Δεύτερη ευκαιρία για να ξαναπληγωθείς;

Έχετε ήδη γνωριστεί χρόνια πριν. Κάπου, κάποτε, σε μια κοινή παρέα. Η χημεία έκδηλη απ’ το πρώτο δευτερόλεπτο. Οι ματιές έντονες, οι λέξεις κατάλληλες. Δεν αργείτε να έρθετε κοντά, όλο και πιο κοντά. Όλα μικραίνουν γύρω σας, μοιάζουν ασήμαντα, επουσιώδη. Το φιλί επισφραγίζει μια νέα αρχή κι οι δυο σας ξεκινάτε με την ελπίδα ότι θα κρατήσει κι ότι θα είναι τελείως διαφορετικό από οτιδήποτε άλλο έχετε ζήσει.

Κι έτσι γίνεται. Το πάθος παραμένει έντονο. Η πρώτη σας φορά επιβεβαιώνει τη χημεία που τελικά δείχνει να υπάρχει σε όλους τους τομείς. Όμως, τα λόγια τρίτων δίνουν και παίρνουν. Κι εσύ φοβάσαι ολοένα και πιο πολύ πως ο σύντροφός σου δεν είναι αυτό που δείχνει. Όταν το αντιλαμβάνεται γίνεται ολοένα και πιο κτητικός. Δεκάδες τηλεφωνήματα μέσα στη μέρα κι άλλα τόσα μηνύματα στα οποία σου εκδηλώνει το ενδιαφέρον του. Στις συναντήσεις σας απόλυτα δοτικός, διεκδικητικός, δε σε αφήνει δευτερόλεπτο απ’ την αγκαλιά του και τα μάτια του πάντα καρφωμένα σε κάθε σου κίνηση.

Μαθαίνεις, όμως, ότι φλερτάρει αβέρτα. Το επιβεβαιώνεις. Ισχύει. Οι προσδοκίες γκρεμίζονται κι εσύ επιλέγεις να φύγεις διακριτικά, αλλά για τα καλά. Να μην μπορέσει να σε ξαναβρεί ή να σου ξαναμιλήσει, σαν να ζητάς να ξορκίσεις το κακό, να απαλύνεις την απογοήτευση και να ξεχάσεις. Και το καταφέρνεις, όσο κι αν σε ψάχνει, να μην μπορεί να σε βρει. Εμπιστεύεσαι τη διαίσθησή σου που σου λέει ότι αυτός ο άνθρωπος, όσο κι αν τον γουστάρεις είναι παντελώς ακατάλληλος για σένα. Έχεις ήδη περάσει πολλά, δε θέλεις να ξαναδείς το ίδιο έργο.

Αρκετό καιρό, όμως, μετά, ίσως και χρόνια, η τύχη και το πεπρωμένο εξακολουθούν να παίζουν παιχνίδια. Τον ίδιο αυτό άνθρωπο τον συναντάς ξανά μπροστά σου. Αφού αντιδράς σαν να έφαγες μόλις κεραυνό στο κεφάλι, τα συναισθήματα που καλοκοίμιζες καιρό, ξυπνάνε. Σου λέει πως πλέον έχει αλλάξει, πως πέρασε επίσης πολλά και συνειδητοποίησε τι αξίζει τελικά στη ζωή. Δυο μάτια να σε κοιτούν, δυο χέρια να σε αγκαλιάζουν. Θέλει, σου λέει, να είναι μαζί σου, να ονειρεύεται μαζί σου, να μην επιτρέψει ποτέ ξανά στον εαυτό του να σε στερηθεί, να σε χάσει.

Και την ξαναπατάς. Και ξανακάνεις όνειρα με το άτομο που κάποτε σου τα στέρησε. Σου λέει πως σε έψαχνε, πως σ’ αγάπησε απ’ την πρώτη στιγμή, πως δε θα αφήσει τίποτα και κανέναν να μπει ανάμεσά σας. Σε γεμίζει δώρα, πηγαίνετε βόλτες παντού. Δεν αργεί, όμως, να σου δώσει και πάλι τα πρώτα δικαιώματα.

Έρχεσαι αντιμέτωπος με μια σκηνή που κάνει τα πόδια σου να τρέμουν. Οι δυο τους αγκαλιά. Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν είδες καλά. Σπεύδει να σε προλάβει και κάνει τα πάντα να σε πείσει ότι απλά είχε μια συζήτηση με πρώην για να λήξει οριστικά τις εκκρεμότητες του παρελθόντος, για να μπορεί να είναι ολοκληρωτικά μαζί σου και να χτίσει τη σχέση σας σε γερά θεμέλια. Κι η καψούρα σου είναι τόσο δυνατή που συγχωρείς, προσπερνάς κι ελπίζεις να είναι τα πράγματα έτσι όπως σου τα λέει.

