Η αγάπη, είτε ήταν ένα ανόητο φλερτ, είτε μια μακροχρόνια σχέση που δεν είχε ονειρικό τέλος, είτε ένας καλοκαιρινός έρωτας στο νησί όταν ήσουν επτά, είτε είναι η οικογένειά σου ή έστω κάτι που θα ζωγράφιζε στο πρόσωπό σου αυτό το ανόητο χαμόγελο, υπήρξε. Ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό ον κι αγαπά να νοιάζεται και να φροντίζεται, σωστά; Μια μικρή αγκαλιά, ένα χαμόγελο, ένα στοργικό βλέμμα και μια γλυκιά κουβέντα γύρω από το τραπέζι με όλους τους αγαπημένους είναι λίγα από τα πράγματα που ποτίζουν τους ανθρώπους με το αίσθημα της αγάπης.
Δε θα ήταν υπέροχο αν η έντονη ρομαντική αγάπη κρατούσε για πάντα; Από την άλλη, θα μπορούσε η αγάπη να γίνει εθισμός; Αρχικά, ας συμφωνήσουμε πως η αγάπη δεν έχει πάντα αυτή την αψεγάδιαστη μορφή. Μερικές φορές γίνεται τόσο περίπλοκη, σαν ένα roller coaster που προσφέρει μια κατάσταση έκστασης μα συνάμα τρόμου οδηγώντας μας σε μια βαθύτατη απόγνωση μην ξέροντας τι να νιώσουμε.
Σε μια περίπτωση επιστήμης που μιμείται την ποίηση, η καρδιά έχει βρεθεί να επηρεάζει τον τρόπο που βιώνουμε το συναίσθημα. Ερευνητές αντέστρεψαν τα δεδομένα κι έδειξαν ότι η ανατροφοδότηση ορμονών από τον εγκέφαλο προς την καρδιά μας, επηρεάζει αυτό που νιώθουμε και η αγάπη γίνεται μέρος του φυσικού συστήματος των ορμονών μας.
Η παθολογική αγάπη ή αλλιώς εθισμός στην αγάπη, είναι μια κατάσταση που προκαλεί ένα άτομο ν’ αναπτύξει μια ανθυγιεινή κι εμμονική διάθεση έναντι σ’ ένα ερωτικό ενδιαφέρον. Αν κι είναι πιο συχνή στις ρομαντικές σχέσεις, ο εθισμός στην αγάπη μπορεί να εμφανιστεί και σε άλλες μορφές σχέσεων. Θα μπορούσε να συμβεί σε φιλίες και σε σχέση με τους γονείς, ή ακόμα και ξένους. Οι άνθρωποι με αυτό το είδος του εθισμού συχνά έχουν μη ρεαλιστικά πρότυπα και προσδοκίες της αγάπης. Όταν αυτά δεν πληρούνται, επιδεινώνεται περαιτέρω η κατάστασή τους. Όπως και με άλλες μορφές εθισμού, ένα άτομο που είναι εθισμένο στην αγάπη μπορεί να επιδείξει συμπεριφορές και παρορμήσεις που είναι έξω από τον έλεγχό του.
Μέχρι τώρα δεν υπάρχουν εξακριβωμένα διαγνωστικά κριτήρια της παθολογικής αγάπης, ούτε για το τι είδους διαταραχή είναι. Οι ελάχιστες έρευνες που αποδίδουν τον εθισμό στην αγάπη, ανέφεραν πως το πιο συχνό αναγνωρίσιμο σύμπτωμα είναι μια ανθυγιεινή εμμονή έναντι στον σύντροφο που παραπέμπει στην πραγματοποίηση ψυχαναγκασμών, όπως ο πλήρης έλεγχος ακόμα κι η παρακολούθηση.
