Αν θες να πληγώσεις κάποιον πολύ, αγάπησέ τoν πρώτα

«Η αγάπη όλα τα μπορεί», «όλα για την αγάπη», «η αγάπη πάνω από όλα» κι άλλες παρόμοιες φράσεις που γεννήθηκαν για να ενισχύουν τις σκέψεις των ονειροπόλων και να δίνουν ώθηση σε όσους πεισματικά αρνούνται να πιστέψουν ξανά σ’ αυτήν την ιδέα. Στίχοι, τραγούδια, ποιήματα και βιβλία ολόκληρα έχουν γραφτεί, υποστηρίζοντας  αυτή τη θεωρία· η αγάπη στο τέλος κερδίζει.

Μέσα στην όλη μαγεία του έρωτα, στις χαρούμενες μελωδίες που τραγουδά η ψυχή μας και στην αστερόσκονη που υπάρχει στον αέρα, η φράση «η αγάπη πληγώνει», έρχεται να καταρρίψει όλα όσα οι αισιόδοξοι χτίζουν τόσα χρόνια. Γιατί, όπως σε κάθε ιστορία υπάρχουν δύο πλευρές, έτσι και στην πιο παλιά ιστορία όλων των εποχών, το νόμισμα έχει δύο όψεις. .

«Γιατί οι άνθρωποι ζουν από τη στιγμή που βρίσκουν μια θέση στη ζωή των άλλων». Άνθρωποι μόνοι, ήδη προδομένοι και πληγωμένοι από αγάπες που έχουν αφήσει τα στίγματά τους μέσα τους βαθιά, άνθρωποι αρνούμενοι την έννοια της ολοκλήρωσης στο πλευρό ενός άλλου ανθρώπου. Ψυχές μοναχικές που ποτέ πριν δεν είχαν ταξιδέψει σε εκείνα τα άγνωστα, μα τόσο γλυκά νερά της αγάπης και που αντικρίζοντας ο ένας τον άλλον, ένιωσαν να γνωρίζονται από πάντα. Όλοι μας γινόμαστε πιο ευάλωτοι από την στιγμή που θα αγαπήσουμε κάποιον, πόσο μάλλον από τη στιγμή που θ’ αγαπηθούμε οι ίδιοι. Όλη μας η κοσμοθεωρία αλλάζει από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα. Σαν τίποτα, αλλά και όλα μαζί ταυτόχρονα να έχουν νόημα. Παύεις να λειτουργείς αυτόνομα κι ανεξάρτητα, γιατί πλέον « δύο» γίνεται «ένα» και το «μόνος μου», γίνεται «μαζί».

Πώς να χωρίσεις ύστερα αυτό το μαζί; Πώς γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη να αγαπάς και να ξε-αγαπάς κάποιον; Κι αν πράγματι γίνεται, υπάρχουν συγκεκριμένα μοντέλα ανθρώπων σ’ αυτήν την έκδοση ή μόνο εμείς βγήκαμε ελαττωματικοί; «Αγάπησε κάποιον όσο πιο πολύ μπορείς κι ύστερα απόσυρε όλη σου την αγάπη». Πόνος, εγκατάλειψη, ξεριζωμός. Ένα κομμάτι σου αποσπάται από το υπόλοιπο σώμα κι όλες οι λειτουργίες αδυνατούν να ακολουθήσουν την κανονική ροή.

Γιατί σ’ αυτήν την περίπτωση δε μιλάμε απλώς για έναν χωρισμό. Αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό κι ακραία πιο επώδυνο από ό, τι άλλο έχεις ζήσει μέχρι στιγμής. Στην αρχή κολλάει το μυαλό σου, αδυνατεί να συνδέσει γεγονότα και καταστάσεις, καμία συνοχή δεν υπάρχει. Ύστερα έρχεται το σοκ, πώς να συνειδητοποιήσεις ότι ο ίδιος άνθρωπος που μέχρι χθες θα έφερνε τα άστρα στα πόδια σου, τώρα απλώς θέλει να ακολουθήσει άλλη πορεία; Και ποια πορεία; Εσύ το μόνο που θυμάσαι είναι κοινούς στόχους κι όνειρα.

Λυγμός. Από εκείνον που ξεκινά σαν κόμπος στον λαιμό και δε σε αφήνει να πεις κουβέντα, Τι να πεις και τι να κάνεις. Εδώ καταρρέει όλη σου η ζωή, έτσι νιώθεις. Αρνείσαι να δεχτείς τα γεγονότα χωρίς μια λογική εξήγηση και αρχίζεις να τρελαίνεσαι, να κάνεις σενάρια, να περνάς από το μικροσκόπιο τις τελευταίες σας ημέρες μαζί μήπως και βρεις κάπου το λάθος, σαν εκείνα τα παιχνίδια που παίζαμε μικροί κι έπρεπε να βρούμε τη διαφορά ανάμεσα σε δυο φωτογραφίες. Μόνο που εδώ είναι ζωή κι ακόμα κι αν το βρεις, κανείς δε θα κερδίσει. Με όλα αυτά να διαπερνούν την ψυχή σου, ψάχνεσαι και τρώγεσαι, αναρωτιέσαι και χάνεσαι στα αμέτρητα γιατί, όταν η καρδιά σου έχει χάσει το κομμάτι της.

Τώρα πια το ξέρεις. Δεν υπάρχει χειρότερη προδοσία και χειρότερος τρόπος για να πληγώσεις κάποιον, από το να τον αγαπήσεις πρώτα. Δε φταίει η αγάπη, εκείνη από μόνη της είναι ακίνδυνη κι αθώα, απλώς είναι ευάλωτη κι αυτή και ώρες ώρες μπλέκει με ακατάλληλους ανθρώπους. Εάν όμως επιλέξει τους σωστούς, μπορεί και να μας εκπλήξει. Ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει στην επόμενη γωνία, γι’ αυτό αξίζει ακόμα μια προσπάθεια.