Κάθε ανθρώπινη σχέση, σε κάθε κομμάτι της, κρύβει πολλά μυστικά, πολλά συναισθήματα τα οποία πολλές φορές στηρίζονται σ’ έναν πύργο από τραπουλόχαρτα που στο πρώτο θρόισμα ενός ανέμου, θα πέσει και τίποτα δε θα είναι πλέον ίδιο. Θα προσπαθήσετε από κοινού να στήσετε τις βάσεις αλλά θα ξέρετε πως πια δε θα μπορούν να έχουν τη μορφή που είχαν κάποτε. Υπάρχουν σχέσεις, βέβαια, που είναι βαθιά ριζωμένες μέσα σου και τίποτα δεν κλονίζει αυτό που έχεις χτίσει με πολύ κόπο μαζί με κάποιον άλλον. Υπάρχουν όμως κι εκείνες οι σχέσεις όπου δεν αργούν να γκρεμιστούν και να σε παρασύρουν σε μια χαμένη παρτίδα, την εξέλιξη της οποίας έβλεπες από την αρχή κι ας τα είχες ποντάρει όλα σ’ αυτή.
Η αρχή και το τέλος σε μια σχέση στηρίζεται εξ ολοκλήρου στην εμπιστοσύνη που εσύ χαρίζεις σ’ έναν άνθρωπο. Κι εκεί γεννάται το δικαίωμα της αμφιβολίας που κάποιος αυθόρμητα μπορεί ν’ αποκτήσει. Το δικαίωμα της αμφιβολίας, που για όποιον το κρατά στα χέρια του, αποτελεί ένα πολύ ισχυρό εμπόδιο για τη σχέση που χτίζεται μεταξύ δύο ανθρώπων. Το όφελος -γιατί περί οφέλους πρόκειται- της εμπιστοσύνης, στην πραγματικότητα ορίζει μια κατάσταση αποδοχής κάποιου· είναι άξιος αυτής παρ’ όλο που υπάρχουν σαφείς αμφιβολίες.
Και πράγματι αυτό είναι πολύ περίπλοκο. Ειδικά όταν μιλάμε γι’ ανθρώπινες σχέσεις. Δίνεις στον άλλον την καρδιά σου, ένα κομμάτι του εαυτού σου, και του λες ευθέως ότι εμπιστεύεσαι να την κρατήσει. Εκείνος, έχει όλη τη δύναμη στα χέρια του να τη διαλύσει, ή να επιλέξει να μην το κάνει. Κι ενώ φαινομενικά αυτό μοιάζει τεράστια αδυναμία, το να το πει κάποιος και να το εννοεί είναι θεϊκή δύναμη. Επίσης, κάνει τον άνθρωπο που επιλέγεις, να πιστεύει στον εαυτό του μέσω της εμπιστοσύνης που εσύ του δίνεις.
Το πρόβλημα έγκειται όταν επιλέγεις έναν άνθρωπο που αντί να σου δείξει κι εκείνος την ίδια εμπιστοσύνη, επιλέγει να κάνει κατάχρηση αυτής, να σε υποτιμήσει, να σε πληγώσει και ν’ αδιαφορεί για τις συνέπειες που μπορεί να προκαλέσει. Οι άνθρωποι που στοχεύουν στη συναισθηματική χειραγώγηση, στην πραγματικότητα δε σ’ αγάπησαν ποτέ. Ήθελαν απλώς να νιώσουν ανώτεροί σου. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς δε φτάνουν στη σωματική κακοποίηση αλλά αριστεύουν στη συναισθηματική, κάτι που είναι εξίσου επικίνδυνο και σοβαρό. Μια μορφή κακοποίησης-φάντασμα που πατάει πάνω στην εμπιστοσύνη κι είναι πολύ δύσκολο να την αντιληφθεί κάποιος, εξαιτίας της φύσης της. Κι έτσι, ο ένας νιώθει κι εμπιστεύεται, όσο ο άλλος το εκμεταλλεύεται και το χρησιμοποιεί.
Ένας χειριστικός άνθρωπος συχνά εκδηλώνει μια παθητικο-επιθετική συμπεριφορά, εξαπολύει απειλές στο πρόσωπο κάποιου, υποβαθμίζει συναισθηματικά τους γύρω του, συχνά χρησιμοποιεί αναληθείς κι ανακριβείς πληροφορίες μέχρι την ύστατη εκδήλωση λεκτικής (κι όχι μόνο) βίας. Βασιλιάς όλων, το «gaslighting», με το θύμα να είναι θολωμένο κι εξαιτίας της τεράστιας πλύσης εγκεφάλου που υφίσταται, αδυνατεί να καταλάβει ότι χειραγωγείται. Θέλει τεράστια ψυχική δύναμη κι εσωτερική αναζήτηση για να σπάσει τα δεσμά που τον κρατάνε αιχμάλωτο, γιατί μιλάμε για φυλάκιση. Γιατί εμπιστεύθηκε πιο πολύ εκείνον που αγαπούσε, από τον ίδιο του τον εαυτό. Κι όταν συμβαίνει αυτό, το να αφήνεσαι δηλαδή στον άνθρωπό σου χωρίς αναστολές, τότε είναι σαν να του λες πως μπορεί να σε εξυψώσει ή να σε θάψει. Αρκεί να το επιλέξει.
Εμπιστοσύνη, ψέματα, gaslighting, καρδιές που αφήνονται και μυαλά που δουλεύουν ύπουλα, υπόγεια, με σκοπό να εξαπατήσουν. Τα έχει όλα ο έρωτας; Σίγουρα. Το θέμα είναι τι έχει ο σωστός έρωτας. Εκείνος που αφήνεσαι κι ο άλλος τιμάει την απόφασή σου αυτή, γιατί ξέρει πως δε συμβαίνει κάθε μέρα να παραδίδουμε καρδιές για δώρο.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Βαρβάρα Αθανασίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
