Συναντάς επιτέλους κάποιον που πραγματικά σ’ αρέσει

Ας πούμε ότι βρισκόμαστε σε ένα τρένο κι αυτό ονομάζεται «ζωή». Το τρένο κάνει μικρές στάσεις στον έρωτα και παίρνει κι επιβάτες. Άνθρωποι διαφορετικοί ο ένας απ’ τον άλλο ανεβοκατεβαίνουν στο βαγόνι σου, ταξιδεύετε για λίγο ή για πολύ παρέα, σε κάποιους ζητάς να μείνουν, άλλα αυτοί περαστικοί φεύγουν, γιατί  δεν ταιριάζουν στο δικό σου βαγόνι ούτε στο δικό σου ταξίδι, ίσως και να έχουν διαφορετικό προορισμό από σένα. Μερικούς τους διώχνεις από μόνος σου, άλλοι αφήνουν λεκέδες στα καθίσματα και μέχρι να τους καθαρίσεις αλλάζεις λιγάκι πορεία, ταξιδεύεις για λίγο μόνος, αποφασίζεις πως έστω για λίγο δε θες να ξανακάνεις στάση στον έρωτα. Βέβαια, σε κανένα δεν αρέσει να ταξιδεύει μόνος, πάντα θα ψάχνεις για συνοδοιπόρους και προορισμό.

Πάντα θα ψάχνεις τη στιγμή εκείνη που κάποιος θα ανέβει για να μείνει, κάποιον που θα έχει τον ίδιο προορισμό με σένα. Αν λοιπόν οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν αυτό το τρένο, όλοι ψάχνουμε τον τελευταίο μας σταθμό, γιατί κάποτε, όσο όμορφο και να ‘ναι ένα ταξίδι, κουράζει και χρειάζεσαι ένα μέρος που να μπορείς να αποκαλέσεις σπίτι σου. Κι αυτό είναι εκείνος ο ένας και μοναδικός άνθρωπος που θα σε κάνει να πεις πως αυτή ήταν η τελευταία  στάση που έκανες για να πάρεις μαζί σου επιβάτες.

Η ζωή, λοιπόν, κάνει ανεξήγητα όμορφους κύκλους κι αλλάζει συνεχώς, όπως και το ταξίδι∙ κι αυτό είναι το ωραίο, εκεί που νομίζεις ότι όλα έχουν τελειώσει, αρχίζουν όλα  πάλι απ’ την αρχή. Έτσι ανοίγει  ξαφνικά η πόρτα και μπουκάρει μέσα κάποιος που είναι διαφορετικός από όλους τους άλλους που έχουν ανέβει μέχρι στιγμής.

Πώς είναι, λοιπόν, όταν βρεις τελικά τον τελευταίο σου σταθμό, κάποιον που να σου αρέσει πραγματικά, τον τελευταίο εκείνο επιβάτη που θα ανέβει στο βαγόνι για να τελειώσετε μαζί τη διαδρομή;

Αυτός ο άνθρωπος ήρθε να σε σώσει απ’ τις μέχρι τώρα άσκοπες διαδρομές κι αυτό το ξέρεις, απ’  την αρχή το νιώθεις, το καταλαβαίνεις απ’ την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο βαγόνι σου, γιατί πολύ απλά δε σε κάνει να αναρωτιέσαι αν πραγματικά θέλει να είναι εκεί ή όχι. Η μονότονη μέχρι τώρα διαδρομή σου αλλάζει, έχεις έναν άνθρωπο πλέον που σε ακούει όταν μιλάς, που τον ενδιαφέρει αν περνάς καλά σε αυτό το ταξίδι.

Μαζί του μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, δεν προσποιείσαι για να του αρέσεις. Σε θέλει όπως και να είσαι, καμιά φορά βρίσκει ακόμα και τις ατέλειές σου χαριτωμένες. Οι ανασφάλειες δεν έχουν χώρο εδώ πλέον, ακόμα κι αν είσαι γεμάτος απ’ αυτές. Όσες κι αν σου δημιούργησαν στο παρελθόν περαστικοί και συνεπιβάτες εκείνος σε κάνει να νιώθεις ασφαλής σε αυτό το ταξίδι.

Διαφωνίες και καβγάδες πάντα θα υπάρχουν, αλλά λύνονται πολιτισμένα και με διάλογο. Όλα λύνονται όταν θέλεις πραγματικά να τα λύσεις. Στη διαδρομή και καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού θα υπάρχουν εμπόδια, άλλα η μαγική λέξη είναι το «μαζί». Μαζί, λοιπόν, θα ξεπερνάτε κάθε εμπόδιο που βρίσκεται μπροστά σας στη διαδρομή.

Όλα τα παραπάνω κι άλλα πολλά, για τον καθένα μας διαφορετικά, γιατί ας μην ξεχνάμε πως δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι. Οι επιθυμίες του καθενός είναι διαφορετικές, έτσι λοιπόν αν τα δικά του «θέλω»  ταιριάζουν απόλυτα με τα δικά σου, έχεις βρει τον άνθρωπό σου, τον τελευταίο εκείνο σταθμό και πλέον το ταξίδι σου αποκτά νόημα.