Τα παράτησαν όλα για έναν άνθρωπο

Ανυπομονησία, άγχος, ταραχή, χτυποκάρδια. Ετοιμασίες, αρώματα και χρώματα, κι ένα χαμόγελο πλατύ, μόνιμα στα χείλη. Μουσικές και φως, πολύ φως, στην ψυχή. Πρώτα ραντεβού, πρώτα φιλιά, πρώτα βράδια, πρώτα συναισθήματα. Και κάπου εκεί, η ζωή σου μοιάζει να παίρνει άλλο νόημα, ο έρωτας παίρνει σάρκα κι οστά, αποκτά υπόσταση κι όνομα. Το «ένα» παραχωρεί τη θέση του σε ένα πιο ουσιαστικό «μαζί» κι όλα αρχίζουν να μοιάζουν πιο εύκολα, όταν τα μοιράζεσαι.

Τι γίνεται, όμως, όταν ο μοναδικός άνθρωπος με τον οποίο αρχίζεις και κάνεις όνειρα και θέλεις να μοιραστείς τη ζωή σου μαζί του, βρίσκεται μίλια μακριά; Αν είσαι απ’ τους τυχερούς σε αυτή τη ζωή και συναντήσεις πράγματι το κομμάτι  που σε συμπληρώνει, όμως οι ζωές σας είναι τακτοποιημένες σε διαφορετικές χώρες; Γιατί υπάρχουν κι αυτές οι περιπτώσεις, όπου τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα κι έρχεται η στιγμή που πρέπει να διαλέξεις ποιον δρόμο θα ακολουθήσεις.

Οι πιο δειλοί δε θα το επιχειρήσουν καν. Θα ‘χουν ήδη κάνει την έρευνά τους και μόλις πέσει στην αντίληψή τους αυτό το ενδεχόμενο, δε θα χαραμίσουν λεπτό παραπάνω. Για εκείνους είναι απλώς χαμένος κόπος και χρόνος. Οι αισιόδοξοι δε θα το βάλουν κάτω και πιστεύοντας βαθιά μέσα τους πως για όλα υπάρχει τρόπος, αρκεί να υπάρχει θέληση, θα επιχειρήσουν να το ζήσουν με τα εκάστοτε δεδομένα -η λεγόμενη σχέση από απόσταση. Στην πλειοψηφία της λειτουργεί, παρόλο που χρειάζεται υπομονή και γερό στομάχι.

Η πιο ιδιαίτερη περίπτωση, όμως, είναι οι πολεμιστές, οι ασυμβίβαστοι, εκείνοι που δεν υπολογίζουν ούτε αποστάσεις ούτε χιλιόμετρα και θέλουν μόνο να χαρούν τη σχέση τους ως φυσιολογικοί άνθρωποι. Εκείνοι που δε θέλουν να ζουν με μια βαλίτσα στο χέρι, αλλά δίπλα στον άνθρωπο που ‘χουν επιλέξει. Δε φτάνει το «μία φορά στο τόσο» για εκείνους και δε βολεύονται με μερικές δόσεις έρωτα στα κλεφτά. Ξέρουν τι θέλουν, μια ευκαιρία για να δουν πώς θα ήταν να ζούσαν όπως όλοι οι άλλοι.

Κάνουν, λοιπόν, το βήμα –άλμα θα το έλεγα εγώ– και τα αφήνουν όλα για να μετακομίσουν στον τόπο που ζει κι εργάζεται ο άνθρωπός τους. Αφήνουν πίσω ολόκληρη τη ζωή τους, δουλειά, οικογένεια, φίλους και μια ρουτίνα στρωμένη, απλώς και μόνο για μια θέση στο όνειρο. Κι αν στη φαντασία τους όλα έμοιαζαν ρόδινα, στην πραγματικότητα ξέρουν κι οι ίδιοι πως η προσαρμογή θα ‘ναι δύσκολη.

Το πρώτο διάστημα ο ενθουσιασμός σε κατακλύζει, αργότερα όμως ξεκινά η ανασφάλεια. Μπορεί να ξυπνάς και να κοιμάσαι με τον σύντροφό σου, να μοιράζεσαι τα πάντα, την καθημερινότητά σου, πράγματα που πριν δεν μπορούσες να κάνεις, όμως όταν η πόρτα κλείνει και μείνεις για λίγο μόνος σου σε εκείνο το περιβάλλον, αρχίζεις να αναζητάς τον εαυτό σου. Κάπου τον έχασες, κάπου τον άφησες πίσω προσπαθώντας να αναπληρώσεις τον χαμένο χρόνο και τότε αρχίζουν να σου λείπουν οι συνήθειες που είχες παλιά.

Στον δικό σου κόσμο ό,τι και να γινόταν υπήρχε πάντα ένα plan b. Σε ένα σου ξέσπασμα έπαιρνες το αμάξι και πήγαινες μια βόλτα ως τη θάλασσα. Σε ένα στραβοπάτημα έπαιρνες τους κολλητούς κι αράζατε ως το πρωί. Σε μια αποτυχία χτύπαγες την πόρτα του πατρικού σου κι ήταν όλοι εκεί για να σου σταθούν. Τώρα είσαι μόνο εσύ κι ο άνθρωπος για τον οποίο τα άφησες όλα. Κι αυτό είναι πολύ όμορφο, αρκεί να το διαχειριστείς σωστά.

Μην κάνεις το λάθος να αποκλειστείς σε έναν κόσμο φτιαγμένο για δύο. Βγες κι ανακάλυψε τα μέρη, τον κόσμο, κάνε γνωριμίες, βρες μια δουλειά κι αν αυτό είναι δύσκολο, αναζήτησε τις συνήθεις που είχες και πριν. Ανακάλυψε τα ενδιαφέροντά σου και προσάρμοσέ τα. Κυνήγα την ανεξαρτησία σου για να καταπολεμήσεις την ανασφάλεια που σιγά-σιγά θα αρχίζει να σε κατακλύζει.  Ο άνθρωπός σου έχει ήδη μια ζωή στρωμένη, στην οποία εσύ σαφώς και πρέπει να προσαρμοστείς, αυτό δε σημαίνει όμως ότι δεν μπορείς κι εσύ να σταθείς αυτόνομα και να βρεις τα πατήματά σου.

Μη χάσεις τον εαυτό σου στην προσπάθειά σου να δημιουργήσεις τις κατάλληλες συνθήκες για την ιδανική σχέση, γιατί τότε το παιχνίδι θα ‘χει χαθεί. Πάλεψε για τη ζωή που θέλεις να ζήσεις, αλλά προσπάθησε να διατηρήσεις κάθε κομμάτι του εγώ σου. Όλα εκείνα τα κομμάτια είναι που έκαναν το ταίρι σου να σε διαλέξει, μην του τα στερήσεις.

Αν, λοιπόν, θέλεις να ρισκάρεις, κάν’ το αλλά σωστά.  Γιατί όπως μου είχε πει κάποιος κάποτε:
Τι νόημα έχει να χαζεύεις την πανσέληνο, αν κάθε φορά τη βλέπεις μόνος;