Υπέροχα πλάσματα, που λέγεται ότι κανείς μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να καταλάβει. Μ’ αυτά δεν κάνετε και χώρια δεν μπορείτε.
Γυναίκα, κορίτσι. Κορίτσι, γυναίκα. Δύο λέξεις που για κάποιους είναι ταυτόσημες και για άλλους απλώς συνώνυμες. Πλάσματα γένους θηλυκού, όμοια και διαφορετικά ταυτόχρονα. Κορίτσια χαρακτηρίζονται συνήθως τα θηλυκά μικρής ηλικίας, ενώ γυναίκες τα θηλυκά που ο ηλικιακός τους δείκτης έχει πάρει την ανιούσα.
Ένα μέρος του πληθυσμού πιστεύει ότι ένα κορίτσι καθώς φορτώνεται στην πλάτη του χρόνια μεταμορφώνεται σε γυναίκα, ένα άλλο έχει την πεποίθηση πως γυναίκα γεννιέσαι, δε γίνεσαι.
Δεν ξέρω αν τελικά γυναίκα γίνεσαι καθώς συλλέγεις εμπειρίες στο παιχνίδι της ζωής ή αν γεννιέσαι, το σίγουρο είναι ότι ανάμεσά τους υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά. Οι επιθυμίες και οι ανάγκες τους.
Ένα κορίτσι έχει ανάγκη σε όλες τις σχέσεις του την αμέριστη προσοχή όλων. Θέλει να είναι πάντα προτεραιότητα, έστω και αν οι άλλοι πρέπει να βάλουν τον εαυτό τους σε δεύτερη μοίρα. Απαιτεί να είναι το νούμερο ένα και δε θα διστάσει να χρησιμοποιήσει όσα όπλα διαθέτει, προκειμένου να περάσει το δικό της. Είναι φανατικός οπαδός του ρητού «στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται», γιατί για ένα κορίτσι το να αποδεικνύει την αξία της είναι μία συνεχής μάχη στον αγώνα για επιβίωση. Πιθανόν αιτία να είναι και το νεαρό της ηλικίας και το μυαλό τους έχει πλάσει έναν κόσμο επαναστάτη, με νότες παραμυθιού.
Στις ερωτικές τους σχέσεις ιδίως, είναι άκρως απαιτητικοί χαρακτήρες. Τα φώτα του εκάστοτε συντρόφου τους πρέπει να είναι στραμμένα πάνω τους. Η απόρριψη ακόμα και στην πιο ισχνή μορφή της είναι για εκείνα τεράστιο πλήγμα. Η αξία τους ορίζεται από τη συνεχή επιβεβαίωση μέσα από τα μάτια και τις πράξεις των άλλων. Χρειάζονται συνεχώς μια ένεση αυτοπεποίθησης που δεν είναι άλλη από το να είναι το επίκεντρο των άλλων.
Μια γυναίκα όμως το μόνο που χρειάζεται είναι ο σεβασμός.
Ο σεβασμός θα μπορούσε να είναι συνώνυμο της αγάπης, της ανιδιοτελούς αγάπης. Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος κάθε υγιούς σχέσης. Σέβομαι σημαίνει αποδέχομαι. Σε δέχομαι, σε αγαπώ και σε εκτιμώ για αυτό που είσαι, όχι γι’ αυτό που θα ήθελα να είσαι. Ο σεβασμός είναι βασική συναισθηματική ανάγκη.
Μια γυναίκα διαθέτει μια δομημένη προσωπικότητα, δυναμική και εύθραυστη ταυτόχρονα. Δεν έχει ανάγκη να υπάρξει το κέντρο του κόσμου για να επιβεβαιώσει την αξία της, αυτό που χρειάζεται είναι να ξέρει πως μπορεί ν’ αγαπηθεί χωρίς ν’ απαρνηθεί τον εαυτό της.
Θέλει να εκτιμούν τα προτερήματά της, τα ελαττώματά της, τις ανάγκες της, τα συναισθήματά της. Ο σύντροφός τους ειδικότερα πρέπει να δίνει σημασία στο πλάσμα που έχει δίπλα του, χωρίς αυτό να σημαίνει μία μόνιμη προσκόλληση. Να τηρεί τις υποσχέσεις του και τις στιγμές που αδυνατεί, να έχει να προσφέρει τουλάχιστον μια εξήγηση.
Μια γυναίκα δε θα ενοχληθεί αν ακυρώσεις ένα ραντεβού ή ένα ταξίδι. Δε θα σου συγχωρήσει όμως τίποτα, όταν τη μειώσεις. Όταν την αγνοήσεις και δεν την υπολογίσεις.
Οι γυναίκες όταν στερούνται σεβασμού είτε φεύγουν, είτε τείνουν να δίνουν περισσότερα. Χωρίς σεβασμό άλλωστε, δεν υφίσταται αγάπη, οπότε ή θα το δεχτούν ή θα προσπαθήσουν να την κερδίσουν. Αυτό είναι και το τρωτό τους σημείο, αυτό που μπορεί να τις πληγώσει και να πλήξει το είναι τους. Ο αγώνας να κερδίσουν αυτό που τους αξίζει.
Πάνω απ’ όλα όμως, μια γυναίκα διαθέτει αξιοπρέπεια που δεν επιδέχεται εκπτώσεις και κουρέματα. Διότι η ίδια έχει πλήρη αίσθηση της αξίας της και σέβεται τον εαυτό της. Γνωρίζει πολύ καλά ότι αν εκείνη δεν εκτιμά αυτό που είναι, κανείς άλλος δεν πρόκειται να το κάνει για χάρη της. Άρα μην περιμένεις να σου τραγουδά «λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω», ούτε να σέρνεται στα πατώματα για να κερδίσει ένα βλέμμα. Όταν νιώσει ότι δεν υπάρχει ελπίδα να φανεί φως στην άκρη του τούνελ ούτε με κιάλια, το πουλάκι έχει πετάξει.
Πιθανόν να φταίει ότι για τα κορίτσια ο κτητικός, υπερβολικός έρωτας είναι το παν, ενώ για τις γυναίκες το τρίπτυχο έρωτας- αγάπη-αξιοπρέπεια είναι στην πρώτη θέση.
Είτε μιλάμε για γυναίκα, είτε για κορίτσι, το να είσαι γένους θηλυκού είναι μεγάλη υπόθεση. Το να είσαι όμως το απόλυτο θηλυκό είναι σκέτη πρόκληση.
Επιμέλεια Κειμένου Έλενας Δασοπούλου: Σοφία Καλπαζίδου