Οι εγωιστές ξέρουν πώς να σε κάνουν να λιώνεις για πάρτη τους

Το παιχνίδι του εγωισμού ξεκινάει από μικρή ηλικία, όπου και σου μοιράζονται τα πρώτα «χαρτιά». Αγάπη, επιβεβαίωση, επιβράβευση, αποδοχή, επιτυχία. Αναλόγως λοιπόν τον τρόπο που τα εξέλαβες -ή και όχι- μπαίνεις ασυνείδητα στο παιχνίδι. Χρειάστηκε να προσφέρεις ανταλλάγματα ή σου δόθηκαν απλόχερα; Αν ανήκεις στην πρώτη κατηγορία παρήγαγες σιγά-σιγά τα εγωιστικά σου κύτταρα μέχρι που εξελίχθηκε ένας οργανισμός που θεωρεί πως πρέπει να παλεύει για να αποκτήσει τα προαναφερθέντα, με αποτέλεσμα να εστιάζει μόνο στον εαυτό του και τη φρούρησή του. Η αγάπη και η συναισθηματική εξάρτηση που τη συντροφεύει είναι ο μεγαλύτερός σου φόβος, το δίδυμο επιβεβαίωση-αποδοχή οι τρανοί σου αντίπαλοι και οι επιτυχία-επιβράβευση οι δικαστές σου. Ως εγωιστής είσαι κατηγορούμενος και κατήγορος του εαυτού σου καθημερινά γιατί ποτέ δεν έμαθες να σου επιτρέπεις να κάνεις λάθη. Πώς είναι η καθημερινότητα σου, λοιπόν, αγκαλιά με την τελειομανία; Αντέχεις περαιτέρω προσποίηση πριν λυγίσεις και ζητήσεις βοήθεια;

Ούσα εγωίστρια/συνάδελφος θα προσπαθήσω να απαντήσω σε αυτά τα ερωτήματα. Ο εγωιστής είναι ύπουλος παίκτης. Ξέρει να πασάρει τον εαυτό του με ελκυστικό τρόπο. Σε πείθει για την αξιοπιστία του. Έχει βρει κι έχει εξελίξει τα τεχνάσματα για να σου δίνει την εντύπωση ότι είναι ανεξάρτητος και cool. Ο εγωιστής, όταν ζηλέψει, δε θα στο δείξει. Μην και νομίσεις δηλαδή ότι του έχεις πάρει τα μυαλά σε τέτοιο βαθμό, δε σου το επιτρέπει αυτό. Παρ’ όλα αυτά γουστάρει να τον ζηλεύεις και να του το δείχνεις κιόλας! Το απαιτεί έμμεσα για να φουσκώνει. Δε θα σου πει «κοιμήσου μαζί μου γιατί δεν είμαι καλά». Θα μείνει ξύπνιος και θα σου πει ότι έβλεπε τάχα μου ταινία. Δε θα ζητήσει βοήθεια, δε θέλει να καταλάβεις ότι έχει και ευάλωτη πλευρά. Το θεωρεί ντροπή. Ξεκινάει τα εσωτερικά δικαστήρια. Θα θέλει να τον έχεις ανάγκη, να νιώθει ότι προσφέρει αλλά δε θα τον νοιάζει (φαινομενικά) το αν κι εσύ θες να νιώθεις ότι σε χρειάζεται. Το «σ ‘αγαπώ» θα βγει με δυσκολία, το «σε θέλω» δε θα παραδεχτεί ότι θα είναι 1.000% κτητικό και το «σε έχω ανάγκη» θα ειπωθεί μόνο σε ζήτημα ζωής και θανάτου. Ενώ -να ξέρεις- θα σε έχει ανάγκη σε όλα.

Για τον εγωιστή το να έχετε κάποιου είδους εξάρτηση μεταξύ σας είναι απαραίτητο για την επιβίωσή του. Τρέφεται από αυτό. Σε θέλει υποτακτικό. Ο ίδιος βέβαια προσφέρει υποταγή μόνο στην εγωισμάρα του. Κι όταν -κι αν- υπάρξει στιγμή διαύγειας και καταλάβει ότι ζόρισε τον συμπαίκτη του και οδηγεί το παιχνίδι στην καταστροφή, έννοια σου και γνωρίζει πολύ καλά τι ελιγμούς θα ακολουθήσει για να σε τουμπάρει. Για το καλό σου σε ζορίζει βρε κουτό!

Η συνύπαρξη με εγωιστή είναι σαν το τσιγάρο που λες ότι θα κόψεις. Ξέρεις ότι σου κάνει κακό, αλλά την αποζητάς τη ριμάδα τη νικοτίνη ξανά και ξανά. Γιατί σαν το λούσιμο ενδιαφέροντος που θα φας από τον εγωιστή δε θα φας από κανέναν άλλον -σαν εμάς τους εγωιστές κανένας, δε θέλω να ξεχνιόμαστε. Είναι τόσο borderline τοξικό που σε εθίζει. Πάντα θα θες να δεις τι θα γίνει στο επόμενο κεφάλαιο. Και βλέπεις, ακόμη και στις απαντήσεις που σου είπα πως θα σου δώσω προσπαθώ να σε πείσω εγωιστικά. Σου δημιουργώ περισσότερες ερωτήσεις τελικά. Τι, όχι;

Τι να κάνουμε το χούι δεν κόβεται, αλλά μας γουστάρετε εμάς τους εγωιστές κι εμείς λιώνουμε που γουστάρετε κι ας μην το δείχνουμε. Πήρες και την παραδοχή σου, τι άλλο θες;