«Τι το ‘θελα κι έμπλεξα μαζί σου!»

Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας. Υπάρχει μία φράση που –λίγο πολύ– όλοι την έχουμε ξεστομίσει, σε διάφορες περιόδους της ζωής μας. Δυσαρεστημένοι απ’ την εξέλιξη των πραγμάτων ή πιεσμένοι απ’ την κατάσταση στην οποία (αυτοβούλως) βρεθήκαμε, βλαστημάμε την ώρα και τη στιγμή που πήραμε την απόφαση και σκεφτόμαστε: «Τι ήθελα κι έμπλεξα μαζί σου!».

Όποιος δηλώσει ότι δεν το ‘χει πει ποτέ και για κανέναν, πιθανότατα ψεύδεται ασύστολα. Δεν είναι όλες οι σχέσεις μας ρόδινες ούτε όλες οι ανθρώπινες επαφές μας βγαλμένες από ταινία. Υπάρχουν ραντεβού που αποδείχτηκε πως θα ‘πρεπε να ‘χαμε αποφύγει, καταστάσεις στις οποίες δεν έπρεπε να μπλέξουμε κι άνθρωποι οι οποίοι καλύτερα να μην είχανε περάσει ποτέ απ’ τη ζωή μας. Έγινε, όμως, κι αυτό δεν αλλάζει. Δε θα γυρίσει ο χρόνος πίσω, αλλά και να γύριζε, ένα είναι το σίγουρο: το ξερό σου κεφάλι το ίδιο θα ήταν. Οπότε, τι νόημα έχει να μετανιώνεις για τις πράξεις σου και τις επιλογές σου; Αν τις δεις πιο σφαιρικά, ίσως η διαδρομή σου φανεί διασκεδαστική.

Αποτυχημένα ραντεβού κι έξοδοι χωρίς κανένα νόημα, η μικρότερη κατηγορία κι η πιο ανώδυνη. Σε όλους έχει συμβεί, κανείς δεν έπαθε τίποτα, ούτε είναι κάτι τόσο τρομερό για να μετανιώνεις. Με 7,6 δισεκατομμύρια κόσμο στον πλανήτη Γη, προφανώς και δεν ταιριάζουμε με όλους. Υπήρχαν κάποιοι με τους οποίους δεν υπήρχε καμία χημεία, άλλοι μας προκαλούσαν αμηχανία, ενώ ορισμένοι ήταν απότομοι και βιαστικοί. Από κάποιους περιμέναμε περισσότερα, από άλλους λιγότερα και με κάποιους παρόλο που θελήσαμε να δώσουμε και δεύτερη ευκαιρία, ήταν αδύνατον να πάμε παρακάτω. Τώρα αν η λίστα σου είναι κάπως μεγαλούτσικη, ε, τότε είσαι απ’ τους τυχερούς, έχεις γνωρίσει ένα μεγάλο ποσοστό του ανθρώπινου είδους, κι ίσως να πρέπει να αναθεωρήσεις και τα κριτήριά σου, γιατί –μην ξεχνάς– ήταν όλα επιλογές σου.

Επόμενο κεφάλαιο. Σχέσεις που μόνο σε μπελάδες σε έβαλαν. Άνθρωποι που ήθελαν παραπάνω από όσα μπορούσες να δώσεις, περισσότερο έτοιμοι για κάτι μεγαλύτερο, ήθελαν να γίνουν αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου, κάτι που στα δικά σου πλάνα δεν υπήρχε καν. Δύσκολη περίπτωση το αμοιβαίο και πολύ σπάνιο. Τυχαίνει να μην κρίνουμε σωστά την εξέλιξη μιας σχέσης απ’ την αρχή. Θυμήσου όμως πως για να το ξεκίνησες, κάτι σου άρεσε, κάτι είχες δει ή ήθελες απλά να περάσεις καλά εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Μην αναλώνεσαι στο γιατί. Σου άρεσε, το δοκίμασες, δε βγήκε, πας για άλλα. Όσο για τον άλλον άνθρωπο, όλοι επιβίωσαν από μια απόρριψη.

Σχέσεις που αλλιώς τις είχες ονειρευτεί, αλλιώς σκεφτόσουν την πορεία τους, όμως τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε. Χαράμισες χρόνο, συναισθήματα, ίσως και τον εαυτό σου ολόκληρο σε κάτι που δεν προχώρησε. Και τώρα αναρωτιέσαι τι ήθελες κι έμπλεκες, έπρεπε να γνωρίζεις, έπρεπε να καταλάβεις απ’ την αρχή, έπρεπε να ζυγίσεις τα πράγματα. Μάταιες όλες αυτές οι ενοχές, δε θα μπορούσες να το ξέρεις. Και στην τελική για να τα χαράμισες όλα αυτά, θα το ήθελες.

Σε ‘κείνο το παρελθόν, που τώρα σου φαίνεται τόσο μακρινό, το ήθελες πολύ. Θυμήσου πόσο ανυπομονούσες για τα πρώτα ραντεβού. Σκέψου πόσο ευτυχισμένος ένιωθες όταν η καρδούλα σου χτυπούσε στον ίδιο ρυθμό με αυτό το άτομο που τώρα εύχεσαι να μην είχες γνωρίσει. Μέτρα τις μέρες και τις νύχτες που πέρασες ευχόμενος γι’ αυτό το «για πάντα». Ναι, δεν κράτησε, όμως και μόνο το συναίσθημα που σου πρόσφερε εκείνη η δόση ευτυχίας, αξίζει όσο τίποτα άλλο. Τι κι αν τώρα πια η πορεία της ζωής σου έχει πάρει άλλο μονοπάτι; Με αυτό το σκεπτικό πρέπει να μείνουμε όλοι κλεισμένοι στους τέσσερις τοίχους και να μη γνωρίζουμε άνθρωπο, γιατί ίσως στο μέλλον το μετανιώσουμε.

Άδικος κόπος. Μη μετανιώνεις για τίποτα ή τουλάχιστον να μετανιώνεις για κάτι που έκανες κι όχι για κάτι που δεν έκανες. Αγκάλιασε, λοιπόν, ό,τι έρθει στον δρόμο σου, μάζεψε εμπειρίες και μάθε απ’ τα λάθη σου. Η ζωή έχει την τάση να μας εκπλήσσει πολλές φορές, όμως τις περισσότερες ξέρει τι κάνει. Φέρνει ανθρώπους μπροστά μας για κάποιο λόγο. Τώρα αν θα μάθουμε ποτέ αυτόν τον λόγο; Ποιος ξέρει; Εδώ θα είμαστε και θα το δούμε.