα να του τη λέει για τις κάλτσες του ή σαν τον Σωτήρη Κοντιζά να τον τρολάρει για το τζατζίκι αβοκάντο;
Η αλήθεια είναι ότι απ’ όταν τους είδαμε μαζί, με δυσκολία μπορούμε να φανταστούμε ότι αυτή η τριάδα θα σπάσει κι είναι κάτι που μας το αποδεικνύουν περίτρανα κι οι ίδιοι, σε κάθε τους κίνηση. Μαζί συμμετέχουν στα διαφημιστικά σποτάκια επώνυμων προϊόντων, μαζί απέρριψαν και τις αστρονομικές χρηματικές προτάσεις αντίπαλων εταιρειών προκειμένου να συνεχίσουν εκεί όπου ανήκουν, μαζί διακοπές, μαζί δουλειά, μαζί πατρότητα. Ήρθαν κι έδωσαν, ακόμα κι εμπορικά, μια άλλη αισθητική που προκύπτει καθαρά από την αμεσότητα και την ειλικρίνεια που αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον, με το κοινό να φτιάχνει σαν τρελό βιντεάκια με τις best off ατάκες τους.
Η φιλία τους συνεχίζει ακάθεκτη και σε μια πιο ώριμη πια φάση, με τους ίδιους να παραμένουν 3 μεγάλοι έφηβοι και να σχολιάζουν καυστικά και σατυρικά στα social media κάτω από τις φωτογραφίες τους, να δημοσιεύουν συχνά στιγμιότυπα από κοινές εξόδους κι εμφανίσεις και γενικότερα να μας δίνουν την οικεία αίσθηση που δημιουργεί μια πραγματική φιλία που προέκυψε από μια συνεργασία, δίνοντας σάρκα κι οστά στο “φίλοι από τη δουλειά”. Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα όταν δουλεύεις με έναν άνθρωπο και μοιράζεστε άγχη, επιτυχίες αλλά και φάσεις ζωής. Ξέρει τις σπεσιαλιτέ σου, ποια φαγητά δε σου πάνε και πολύ, ποια είναι τα καλά σου ρούχα και τι έγινε χθες με το γκομενάκι σου, σε δουλεύουν και τους δουλεύεις, σε στηρίζουν και το ίδιο κάνεις κι εσύ.
Από το βρώμικο σε μια καντίνα, που εντάξει, δε θα μπορούσε στην προκειμένη περίπτωση να μην είναι υπερπαραγωγή, μέχρι τις πατρικές συμβουλές που και σ’ αυτή την περίπτωση κρύβουν ένα στοιχείο μαγειρικής, είναι τρεις φίλοι που γουστάρουν τη δουλειά τους κι ο ένας τον άλλον. Γι’ αυτό κι η συνταγή αυτή δε χαλάει και τηλεοπτικά. Φαινομενικά, όταν τους γνωρίσαμε, φάνταζαν τόσο αντίθετοι μεταξύ τους, χωρίς κοινά ενδιαφέροντα και κανείς θα πίστευε ότι αυτή επιλογή ήταν ένα δίκοπο μαχαίρι. Ή που θα αποτύγχανε παταγωδώς, ή που θα τους χάριζε την απόλυτη σύμπραξη. Άλλωστε, κάπως έτσι δε γίνεται πάντα στη φιλία; Δίνεις μια ευκαιρία και κερδίζεις έναν άνθρωπο για μια ζωή. Ή δύο, σε αυτή την περίπτωση.
Πηγή φωτογραφίας
Συντάκτης: Βαρβάρα Αθανασίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
