Σηκωθείτε, θα χορέψουμε. Πρωτοχρονιά είχαμε, γλέντια είχαμε, ποτό είχαμε, τρέλα είχαμε, φυσικά και χορέψαμε. Ευκαιρία ψάχναμε. Γι’ αυτό σήμερα σηκωθήκαμε ημιλυπόθυμοι.
Και δώσ’του τα τσιφτετέλια στα τραπέζια. Από ανύπαρκτους με τα μπιροκοίλια να κρέμονται έξω. Με ποτά να χύνονται. Με χαρτοπετσέτες να πετιούνται βροχή στον αέρα. Και κάπως έτσι γειώνεται όλο το μεγαλείο του χορού και χάνεται όλη η αξία και η ιστορία του, που ανάθεμα αν ξέρει και μισός απ’ αυτούς που τον χορεύει τι έχει να μας πει αυτός ο χορός. Μόνο να κουνιούνται σαν ξεβιδωμένα ελατήρια ξέρουν.
Πρόκειται για αρχαίο ελληνικό χορό και θεωρείται ότι προέρχεται από τον κόρδακα, χορό άσεμνο και προκλητικό, στα χρόνια της αρχαίας κωμωδίας. Τσαχπινογαργαλιάρης ο Αριστοφάνης. Ονομάζεται έτσι γιατί παιζόταν σε διπλή χορδή. Δεν τους έφτανε η μία. Στην χώρα μας γνώρισε απήχηση μετά το 1923, όπου ιδιοκτήτες νυχτερινών μαγαζιών άρχισαν να προσλαμβάνουν γυναίκες που τραγουδούσαν και χόρευαν τσιφτετέλι. Τότε, θεωρούνταν καθαρά γυναικείος χορός.
Αρχικά, χορευόταν συνοδευόμενο με κρουστά. Ακόμη και από τότε είχαν την τιμή τους τα τραπέζια, αφού η σημασία του χορού είναι, η γυναίκα, να έχει όσο λιγότερο χώρο γίνεται, για να κάνει όσο το δυνατόν λιγότερες κινήσεις με τα πόδια της.
Όπως καταλάβατε, δίνεται βάση σε άλλα σημεία του σώματος όπως το στήθος, οι γοφοί, τα χέρια, και η κοιλιά, που είναι και πιο θηλυκά. Κούνημα του στήθους, των γοφών, προκλητικά σπασίματα της μέσης, κινήσεις των χεριών και φυσικά της κοιλιάς. Ορισμός της θηλυκότητας.
Και φυσικά είναι αυτοσχέδιος, γι’ αυτό και χρειάζεται και λίγο ταλέντο για να πεις ότι ξέρεις να τον χορεύεις. Ή μάλλον, πολύ. Δεν σηκώνεσαι απλά να κάνεις δύο κινήσεις. Προσβάλλεις τον χορό. Κάτσε κάτω να σηκωθούν αυτοί που αξίζουν. Και τότε θα βγει όλη η μαγεία του χορού.
Ευλυγισία σε συνδυασμό με ταλέντο, γνώσεις, μεράκι, αγάπη για χορό, τραγούδι, κέφι για ζωή. Μα κυρίως καρδιά. Καρδιά για να υποστηρίξεις αυτόν τον χορό με πάθος και συναίσθημα.
Αντικατοπτρίζει το πάθος, την ένταση, το συναίσθημα, τον έρωτας. Όλα όσα σημαίνουν γυναίκα.
Το ζενίθ του αισθησιασμού. Το μικρόβιο του προκλητικού χορού. Εξιδανίκευση του γυναικείου σώματος. Εξύψωση ηθικού. Ενέσεις ευφορίας. Εξωτερίκευση εσωτερικής πληρότητας. Διάχυτος ενθουσιασμός.
Δίψα για δημιουργία. Έκδηλη συναισθηματική έκφραση. Έρμαιο της νότας. Σκλαβιά της σάρκας. Θήραμα του ρυθμού. Πιόνι του πάθους.
Όλα αυτά είναι το τσιφτετέλι.
Επιμέλεια Κειμένου Δέσποινας Διαμαντοπούλου: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Δέσποινα Διαμαντοπούλου
