Κι έρχεται εκείνη η ώρα που είσαι ξανά διαθέσιμος να βγεις να σε φάνε τα θηρία του φλερτ. Κοιτάς, κοιτάει, πλησιάζεστε- μοιάζει να πηγαίνει καλά. Κι όντως πάει. Οπότε, ξεκινάς να έχεις όρεξη να… ζήσεις! Να κάνεις όλα όσα έναν μήνα πριν ούτε θα συζητούσες. Να γραφτείς γυμναστήριο και να ξυπνήσεις χωρίς γκρίνια στις εφτά. Ξαφνικά σου φαίνονται όλοι συμπαθείς- μέχρι κι εκείνος ο αντιπαθητικός συνάδελφος στη δουλειά με τα ξινισμένα μούτρα.
Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή: περπατάς χαρωπά στο γνωστό ροζ συννεφάκι, αναλύεις διεξοδικά κάθε κίνηση και καταστρώνεις σχέδια που μέχρι κι ο πιο τρανός σκηνοθέτης θα ζήλευε, υποθέτεις μ’ όλους σου τους φίλους τι πραγματικά σήμαινε εκείνο το σχόλιο το μήνυμα ή το ποστ σε σχολιασμό διάρκειας τουλάχιστον δύο ωρών- γιατί αν είναι λιγότερο μάλλον δε σε καίει και τόσο. Για το πρώτο ραντεβού δε, οριακά ξοδεύεις ένα μηνιάτικο σε κινήσεις εντυπωσιασμού- τα ‘χει αυτά ο έρωτας. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο πόσο αθεράπευτα ηλίθιοι γινόμαστε για μια καψούρα και πόσο τελικά αγνοούμε ότι ο άλλος μπορεί να μην αισθάνεται το ίδιο. Πασχίζουμε με νύχια και δόντια να κρατηθούμε από την ιδέα της χημείας -γιατί αν υπάρχει δεν μπορεί να τη νιώθει μόνο ο ένας- για να παρατείνουμε λιγάκι τη μέθη της αρχής.
Μα οι αρχές δεν έχουν πάντα και συνέχεια. Και μπορεί να έρθει η λήξη με μια εξαφάνιση, μπορεί και να έρθει ξεκάθαρα και με λογική αιτιολόγηση -αν και σκληρή συνήθως- μπορεί όμως να συμβεί και λέγοντας μπαρούφες. Εκ των κορυφαίων, σαφώς η «σου αξίζει κάτι καλύτερο». Κι όντως, δεν υπάρχει απάντηση. Γιατί ό,τι κι αν πεις είναι λάθος. Τι να πεις, όχι δεν αξίζω; Σε υποτιμάς. Αξίζω αλλά θέλω εσένα; Γίνεσαι συγκαταβατικός. Και πού ξέρεις εσύ τι αξίζω; Τότε τι κάνεις μαζί με το άτομο εξ αρχής. Αναρωτιέσαι γιατί στο καλό είπε τέτοια ηλιθιότητα αντί να κλείσει κανένα αεροπορικό σε μια ωραιότατη πόλη της Ευρώπης. Τι σημασία έχει που γνωρίζεστε μόλις τρεις εβδομάδες; Αυτά είναι λεπτομέρειες.
Και ναι, ίσως το «σου αξίζει κάτι καλύτερο» κρύβει και μια δόση αλήθειας, ίσως όντως το άτομο που σου το απευθύνει αισθάνεται ότι δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες σου και παραιτείται για να μη σε κρατάει δέσμιο μιας κατάστασης που δε σου αρκεί. Αλλά πραγματικά αυτή η ατάκα μπορεί να σου κλονίσει το νευρικό σύστημα και ναι, είναι πολύ πιθανό να είναι μια μορφή ειρωνείας. Ακούγεται τόσο οξύμωρο ορισμένες φορές ένας άνθρωπος που εσύ θεωρείς το καλύτερό σου να σου λέει ότι «δεν είμαι εγώ αυτό που ψάχνεις». Μα πόσο έξω μπορεί να πέσει κανείς όταν μιλάμε για χημεία;
Θα έπρεπε να υπάρχει ένας άγραφος νόμος όπου θ’ απαγορεύονται ρητά τέτοιου είδους ατάκες την ώρα του χωρισμού. Αν είναι να θυμάσαι κάτι από τις τελευταίες στιγμές μ’ έναν άνθρωπο, καλύτερα να θυμάσαι λόγια τα οποία θα σου αφήσουν μια καλή ανάμνηση κι όχι μια σαχλή ατάκα που θα σχολιάζεις με τους φίλους σου και θα γελάς- όταν θα φύγει το σοκ κι η πικρία. Αν οι άνθρωποι χώριζαν μεταξύ τους, καταβάλλοντας την ίδια προσπάθεια στον λόγο τους με τις ατάκες που χρησιμοποιούσαν όταν φλέρταραν, ο κόσμος θα ήταν ένα πολύ πιο χαρούμενο μέρος· θα ξέραμε ότι αυτό που λέγεται, έχει από πίσω του έναν κόπο κι ένα νοιάξιμο για τον άλλο. Τουλάχιστον αυτή είναι η θεωρία μου.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Βαρβάρα Αθανασίου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
