Ακόμα κι αν δεν είσαι ο καθαρόαιμος και φανατικός θεατής των Ολυμπιακών Αγώνων, σίγουρα μπαίνεις στον πειρασμό να παρακολουθήσεις το πιο ανάλαφρο, παρασκηνιακό και χιουμοριστικό κομμάτι της διοργάνωσης που κάθε τέσσερα χρόνια συγκεντρώνει πάνω του το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Από τις επικές δηλώσεις Τεντόγλου μετά από κάθε του νίκη μέχρι τα βρώμικα νερά του Σηκουάνα, όλων το βλέμμα έχει τραβήξει κάποια στιγμή ένα στιγμιότυπο, ένα σχόλιο, μία κίνηση, μία ανάρτηση που σε λίγα λεπτά έγινε viral.
Viral με τον πιο γλυκό τρόπο στη δική μας περίπτωση, έχει γίνει η 18χρονη Κινέζα Zhou Yaqin η οποία κατάφερε να κερδίσει το ασημένιο μετάλλιο στη δοκό ισορροπίας των γυναικών στην Ενόργανη, παρά το γεγονός ότι συμμετέχει για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Πιο γνωστή, βέβαια, έγινε για την αμήχανη αλλά πολύ γλυκιά στιγμή που ο φακός την πιάνει να δαγκώνει το μετάλλιό της μιμούμενη τις εμπειρότερες συναθλήτριές της που βραβεύονταν μαζί της, τις Ιταλίδες Αλίσια Ντ’ Αμάτο και Μανίλα Εσποζίτο. Ήδη συνεσταλμένη και ντροπαλή, όταν αντιλήφθηκε ότι οι δύο γυναίκες δαγκώνουν τα μετάλλια σαν ένα είδος παράδοσης και τελετουργικού, ακολούθησε το παράδειγμά τους φανερώνοντας την πλήρη άγνοιά της για το έθιμο αυτό.
Η κίνηση αυτή σχολιάστηκε με τον πιο γλυκό τρόπο από όλους καθώς το νεαρό της ηλικίας, η απειρία και η ενθουσιώδης προσπάθεια εκ μέρους της αθλήτριας να συμμετάσχει σε όλο αυτό επειδή ήταν απλά και μόνο χαρούμενη που βρισκόταν εκεί, ήταν ό,τι πιο χαριτωμένο, αθώο κι αφελές θα μπορούσε να δει κανείς σε μια επίσημη διοργάνωση και μάλιστα σε τελετή απονομής.
Καθόλου αθώος, βέβαια, δεν είναι ο λόγος που καθιέρωσε το δάγκωμα του μεταλλίου στις τελετές απονομής. Το δάγκωμα του μεταλλίου όντως αποτελεί ένα είδος τελετουργικού για τους νικητές και η προέλευση του εθίμου κρατάει από τις αρχές του 20ου αιώνα, όταν στις πρώτες διοργανώσεις σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, οι αθλητές δάγκωναν τα μετάλλια για να ελέγξουν την καθαρότητα του χρυσού. Ο καθαρός χρυσός είναι μαλακός κι εύπλαστος, άρα αν η δαγκωματιά άφηνε σημάδια, το χρυσό ήταν πραγματικό.
Σήμερα, φυσικά, το δάγκωμα του μεταλλίου δεν αποσκοπεί στον έλεγχο της αυθεντικότητας του μεταλλίου αλλά είναι καθαρά συμβολικό. Εξάλλου, έτσι κι αλλιώς, τα μετάλλια πια, δεν είναι από καθαρό χρυσό, οπότε το τεστ δαγκώματος δε βοηθά. Συγκεκριμένα, τα χρυσά μετάλλια που απονέμονται σήμερα περιέχουν μόλις 6 γραμμάρια χρυσού και αποτελούνται κυρίως από ασήμι και λίγο χαλκό.
Η κίνηση αυτή γίνεται, πλέον, αποκλειστικά για συναισθηματικούς λόγους αλλά κυρίως για να αναβαθμιστούν τα φωτογραφικά κλικ που σκοπό έχουν να απαθανατίσουν τον αθλητή σε μια μοναδική στιγμή στην καριέρα του και εν γένει στη ζωή του. Γι’ αυτόν τον λόγο και οι φωτογράφοι είναι αυτοί που τις περισσότερες φορές ζητούν από τους αθλητές να προβούν σε αυτή την κίνηση. Σύμφωνα με τη Μηχανή του Χρόνου, ο Ντέιβιντ Γουαλεντσίνσκι, πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Ολυμπιακών Ιστορικών αναφέρει: «Έχει γίνει εμμονή με τους φωτογράφους. Οι φωτογράφοι θεωρούν ότι αυτή η πόζα είναι το κλικ που μπορεί να κάνει τις φωτογραφίες τους να εμφανιστούν στο πρωτοσέλιδο εφημερίδων. Νομίζω ότι το βλέπουν ως ένα εμβληματικό πλάνο, ως κάτι που πιθανότατα μπορείς να πουλήσεις. Δε νομίζω ότι είναι κάτι που οι αθλητές θα έκαναν από μόνοι τους.»
Λογικό, λοιπόν, η 18χρονη Zhou Yaqin να μην ήταν εξοικειωμένη με την κίνηση αυτή. Μπορεί, βέβαια, να είχε στο μυαλό της τον Γερμανό αθλητή, David Moeller που δάγκωσε το ασημένιο του μετάλλιο το 2010 κι αυτό του κόστισε ένα δόντι, την απώλεια του οποίου κατάλαβε αργότερα στο δείπνο! Επειδή, όμως, μάλλον το να το ξέρει αυτό η Yaqin είναι απίθανο, για άλλη μια φορά χαιρετίζουμε την πολύ γλυκιά αφέλεια κι αυθόρμητη διάθεση με την οποία έδειξε τη χαρά της που απλά βρισκόταν εκεί, σαν ένα παιδάκι σε σχολική γιορτή.
Και μιλώντας για μετάλλια, δεν μπορεί να μη γίνει αναφορά στα μετάλλια αυτής της διοργάνωσης, τα οποία έχουν σχεδιαστεί από τον διάσημο Γάλλο κοσμηματοπώλη Chaumet και περιέχουν ένα κομμάτι σιδήρου από τον Πύργο του Άιφελ. Κάθε μετάλλιο ζυγίζει περίπου 1 κιλό κι έχει χαραγμένη τη φράση «Paris 2024». Στην άλλη πλευρά, η Νίκη, η Ελληνίδα θεά της νίκης, στέκεται μπροστά από το Παναθηναϊκό Στάδιο στην Αθήνα, την Ακρόπολη και τον Πύργο του Άιφελ.
Συντάκτης: Σοφία Ρηγοπούλου
