Αν δεν υπήρχαν τα μπαρ πού θα κυκλοφορούσε η καψούρα;

Λένε πως κάθε φορά που χωρίζει ένα ζευγάρι, ένας μπάρμαν, κάπου, πανηγυρίζει. Βέβαια, αν σκεφτούμε ότι η ίδια αντίληψη υπάρχει και κάθε φορά που ένα ζευγάρι γνωρίζεται κι ερωτεύεται, τότε μάλλον δε φταίει ο έρημος ο μπάρμαν αλλά κάποιοι από εμάς που έχουμε συνδέσει συγκεκριμένες περιόδους της ζωής μας με ένα συγκεκριμένο μέρος.

Χώροι μικροί, ζεστοί, γεμάτοι ιδιαίτερα χρώματα και γεύσεις που ξυπνούν τα κύτταρά σου, βρίσκονται έτοιμοι να σου προσφέρουν ένα καταφύγιο, κάθε φορά που η ψυχή σου γελιέται. Μοντέρνα μουσική κι άνετοι χώροι, φτιαγμένοι αποκλειστικά για να παρέχουν εγγυημένη διασκέδαση, σε φιλοξενούν κάθε φορά που η καρδούλα σου ξεκινά νέο αγώνα δρόμου. Στις χαρές και στις λύπες τα μπαρ θα ‘ναι πάντα εκεί, περιμένοντας να ζήσουν κάτι απ’ τις ιστορίες μας.

Γνωριζόμαστε, ερωτευόμαστε, χωρίζουμε. Αυτή είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων -αν δεν είσαι και τόσο αισιόδοξος, γιατί το νόμισμα έχει δύο όψεις. Θα πονέσεις, θα κλειστείς, θα θρηνήσεις, κι ύστερα θα βγεις να τα πιεις, όπως κάνει κάθε καψούρης που σέβεται τον εαυτό του. Μόνος, με τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου, ο χώρος αυτός μπορεί να γίνει η ασπίδα σου απέναντι στην πραγματικότητα απ’ την οποία θέλεις να ξεφύγεις. Πίσω από την μπάρα ένας άνθρωπος πάντα έτοιμος να σε ακούσει χωρίς να σε κρίνει. Άλλες φορές πάλι μπορεί να ξεκινήσεις μόνος, όμως στην πορεία να βρεθείς με παρέα και να περάσεις καλύτερα από ό,τι είχες φανταστεί. Γιατί μερικές φορές ένα ποτήρι καλό κρασί κι εκείνοι που τσουγκρίζεις μαζί τους στα καλύτερα που θα ‘ρθουν, κάνουν τις σκοτούρες να αχνοφαίνονται.

Αφήνοντας πίσω ό,τι μας στενοχωρεί, αισιόδοξοι κι ανυπόμονοι για τις επόμενες ερωτικές μας περιπέτειες και περνώντας στη φάση των ελεύθερων κι ωραίων, μετράμε ώρες ατελείωτες και νύχτες ολόκληρες να ξημεροβραδιαζόμαστε στα μπαρ. Με τους κολλητούς, με συναδέλφους, με παρέα που ήδη μπορεί να μας περιμένει εκεί ή ακόμη και μόνοι, ελπίζοντας πως ίσως είναι η τυχερή μας βραδιά και το ιδανικό ταίρι θα εμφανιστεί στην είσοδο, κάνοντας τον χρόνο να παγώσει. Υπερβολικό ή όχι, κάποιοι το πιστεύουν.

Κάποιοι άλλοι πάλι απολαμβάνουν την εργένικη ζωή τους, διασκεδάζοντας κι υιοθετώντας αυτόν τον τρόπο ζωής. Έχουν κάνει στέκι τους το εκάστοτε μαγαζί, φίλο τους όποιον εργάζεται εκεί και το συναίσθημα πως ο χώρος τους ανήκει τους διακατέχει για τα καλά. Δεν υπάρχει σαββατοκύριακο ή ιδιαίτερη βραδιά που να ‘χουν χάσει, ενώ ταυτόχρονα είναι λες κι όταν βρίσκονται εκεί, απελευθερώνονται και πράττουν όπως πραγματικά θα ‘θελαν, δίχως δεύτερες σκέψεις και δισταγμούς.

Κι όσο ο εαυτός μας απελευθερώνεται, όλο και κάποια ζευγάρια μάτια μας παρακολουθούν. Γνωριμίες κι έρωτες που αρχίζουν και που εξελίσσονται στα μπαρ. Εκεί πρωτογνωριστήκαμε, εκεί περνάμε κι αρκετές ώρες μαζί. Στην αρχή της σχέσης κάθε ζευγάρι γνωρίζει σχεδόν κάθε γωνιά της πόλης, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί τον κοινό χρόνο όσο πιο διασκεδαστικά κι όμορφα γίνεται. Ό,τι, μα ό,τι και να κάνεις όμως, ένα ποτό δίπλα στο αμόρε σου, σε ένα μέρος ρομαντικό κι ιδανικό για μια τέτοια περίπτωση, θα το πιεις. Με το φως της ημέρας ή τη λάμψη του φεγγαριού, τα ερωτευμένα ζευγάρια απολαμβάνουν να φλερτάρουν και να συζητούν, με λίγο αλκοόλ στα ποτήρια τους να σπρώχνει τις εξομολογήσεις.

Γι’ αυτό και τα μπαρ έχουν να πουν τις πιο γλυκές ιστορίες αγάπης, γιατί τις έχουν θρέψει.

Αν το σκεφτούμε καλύτερα, όλος ο κύκλος της συναισθηματικής μας κατάστασης περνάει απ’ τα μπαρ. Εντελώς διαφορετικές περίοδοι της ζωής μας, με εντελώς διαφορετικά συναισθήματα και ψυχολογία, που έχουν όμως έναν κοινό παράγοντα: την ανάγκη μας να βιώσουμε την κάθε κατάσταση με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ο οποίος όπως φαίνεται μας βοηθάει να πάμε ένα βήμα παρακάτω.