Σε χτύπησε ο έρωτας εκεί που δεν το περίμενες και δεν πρόλαβες να μάθεις ούτε ένα όνομα; Καταριέσαι ακόμα την ώρα και τη στιγμή που απομακρύνθηκες ξέροντας πως δεν πρόκειται να την ξαναδείς ποτέ;
Ψάχνεις κάποιον απεγνωσμένα και δεν έχεις πού να το πεις; Το pillowfights έχει τη λύση για σένα!
Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να στείλεις ένα email με τίτλο «Σε ψάχνω» στο info @ pillowfights.gr να μας πεις πότε, πού και πώς άρχισε να χτυπάει δυνατά η καρδούλα σου.
Δώσε στίγμα και συντεταγμένες κι άσε σ’ εμάς τα υπόλοιπα.
1.
Ήταν 12/10 στο πάρτι της Φιλοσοφικής του ΑΠΘ. Ήταν γύρω στις 3:00, αν θυμάμαι καλά. Τον είδα και έπαθα πλάκα. Ήταν ένας τύπος μέτριου, θα έλεγα, αναστήματος, με μαλλί σκούρο καστανό και total black outfit (μαύρο t-shirt, cargo παντελόνι και sneakers) και φορούσε σκουλαρίκια κρίκους και στα δύο αυτιά. Ήταν μαζί με άλλους δυο τύπους ο ένας με άσπρη ζακέτα, απ’ όσο θυμάμαι, με τους οποίους και έφυγε με ένα μικρό σκουρόχρωμο αμάξι (μπλε ή μαύρο) και έπινε μπίρα. Τον κοιτούσα και με κοίταξε κι αυτός μερικές φορές, αλλά κώλωσα να του μιλήσω. Δεν μπορώ να τον ξεχάσω, θέλω να τον ξαναδώ για να του πω αυτό που δεν του είπα στο πάρτι.
2.
Την Πέμπτη το πρωί στη Λευκάδα έπινες καφέ στον πεζόδρομο. Φορούσες ένα μαύρο φόρεμα και είχες πιασμένα τα μαλλιά σου πάνω. Με ρώτησες το wifi του μαγαζιού γιατί δούλευες μέσω υπολογιστή. Μακάρι να είχα προλάβει να ζητήσω το τηλέφωνό σου όμορφη.
3.
Παίρνω ταξί άρον-άρον στις 11 του μήνα να πάω Κηφισσό. Εκνευρισμένη φουλ, ο ταξιτζής πήγαινε πιο αργά πεθαίνεις, να πάρω κι αυτόν, να πάρω και τον άλλο, ε… λέω κάποια στιγμή θα φτάσουμε όσους κι αν πάρει στο δρόμο. Ξαφνικά, ανοίγει η πόρτα και μπαίνεις. Παθαίνω ταράκουλο, χάνω τη μιλιά μου, τα ξέχασα όλα. Ούτε πού πήγαινα θυμόμουν, ούτε τι ώρα φεύγω, ούτε το όνομά μου. Μου χαμογέλασες δυο-τρεις φορές μ’ αυτά που άκουγες. Αχ, δεν μπορώ να σε ξεχάσω. Φορούσες ένα μπλε φούτερ, κοντά μαλλιά καστανά ελαφρώς σγουρά, μουσάκι και χαμογελάρα.
4.
Κομοτηνή, βράδυ Παρασκευής, τύφλα με το παρεάκι γυρνούσαμε σπίτι μετά από έξοδο. Μου έπεσε το πορτοφόλι απ’ την τσάντα και με φώναξες να μου το δώσεις. Ήσουν τόσο ευγενικός, αλλά έτσι όπως ήμουν μόνο ένα «ευχαριστώ» σου είπα και φύγαμε. Πώς γίνεται να σε βρω μου λες;
5.
Βγαίνοντας με το ποδήλατό μου για να πάω στο μανάβικο επί της Μπότσαρη έπεσα πάνω σου. Πάλι καλά δεν έπαθες κάτι. Είχες γυαλιά, κόκκινα μαλλιά και ένα σακίδιο μωβ. Αυτά θυμάμαι. Από το σοκ ούτε το όνομά σου δε συγκράτησα κι έπρεπε να προτείνω κι έναν καφέ. Ο Μιχάλης ο απρόσεκτος είμαι και σε ψάχνω.
Σύμφωνα με την πολιτική του site δε δημοσιεύονται τα προσωπικά στοιχεία των αποστολέων των μηνυμάτων για τη στήλη «Σε ψάχνω», εκτός κι αν οι ίδιοι το ζητήσουν κατά το email τους.
Αν νομίζετε ότι κάποιο από τα παραπάνω μηνύματα απευθύνεται σ’ εσάς, σχολιάστε εδώ, ώστε να αφήσετε το στίγμα σας και να σας βρουν!
Καλούς έρωτες!
