Σε χτύπησε ο έρωτας εκεί που δεν το περίμενες και δεν πρόλαβες να μάθεις ούτε ένα όνομα; Καταριέσαι ακόμα την ώρα και τη στιγμή που απομακρύνθηκες ξέροντας πως δεν πρόκειται να την ξαναδείς ποτέ;

Ψάχνεις κάποιον απεγνωσμένα και δεν έχεις πού να το πεις; Το pillowfights έχει τη λύση για σένα!

Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να στείλεις ένα email με τίτλο «Σε ψάχνω» στο info @ pillowfights.gr να μας πεις πότε, πού και πώς άρχισε να χτυπάει δυνατά η καρδούλα σου.

Δώσε στίγμα και συντεταγμένες κι άσε σ’ εμάς τα υπόλοιπα. 

 

1.

20/07/2019 ώρα 00:47. Με πήγες σπίτι απ’ την Καλλιθέα, συγκεκριμένα από Ελευθερίου Βενιζέλου… Φτάσαμε σπίτι και ψάχναμε ανοιχτό περίπτερο. Ήθελες να πάρεις και τσιγάρα, αλλά δεν είχε! Γέλασα. Είπα «Δεν το ζω αυτό» κι είπες «Κάνεις και βόλτα». Ξέρω μόνο ότι σε λένε Επαμεινώνδα…. Να ξέρεις, σε ψάχνω! NATALIA Α.

 

2.

Πέμπτη, 18/7, Τρίκαλα, Bruno cafe. Καθόμασταν σε διπλανά τραπέζια, εσύ με άλλες δύο φίλες σου κι εγώ μ’ ένα φίλο μου. Φορούσες σορτς μαύρο κι από πάνω κάτι σαν μπουστάκι. Είχες σκουλαρίκια στα αφτιά σου, piercing στη μύτη και το ένα σκουλαρίκι ήταν σχήμα τσεκουράκι. Διασταυρώθηκαν τα βλέμματά μας αρκετές φορές. Η μία φίλη σας έφυγε κι έμεινες εσύ με την άλλη, μετά φύγατε κι εσείς και πραγματικά λυπάμαι που δε βρήκα το θάρρος να σου μιλήσω. Μετά από αρκετή ώρα πέρασες μόνη σου πάλι, έριξες μια ματιά και κατευθύνθηκες προς τη γέφυρα.  Σε ψάχνω απεγνωσμένα. Παναγιώτης.

 

3.

15 Ιουλίου, ώρα 7 και… Σε γνωστή καφετέρια στη  Ν. Φιλαδέλφεια. Θα εκπλαγείς αν σου έλεγα το πόσες διαφορετικές εκφράσεις παίρνει το πρόσωπό σου όταν χαμογελάς. Θα ήθελα να τις αναλύσουμε όλες μαζί, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να σου κάνω ένα κομπλιμέντο όταν έφευγα. Ντράπηκα, να πω την αλήθεια, δεν το κάνω συχνά… Άσε που με αποπήραν οι φίλες σου, όταν βγάζατε σέλφι, οπότε δεν ήθελα να ενοχλήσω.

 

4.

17/7, γύρω στις 8 το απόγευμα. Μπήκαμε μαζί στον Ηλεκτρικό από Θησείο. Κατέβηκες Καλλιθέα κι ενώ ανταλλάξαμε κάποια βλέμματα, δε μιλήσαμε καθόλου. Φορούσες λευκό λινό πουκάμισο και λαδί βερμούδα. Σε ψάχνω…

 

5.

19/7, Πειραιάς. Περίμενα μια φίλη έξω απ’ τον ηλεκτρικό κι όπως κατέβηκες τα σκαλιά βιαστικά σου έπεσαν τα κλειδιά σου. Σε φώναξα για να στα δώσω και μ’ ευχαρίστησες με το ωραιότερο χαμόγελο. Μπόνους η χροιά της φωνής σου. Πρότεινες να με κεράσεις έναν καφέ για το «ευχαριστώ», αλλά σου είπα πως είχα κανονίσει. Το μετάνιωσα. Κάτια.

Σύμφωνα με την πολιτική του site δε δημοσιεύονται τα προσωπικά στοιχεία των αποστολέων των μηνυμάτων για τη στήλη «Σε ψάχνω», εκτός κι αν οι ίδιοι το ζητήσουν κατά το email τους.

Αν νομίζετε ότι κάποιο από τα παραπάνω μηνύματα απευθύνεται σ’ εσάς, σχολιάστε εδώ, ώστε να αφήσετε το στίγμα σας και να σας βρουν!

Καλούς έρωτες!