Μια ζωή προσπαθείς να δαμάσεις το χρόνο. Ο μεγαλύτερος πόθος σου είναι να τον κοντρολάρεις, να τρέχει αργά, γρήγορα, μπρος, πίσω, όπου επιθυμείς εσύ. Από την ώρα που αρχίζεις να καταλαβαίνεις τον εαυτό σου, ονειρεύεσαι να τον εξουσιάσεις. Θέλεις να αρπάξεις τους δείκτες του ρολογιού και να τους υποτάξεις.
Παραδέξου ότι στην παιδική σου ηλικία θέλησες να φτιάξεις τη δική σου χρονομηχανή, με τη φαντασία σου τα κατάφερες μάλιστα, έκανες και καμιά δεκαριά ταξιδάκια. Κανένας όμως τουλάχιστον μέχρι σήμερα δε μεταμόρφωσε το όνειρο σε πραγματικότητα.
Όταν είσαι παιδί, βιάζεσαι να μεγαλώσεις. Η ζωή των ενηλίκων σε εξιτάρει, είναι άκρως δελεαστική για έναν ανήλικο. Μια ζωή χωρίς σχολείο, μαθηματικά, ιστορίες, διαγωνίσματα, με δική σου δουλειά και τα δικά σου χρήματα είναι ποθητή, έτσι φαντάζει δηλαδή μέσα από τα παιδικά μάτια. Αν είσαι κορίτσι ανυπομονείς για τη μέρα που θα φοράς ψηλοτάκουνα, κραγιόν και θα κάνεις μανικιούρ, αν είσαι αγόρι βιάζεσαι να ξεκινήσεις το ξύρισμα, να λούζεσαι με το aftershave, ν’ αποκτήσεις γρήγορο αυτοκίνητο, ίσως και μια μηχανή. Πού να ήξερες;
Έρχεται λοιπόν η μέρα που η φαντασίωσή σου, παίρνει σάρκα και οστά και τότε θέλεις να βάλεις την όπισθεν. Καλά τα ψηλοτάκουνα και τα αυτοκίνητα αλλά σαν τη ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας δεν έχει. Μπορεί τότε να σιχαινόσουν το σχολείο αλλά όπως θα διαπιστώσεις ήταν χίλιες φορές καλύτερο από το άγχος και τα προβλήματα της ενήλικης ζωής.
Είναι και οι στιγμές που εύχεσαι να γυρίσεις το χρόνο πίσω και ν’ αλλάξεις μια απόφαση, να πάρεις πίσω κάποια λόγια, να πεις κάτι που τελικά το κράτησες και σε στοίχειωσε. Η χρονομηχανή όμως που τόσο διψάς να αποκτήσεις, σκέφτηκες ποτέ μήπως είσαι εσύ; Όπου κι αν βρίσκεσαι, ό,τι ώρα κι αν είναι τρέχεις το χρόνο μια μπρος και μια πίσω, διότι εσύ είσαι ο αφέντης των αναμνήσεών σου.
Βάζεις την όπισθεν και ξεκινάς να νοσταλγείς όλες τις όμορφες στιγμές της ζωής σου που σε αγκαλιάζουν με ζεστασιά και αγάπη. Μπορεί να μην έχεις τη δυνατότητα να αλλάξεις κάποια γεγονότα αλλά ακόμα και οι άσχημες στιγμές που ανασύρεις έχουν το σκοπό τους. Να μάθεις από τα λάθη σου κι έτσι οι πληγές μεταμορφώνονται σε μαθήματα ζωής. Το παρελθόν μπορεί να σε βοηθήσει να χτίσεις ένα καλύτερο αύριο αρκεί να το δεις από τη σωστή οπτική γωνία.
Τα όνειρα υπάρχουν για να σε πάνε μπροστά. Ονειρεύεσαι το μέλλον σου και βάζεις στόχους. Πατάς το fast forward και γίνεσαι ό,τι φοβάσαι, πράττεις ό,τι διστάζεις, πας όπου δεν τόλμησες μέχρι τώρα. Τ’ όνειρο είναι εθισμός για να φτιάξεις την αρχή λένε. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, τι πρέπει ν’ αλλάξεις προκειμένου να χτίσεις το μέλλον που οραματίζεσαι.
Ο χρόνος που όλοι κυνηγάμε και όλους μας καταδιώκει καθημερινά και αδιαλείπτως, δεν είναι εχθρός. Η χρονομηχανή σου είναι εκεί για να σου θυμίζει πως ο χρόνος μπορεί να είναι σύμμαχος σου. Μπορείς να τον γυρίσεις όσο πίσω θέλεις, μπορείς να τρέξεις όσο μπροστά επιθυμείς. Το τηλεχειριστήριο δικό σου, το ποιο πλήκτρο θα πατήσεις επιλογή σου. Το παρελθόν σου, σου ανήκει, το ίδιο και το μέλλον σου, μπες στη χρονομηχανή σου και άδραξε τις ευκαιρίες.
Επιμέλεια Κειμένου Έλενας Δασοπούλου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Έλενα Δασοπούλου
