Μια εφαρμογή για τις γυναίκες που φοβούνται όταν περιμένουν μόνες το λεωφορείο

Πόσο μας αρέσει να παρακολουθούμε την τεχνολογία να προοδεύει συνεχώς και να υπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες ή να συμβάλει στην επίλυση προβλημάτων που ταλαιπωρούσαν την κοινωνία επί χρόνια. Με αυτό το σκεπτικό μια εταιρεία τηλεπικοινωνιών στη Βραζιλία αποφάσισε να θέσει σε εφαρμογή μια διαδικασία, η οποία θα κάνει πολλές γυναίκες που περιμένουν μόνες τους στις στάσεις των λεωφορείων αργά τη νύχτα να νιώθουν λίγο πιο ασφαλείς.

Συναισθανόμενη το στρες που μπορεί να προκληθεί σε μια γυναίκα στη σκέψη ότι είναι μέσα στο σκοτάδι ολομόναχη ή στο άκουσμα ενός ύποπτου ήχου ή στην όψη μιας ύποπτης φιγούρας, η εν λόγω εταιρεία εγκατέστησε ψηφιακές διαφημίσεις, φτιάχνοντας ουσιαστικά μια κατά κάποιο τρόπο κοινόχρηστη αλλά κωδικοποιημένη εφαρμογή στις πιο απομονωμένες στάσεις λεωφορείου στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Σε αυτές, ενσωμάτωσε αισθητήρες που μπορούν να διαπιστώσουν εάν μια γυναίκα είναι μόνη της στη στάση δίνοντάς της τη δυνατότητα, πατώντας ένα κουμπί, να μπορεί να έρθει σε άμεση και ζωντανή επικοινωνία με έναν υπάλληλο συγκεκριμένης εταιρείας φύλαξης με τον οποίο μπορεί να συζητήσει μέχρι να έρθει το λεωφορείο. Η παρουσία αυτής της -έστω κι εξ αποστάσεως- «παρέας» σίγουρα κάνει τη γυναίκα να αισθάνεται λίγο πιο ασφαλής.

 

View this post on Instagram

 

A post shared by Mad Over Marketing (M.O.M) (@madovermarketing_mom)

Πολλοί χαιρέτησαν την πρωτοβουλία αυτή, η οποία τιτλοφορήθηκε με το εξής μότο: «Συνηθισμένες στάσεις λεωφορείου τη μέρα που γίνονται φυλασσόμενα καταφύγια το βράδυ σε κάνουν να σκεφτείς: Γιατί δεν το σκέφτηκε αυτό κανείς νωρίτερα;»

Όντως, στα σχόλια διαβάζουμε την ευχή και επιθυμία να εφαρμοστεί αυτή η ιδέα και σε άλλες πόλεις και χώρες, ωστόσο κάποιοι χρήστες του Instagram (διότι εκεί διαβάσαμε την είδηση) διατύπωσαν κάποιες σκέψεις που μας προβλημάτισαν για καλό.

Σκέψη 1^η: Η ιδέα αυτή άργησε τόσο να γεννηθεί γιατί οι κατέχοντες τα μέσα παραγωγής είναι στην πλειοψηφία τους άντρες που δυσκολεύονται να συμμεριστούν τα άγχη και τις φοβίες των γυναικών.

Σκέψη 2^η: Είναι λυπηρό το ότι η ανασφάλεια να κυκλοφορείς σε μια μεγαλούπολη έχει γίνει τόσο μεγάλη ώστε να αναγκάζεται κάποιος να σκεφτεί κάτι τέτοιο.

Σκέψη 3^η: Η ιδέα αυτή απαλύνει στα συμπτώματα του προβλήματος, δε λύνει όμως το ίδιο το πρόβλημα. Υπήρξαν πολλοί χρήστες που τόνισαν ότι η πραγματική λύση θα είναι η εκπαίδευση και η αγωγή του αντρικού πληθυσμού από μικρή ηλικία ώστε να περιοριστούν τα φαινόμενα βίας και εγκληματικότητας εις βάρος των γυναικών.

Σκέψη 4^η: Δεν είναι σωστό να παρουσιάζουμε ως θύματα μόνο τις γυναίκες, διότι και άντρες μπορεί να βρεθούν στη θέση να βιώσουν συναισθήματα φόβου κι ανασφάλειας περπατώντας ή περιμένοντας μόνοι τους μέσα στη νύχτα.

Σκέψη 5^η: Η ιδέα πάσχει σε αποτελεσματικότητα, καθώς ο επίδοξος δράστης δε θα καμφθεί από την ιδέα ότι το θύμα του μιλάει με κάποιον. Θα έχει χρόνο να πετύχει το σχέδιό του, δηλαδή να τρομοκρατήσει έναν άνθρωπο και μόνο με την υποψία ότι θα επιτεθεί.

Σκέψη 6^η: Πολλές γυναίκες έγραψαν ότι τελικά νιώθουν πιο ασφαλείς όταν είναι ολομόναχες παρά όταν περιμένει στη στάση ή βρίσκεται στο οπτικό τους πεδίο και κάποιος άλλος.

Αξίζει να αναφέρουμε και κάποια χιουμοριστικά σχόλια που διαβάσαμε όπως το παρακάτω: Πολύ ωραία ιδέα, αλλά ας το παραδεχτούμε: Αυτή η εφαρμογή είναι ο εφιάλτης του εσωστρεφούς ατόμου που θέλει την ησυχία του στη στάση.

Αναμφίβολα, η ιδέα είναι ένα μεγάλο βήμα στην προστασία οποιουδήποτε νιώθει ανασφάλεια περιμένοντας μόνος το βράδυ σε μια στάση λεωφορείου. Αξίζει να δεχόμαστε με αισιοδοξία και καλή διάθεση οποιοδήποτε μέτρο μπορεί να μειώσει τα περιστατικά βίας και εγκληματικότητας έστω και κατά ένα μικρό ποσοστό. Το ιδανικό θα ήταν, ναι, να χτυπήσουμε το κακό στη ρίζα του, αλλά επειδή η ανθρώπινη φύση είναι αυτή που είναι, ας αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο το ανθρώπινο μυαλό.