Καν' το όπως η Κατερίνα Στεφανίδη!

Αυτές τις γυναικάρες θαυμάζουμε. Αυτές, που δε μασάνε μία! Που κλείνουν τα αυτιά τους σε όλους και σε όλα και προσηλώνονται μόνο στον στόχο τους. Η Κατερίνα Στεφανίδη, χθες βράδυ, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου στη Ρώμη, κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο επί κοντώ με άλμα στα 4,73μ. Κι αυτή δεν είναι απλά μια σπουδαία κατάκτηση, αλλά πολλά περισσότερα.

«Δωδέκατη φορά στο βάθρο σήμερα. Σίγουρα σε όλα τα ευρωπαϊκά μετάλλια ανοιχτού ήμουν με διαφορετικές αθλήτριες. Κατάφερα όλα αυτά τα χρόνια να είμαι εκεί και γύρω μου οι αθλήτριες να αλλάζουν. Το πίστευα πως μπορώ να πάρω μετάλλιο. Θεωρούσα πως μπορούσα να έχω μείνει στο 4,58μ. και να μην έχω μετάλλιο ή να κάνω και το παραπάνω. Είχα μια πίστη, ήξερα πως είμαι καλά. Φέτος βγήκε καλή προπόνηση. Το πρόβλημα με το πόδι παρουσιάστηκε τις τελευταίες ημέρες. Επίσης, είναι ακόμη 10 Ιουνίου, είναι πολύ φυσιολογική πορεία που έχω φέτος» δήλωσε μετά τη νίκη της.

Είναι η πέμπτη φορά στη σειρά, που η απίστευτη πρωταθλήτριά μας, βρίσκεται στο βάθρο του ανοιχτού στίβου, ανάμεσα στις καλύτερες της Ευρώπης κι αυτό μας γεμίζει χαρά και περηφάνια. Αλλά κι ελπίδα. Έχοντας πάρει το πρώτο της μετάλλιο (αργυρό) το 2014 στη Ζυρίχη, σε ηλικία 24 ετών και συνεχίζοντας όλα αυτά τα χρόνια από τότε να αγωνίζεται και να βρίσκεται στην κορυφή, κατακτώντας συνεχώς και νέες διακρίσεις, μας αποδεικνύει ότι η ψυχή, το πάθος, η θέληση και τα όνειρα δεν έχουν ηλικία, αφού μια δεκαετία μετά, στα 34 της χρόνια, έγινε η μεγαλύτερη σε ηλικία αθλήτρια που κατακτά μετάλλιο στο φετινό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου. Ενώ, συνολικά, η συλλογή της μετράει, μαζί με το χρυσό Ολυμπιακό και τα Παγκόσμια, 12 μετάλλια συνολικά!

«Δε σκέφτηκα ποτέ να σταματήσω», δήλωσε η ίδια απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου πώς αισθάνεται γι’ αυτό το μετάλλιο στα 34 της κι έβαλε σε όλους μας τα γυαλιά. Για όλες εκείνες τις φορές που απογοητευτήκαμε όταν κάτι δεν πήγε όπως το θέλαμε, ή που είπαμε στον εαυτό μας, πως τώρα είναι αργά, και παραιτηθήκαμε από κάθε προσπάθεια να κυνηγήσουμε την ευτυχία. Η Κατερίνα Στεφανίδη απέδειξε χωρίς να είναι αυτός ο αυτοσκοπός της, ότι η ηλικία είναι μόνο ένας αριθμός κι αυτό ακριβώς θα έπρεπε να είναι. Τι σημασία έχει σε ποιο σημείο της ζωής σου έρχεται κάτι που θα μπορούσε να σου δώσει χαρά, καταξίωση, δικαίωση, πληρότητα; Ποιος είναι αυτός που θα ορίσει πως μεγάλωσες κι αυτόματα αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις δικαίωμα πλέον να έχεις όνειρα και φιλοδοξίες; Αθλήτριες σαν την Κατερίνα αποτελούν το πιο τρανταχτό παράδειγμα πως μπορείς να καταφέρεις τα πάντα, όσο το λέει η ψυχούλα σου κι είσαι κύριος του εαυτού σου. Κι αυτό δεν αφορά μονάχα στον αθλητισμό και στον πρωταθλητισμό. Μπορεί να ισχύει σε πολλές και διαφορετικές πτυχές της ζωής μας.

Στο θέμα των σχέσεων, για παράδειγμα, που ίσως να μη μας πήγαν καλά. Δεν μπορούμε δηλαδή να ερωτευτούμε και στα τριάντα; Σαράντα; Πενήντα; Εξήντα; Και πάει λέγοντας; Σταματάει ποτέ η ανάγκη για αγάπη και συντροφικότητα; Μπορεί να παίρνει άλλες μορφές, αλλά είναι εκεί κι είναι απαραίτητη για να γεμίζει τα κενά μας.

Στη δουλειά μας. Υπάρχει ηλικιακό όριο και περιορισμός στο πότε μπορείς να κάνεις στροφή και να πάρεις άλλο δρόμο; Αν είσαι δυσαρεστημένος δεν έχεις δικαίωμα να αλλάξεις την καθημερινότητά σου; Γιατί όχι; Ακόμη και να ξαναγυρίσεις στα θρανία και στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα μπορείς. Ή να μάθεις την τέχνη που από παιδί αγαπούσες. Να γράψεις το βιβλίο που έχεις συνθέσει στο κεφάλι σου, να κάνεις οικογένεια, να ταξιδέψεις σε όλο τον κόσμο, ν’ αγοράσεις το αμάξι των ονείρων σου, έστω κι, αν χρειάζεται, να ανανεώνεις πλέον το δίπλωμά σου κάθε τρία χρόνια.

Το μόνο μυστικό για την επιτυχία είναι η πίστη στις δυνάμεις σου και στον εαυτό σου. Κάν’ το όπως η Κατερίνα λοιπόν κι όταν θα φτάσει η στιγμή που κάποιος θα σε ρωτήσει μα πώς τα κατάφερες, να του απαντήσεις έτσι απλά, «δε σκέφτηκα ποτέ να σταματήσω»!

Σ’ ευχαριστούμε Κατερίνα!

Πηγή φωτογραφίας; LiFO