Ο εθισμός στην αγάπη συχνά εκδηλώνεται με τους ακόλουθους τρόπους:
• Συνεχόμενη ανάγκη για δημιουργία μιας καινούριας σχέσης, καθώς και το αίσθημα απώλειας όταν δεν έχεις σύντροφο
• Υπερβολική εξάρτηση από τον σύντροφο, δηλαδή βάζοντας σε προτεραιότητα τη σχέση που έχεις με τον σύντροφό σου, έναντι κάθε άλλης προσωπικής σχέσης στη ζωή σου, μερικές φορές σε σημείο να παραμελείς εντελώς άλλες διαπροσωπικές σχέσεις.
• Γίνεσαι καταθλιπτικός κι έχεις εμμονή μ’ ένα ερωτικό ενδιαφέρον, εφόσον δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση.
• Συνεχής αναζήτηση ρομαντικών σχέσεων ακόμα κι αν διακρίνονται από παθογένεια.
Όλες οι ρομαντικές σχέσεις μπορεί να παρουσιάζουν μερικά από τα παραπάνω σημάδια, τουλάχιστον περιστασιακά. Ωστόσο, με τον εθισμό στην αγάπη, όπως και σ’ οποιαδήποτε άλλη διαταραχή, υπάρχει ένα συνεπές μοτίβο ενός ή περισσότερων από τα σημάδια, με αποτέλεσμα τη συνέχιση και τελικά την κλιμάκωση των αρνητικών συνεπειών.
Παρ’ όλα αυτά πρέπει να γίνει πολύ περισσότερη έρευνα για να κατανοήσουμε την παθολογική αγάπη και να εντοπίσουμε εύκολα τι προκαλεί ή πυροδοτεί την κατάσταση. Ορισμένες υπάρχουσες έρευνες δείχνουν διάφορους παράγοντες, όπως την έλλειψη αυτοεκτίμησης, τα παιδικά τραύματα και τη συνεχόμενη αναζήτησή διαβεβαίωσης από τους άλλους. Επίσης υπάρχει σύνδεση μεταξύ της ευφορίας που έχεις όταν είσαι ερωτευμένος με τα συναισθήματα της ευχαρίστησης που μπορεί να έχει ένα άτομο εθισμένο σε ουσίες όπως το αλκοόλ. Οι άνθρωποι και στις δύο περιπτώσεις μπορεί να βιώσουν συναισθηματική εξάρτηση, πόθους, εναλλαγές διάθεσης, ψυχαναγκασμούς, εμμονές κι απώλεια αυτοελέγχου. Όταν είσαι ερωτευμένος, ο εγκέφαλός σου απελευθερώνει χημικούς αγγελιαφόρους που σε κάνουν να νιώθεις καλά, όπως η ντοπαμίνη. Έτσι, όπως άλλοι εθισμοί, ο εθισμός στην αγάπη συνδέεται με την ευχαρίστηση, αλλά συνάμα και με τον πόνο.
Ο εθισμός στην αγάπη δεν είναι μια ασθένεια του χαρακτήρα, της προσωπικότητας, του πνεύματος ή των περιστάσεων. Μπορεί να συμβεί στον καθένα. Είναι μια ανθρώπινη κατάσταση με ανθρώπινες συνέπειες κι όντες όλοι άνθρωποι, είμαστε όλοι ευάλωτοι. Εν κατακλείδι η αγάπη είναι τρομακτική και πρέπει να ληφθεί υπόψιν, να μην απορριφθεί, να αναλυθεί σε επί μέρους στοιχεία που βρίσκουμε ανακούφιση από την αβεβαιότητα. Ο φόβος, ο κίνδυνος κι ο πόνος είναι μέρος του παιχνιδιού, όπως είναι η χαρά, το θαύμα κι η υπέρβαση. Πρέπει να βρούμε τον δρόμο μας όσο καλύτερα μπορούμε, κατανοώντας ότι το να φοβόμαστε είναι μέρος της ζωής. Δεν είναι όμως όλη μας η ζωή.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Μυρτώ Στυλιανού
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