Όπως είναι φυσικό, ο φόβος ελλοχεύει. Φοβάσαι ότι μια μέρα θα ξυπνήσεις κι απ’ το παραμύθι που ζεις αλά Βουγιουκλάκη θα γίνεις δράμα του Κούρκουλου. Σου φαίνεται πολύ καλό για να είναι αληθινό. Και την βλέπεις την τρύπα. Μόνο που ακόμη δεν έχεις εντοπίσει το φίδι. Προσπαθείς να αντέξεις και πάλι τη ζήλια και την κτητικότητα, γιατί ακούς υποσχέσεις, ορκίζεται ότι δεν αντέχει ούτε θέλει να σε χάσει.

Προσπαθείς να ξεχάσεις τα περασμένα. Θέλεις κατά βάθος να κοροϊδέψεις τον εαυτό σου και να τον πείσεις ότι όλα θα πάνε καλά. «Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» έλεγαν οι παλιοί, αλλά εσύ κλείνεις μάτια κι αφτιά και προσπαθείς να σε πείσεις ότι στο δικό σου παραμύθι έχεις βρει πρίγκιπα και πριγκίπισσα.

Και κάνεις τα επόμενα βήματα. Κάπως βιαστικά κι άτσαλα, βέβαια, καθώς το έτερόν σου ήμισυ γονυπετής σου ζητά γάμο, οικογένεια, παιδιά και μια ολόκληρη ζωή για να την μοιραστείτε. Κάθε μέρα επιχειρηματολογεί λέγοντας πως δεν έχεις λόγο να φοβάσαι, πως είναι εκεί για σένα και πως η ζήλια είναι απλώς δείγμα αγάπης.

Οι μέρες περνούν στην κοινή σας ζωή. Όμως ξαφνικά νιώθεις να πνίγεσαι. Όχι γιατί έπαψες να τον αγαπάς, αλλά γιατί κάθε μέρα σου κάνει σκηνές και θέλει να ελέγχει την κάθε σου κίνηση προσπαθώντας να σου αποδείξει ότι ζει για σένα, αναπνέει για σένα και θέλει απλά να τα γνωρίζει όλα για να μπορεί να σε προστατεύει. Λες κι άμα χρειαστεί εσύ είσαι ανίκανος να υπερασπιστείς μόνος σου τον εαυτό σου. Δηλαδή πριν πώς το κατάφερνες;

Η αγάπη που σε έκανε να πετάς στα σύννεφα γίνεται αγχόνη που σε πνίγει. Δίνεις το τέλος με πόνο καρδιάς και μένεις βράδια ολόκληρα με το μάτι γαρίδα να σκέφτεσαι αν έπραξες σωστά. Λίγες μέρες μετά, σε προσεγγίζει, σου λέει πως σε αγαπάει θυμίζοντάς σου εκείνο το καρδιοχτύπι που πάντα ένιωθες σε κάθε σας επαφή.

Δεν αργείς να μάθεις από τρίτους πως την επόμενη στιγμή ακριβώς που χωρίσατε, είχες ήδη αντικατασταθεί. Και το μόνο που έχει να σου πει, εκεί που ελπίζεις ότι θα κάνει τα πάντα να σου αποδείξει ότι δεν είναι έτσι κι ότι λάθος στα είπανε είναι πως εκεί που είναι τώρα βρήκε πιο πολλή αγάπη.

Παλεύεις με τον εαυτό σου, νιώθεις να αγαπάς και να μισείς ταυτόχρονα. Κάποτε συμβαίνει κι αυτό μα προχώρα με όσες δυνάμεις έχεις. Φύγε μακριά και μην ξαναγυρίσεις. Δεν έχεις χώρο, χρόνο και δυνάμεις για «κοινόχρηστους συντρόφους».

Πες πως δεν το έζησες ποτέ. Άλλωστε απ’ ό,τι φαίνεται δε σε αγάπησε ποτέ. Τέτοιοι χαρακτήρες ούτε τον εαυτό τους δεν μπορούν να αγαπήσουν. Ξέρουν μόνο να ξοδεύονται και να σκορπάνε κούφιες υποσχέσεις για να νιώθουν σημαντικοί. Το φίδι βγήκε απ’ το λαγούμι, σε δάγκωσε δυνατά, αλλά μέσα σου θα βρεις το πιο ισχυρό αντίδοτο.