Μπορείς να δεις κάποιον διαφορετικά γιατί τον ονειρεύτηκες;

Κλείνουμε τα μάτια και κάνουμε μια ευχή. Κάνουμε σχέδια για το μέλλον κι ευχόμαστε να πραγματοποιηθούν κάποια στιγμή. Ελπίζουμε και περιμένουμε την ευτυχή κατάληξη των πραγμάτων, κι όταν έρχονται τα δύσκολα, η σκέψη αυτή είναι που μας κρατάει. Αυτά είναι τα όνειρα. Εκείνα που κάνουμε σαν τα μικρά παιδιά κι ευχόμαστε ολόψυχα να βγουν αληθινά.

Υπάρχουν όμως κι εκείνα τα όνειρα που κάνουμε  όταν κλείνουμε κυριολεκτικά τα μάτια, χωρίς να το επιδιώξουμε και χωρίς καν να το σκεφτούμε -ή έτσι τουλάχιστον πιστεύουμε. Λένε πως το μεγαλύτερο ποσοστό των ονείρων μας –σχεδόν το 90%– δεν τα θυμόμαστε την επόμενη ημέρα και πράγματι σπάνια τα κρατάμε στη μνήμη μας περισσότερο από λίγα λεπτά. Κάποιες φορές, όμως, οι εικόνες των ονείρων είναι τόσο ζωντανές που μπορούν να προκαλέσουν ακόμα και συναισθήματα, και τότε είναι δύσκολο να ξεφύγουν απ’ τη μνήμη μας.

Όνειρα ζωντανά, σαν να τα βίωσες στην πραγματικότητα. Πρόσωπα υπαρκτά, που περιστρέφονται στην καθημερινή σου ζωή, παίρνουν πρωταγωνιστικό ρόλο, ρόλο διαφορετικό από ‘κείνον που τους είχε συνηθίσει, έρχονται να σου δείξουν μια πραγματικότητα διαφορετική και σε προκαλούν να τους δεις από άλλη οπτική γωνία. «Σε είδα στο όνειρό μου. Ήταν τόσο ζωντανό. Ο τρόπος που με κοιτούσες, ο τρόπος που σε άγγιζα. Ήσουν δίπλα μου κι αισθανόμουν μια πληρότητα που στην πραγματική μου ζωή ποτέ δεν έχω νιώσει. Περάσαμε όλη μας την ημέρα μαζί, περπατώντας στα στενά της πόλης. Γελούσα. Γυρίσαμε κουρασμένοι αλλά ευτυχισμένοι κι αφεθήκαμε να χαλαρώσουμε ξαπλωμένοι στον καναπέ. Μύριζες τόσο όμορφα. Σκεφτόμουν τον χρόνο που έχασα τόσο καιρό. Σε είχα δίπλα μου και δεν έβλεπα το προφανές. Τώρα το ξέρω, είσαι ο άνθρωπός μου, ο δικός μου.»  Ανοίγοντας τα μάτια χάνεσαι για λίγο. Σου παίρνει λίγα λεπτά μέχρι να συνειδητοποιήσεις πού βρίσκεσαι και τι ήταν αυτό που βίωσες.

Όνειρο; Μα ήταν ολοζώντανο. Ένιωθες τους χτύπους της καρδιάς σου, βίωνες συναισθήματα, άκουγες το γέλιο σου κι αρώματα κατέκλυζαν όλο τον χώρο. Κι αν όντως ήταν όνειρο, σκέφτεσαι, έπρεπε στα αλήθεια να τελειώσει; Αρχίζεις κι αμφιβάλλεις για τις σκέψεις σου. Ο άνθρωπος τον οποίο ονειρεύτηκες είναι απλώς ένας φίλος στον κύκλο σου, πώς γίνεται να επισκέφτηκε τα όνειρά σου με άλλο ρόλο; «Παιχνίδια που παίζει το μυαλό» σκέφτεσαι. Αστείο μοιάζει, η σκέψη αυτή δεν έχει περάσει ποτέ απ’ τον νου σου και να που πήρε σάρκα κι οστά κι αρχίζει να τρυπώνει στο μυαλό σου, ενώ οι εικόνες δε λένε να φύγουν από μπροστά σου. Προσπαθείς να χαλαρώσεις και να δεις τα πράγματα καθαρά, ένα όνειρο ήταν, τίποτα σημαντικό. Μα όταν έρχεται η ώρα που συναντάς και πάλι εκείνο το πρόσωπο, στην πραγματική ζωή αυτή τη φορά, πιάνεις τον εαυτό σου να συμπεριφέρεται διαφορετικά.

Το βλέμμα σου αρχίζει και περιεργάζεται τον άλλο από πάνω μέχρι κάτω με τρόπο διαφορετικό. Πώς δεν είχες παρατηρήσει τόσο καιρό την όμορφη εμφάνιση, το γλυκό χαμόγελο κι εκείνα τα μάτια θάλασσες που τώρα σε κοιτάνε; Νιώθεις την επιρροή του ονείρου και προσπαθείς να αποστασιοποιηθείς, όμως όταν σε πλησιάζει, οι χτύποι της καρδιάς σου αλλάζουν ρυθμό, τα μάγουλά σου κοκκινίζουν για πρώτη φορά και τότε το νιώθεις: το ίδιο συναίσθημα που βίωσες όταν είχατε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους με τα κατεβασμένα βλέφαρά σου στη θέση της πεσμένης αυλαίας.

Κάθεται απέναντί σου και καθ’ όλη τη διάρκεια της εξόδου σας, εσύ ψυχολογείς τις κινήσεις του, ακούς με προσοχή τις αντιλήψεις του κι αρχίζεις να φαντάζεσαι το ενδεχόμενο να μπορούσε να συμβεί στα αλήθεια το μεταξύ σας. Κάπου-κάπου διακόπτεις τις σκέψεις σου για να τα βάλεις λίγο με τον εαυτό σου. Μα τι ασυναρτησίες είναι αυτές; Είναι δυνατόν από ένα όνειρο να σου ‘χει συμβεί όλο αυτό; Μπορείς να ερωτευτείς έναν άνθρωπο έτσι, στα ξαφνικά, επειδή απλά τον ονειρεύτηκες;

Έρευνες σχετικά με τα όνειρα αποδίδουν ένα μεγάλο ποσοστό του σκοπού τους στην ικανοποίηση ανικανοποίητων επιθυμιών ή απωθημένων που προβάλλονται απ’ το υποσυνείδητο, επειδή είναι έντονος ο δείκτης συναισθηματικής νοημοσύνης. Όνειρα και σχέδια κρατούνται όμηροι στο πλαίσιο μιας προσωρινής φυλακής, μέχρι να αποκτήσουν σάρκα κι οστά, ώστε να διαγραφούν απ’ τη λίστα. Αν θεωρήσουμε τις υποθέσεις αυτές αληθινές, τότε εξηγούνται πολλά για την αλλόκοτη συμπεριφορά μας κατά τη διάρκεια των ονείρων μας. Η λεπτή γραμμή που συνδέει το υποσυνείδητο με το συνειδητό χρειάζεται μεγάλη ανάλυση, όμως ένα είναι σίγουρο: Τίποτα δε συμβαίνει χωρίς λόγο, ακόμα και τα παιχνίδια του μυαλού έχουν κάποια συνοχή. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως ό,τι ονειρευόμαστε, το επιθυμούμε, απλά σε εκείνη τη δεύτερη ζωή μας αφηνόμαστε ελεύθεροι να πράξουμε αυθόρμητα, χωρίς φόβους κι ενδοιασμούς.