Ας μιλήσουμε γι' αυτό το πολύ ωραίο αγόρι που το λένε Αναστάση Ροϊλό!

O ταλαντούχος ηθοποιός Αναστάσης Ροϊλός, συστήθηκε στο τηλεοπτικό κοινό ως Νικηφόρος Σεβαστός, στη δραματική σειρά του ΑΝΤ1 «Άγριες Μέλισσες», η οποία άλλαξε την ελληνική μυθοπλασία της τηλεόρασης για πάντα και πιθανώς άνοιξε το δρόμο για τις ακριβές προσεγμένες υπερπαραγωγές ελληνικών σειρών με αξιόλογο καστ που ακολούθησαν. Φέτος, μας επισκέπτεται από την ίδια τηλεοπτική συχνότητα, ως ο Ρώσος, Αντρέι Σιντόροφ (Λάσκαρης) που ήρθε στον Πύργο των Λασκαραίων, με σκοπό να κινητοποιήσει την Επανάσταση στη Μάνη το 1817 κι όπως βλέπουμε αιχμαλωτίζει την καρδιά της Μάγισσας, αλλά και των τηλεθεατών. Η αδιαμφισβήτητη χημεία του με την Έλλη Τρίγκου, υποδυόμενη την Ασημίνα τότε ή τη Θεοφανώ τώρα, κάνει το τουίτερ να παραληρεί όλο και περισσότερο με τις εκπλήξεις του σεναρίου να τον χρήζουν από μυστηριώδη επισκέπτη σε ρόλο πρωταγωνιστή.

Όπως δηλώνει ο ίδιος σε συνέντευξή του, «H Θεοφανώ και ο Αντρέι, συμβολίζουν το μεταφυσικό και το ορθολογιστικό. Αυτοί οι δύο αλληλοσυμπληρώνονται. Είναι οι βασικοί πόλοι και πρέπει να συναντηθούν. Έτσι, μπορεί να έρθει η λύτρωση και για τους δύο. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Το παραμύθι έχει γραφτεί γι’ αυτήν ακριβώς τη λύτρωση, γι’ αυτή την επανάσταση». Εμείς να συμπληρώσουμε ότι αυτή τη λύτρωση περιμένει με ανυπομονησία το φανατικό πλέον κοινό αυτής της σειράς, που σημειώνει ιδιαίτερα υψηλές τηλεθεάσεις.

Ο τριανταπεντάχρονος γοητευτικός Αναστάσης Ροϊλός, είναι αθλητής ξιφασκίας από το 2013, λες αι ήξερε ότι θα υποδυθεί τον Ρώσο απόστρατο αξιωματικό στη Μάνη του 18 ου αιώνα. Αποφοίτησε το 2013 από το τμήμα θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ με άριστα. Παρακολούθησε εργαστήρια με τον Θ. Τερζόπουλο και T. Suzuki (Toga-Mura, Ιαπωνία) καθώς και σεμινάρια σύγχρονου χορού/κίνησης αλλά και ψυχοδράματος με κορυφαίους δασκάλους. Μικρός, ονειρευόταν να γίνει ψυχολόγος. Ακόμα και τα πρώτα χρόνια που εργάστηκε στο Κρατικό Θέατρο, δεν ήξερε αν θέλει να γίνει ηθοποιός. Στην πορεία, διαπίστωσε ότι η υποκριτική τέχνη εμπεριέχει την ψυχολογία και την ενασχόληση με κοινωνικά θέματα κι αυτό ήταν που τον κέρδισε.

Πολύ γρήγορα αλλά καθόλου τυχαία χρήστηκε πρωταγωνιστής σε παραγωγές του ΚΘΒΕ και έχει ήδη προλάβει να συμμετάσχει σε 10 ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους. Ξεχώρισε για τις συμμετοχές του στην ταινία «Ψυχή Βαθιά» του Παντελή Βούλγαρη, και αλλά στον «Γυάλινο Κόσμο» του Γιώργου Νανούρη, στο θέατρο. Εμείς θυμόμαστε και την εξαιρετική καλοκαιρινή παράσταση του 2021 «Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες», όπου συμπρωταγωνίστησε με την ηθοποιό, Εριέττα Μανούρη, υποδυόμενος τον τυφλό μουσικό που κυνηγάει τα όνειρά του και μας συνεπήρε η αβίαστη συγκινητική σύνδεση του ζευγαριού, οι οποίοι είναι σύντροφοι και στην πραγματική ζωή.

Στην ερώτηση «Πώς είναι να συνεργάζεστε με τη σύντροφό σας;», απαντά πως «πάντα έχει τη δυσκολία του να συνεργάζεσαι με πολύ δικούς σου ανθρώπους. Η συνεργασία έτυχε, μας πρότειναν μαζί». Συνεργάστηκαν ξανά στη Μήδεια με τον Αιμίλιο Χειλάκη και την Αθηνά Μαξίμου, όπου άφησε εποχή στον ρόλο του αγγελιοφόρου. Τον τελευταίο καιρό υπάρχει έντονη φημολογία περί χωρισμού τους, ωστόσο παραμένει άγνωστο εάν αληθεύει καθώς κι οι δύο δεν ανοίγουν συζητήσεις για την προσωπική τους ζωή.

Κι αν η επαγγελματική πορεία του Αναστάση Ροϊλού σου φαίνεται άκρως επιτυχημένη, η περίοδος της παιδικής του ηλικίας ήταν λίγο διαφορετική από τα κοινωνικά πρότυπα της ελληνικής οικογένειας της εποχής του, με τη μητέρα του να διαδραματίζει καθοριστικό και αποκλειστικό ρόλο στην ανατροφή του.

«Μεγάλωσα μόνο με τη μητέρα μου. Έχω και έναν αδερφό. Γεννήθηκα το 1988, πήγα σχολείο το ’90, οι μονογονεϊκές οικογένειες ήταν ελάχιστες. Σε μεγάλο βαθμό ισχύει ότι ήμασταν δακτυλοδεικτούμενοι. Στο σχολείο έλεγαν “γιατί δε βλέπω τον μπαμπά σου”. Αυτό που μου έδωσε η μητέρα μου από μικρό, ήταν πως ένα κι ένα κάνουν δύο, αυτή είναι η κατάσταση, την ξέρεις από τώρα, δε σε παραμυθιάζω. Ήμουν προστάτης της οικογένειας εκ των πραγμάτων, αλλά δεν είναι κάτι που με έκανε σκληρό ή με έκανε πιο άντρα.

Είχα συνειδητοποιήσει από νωρίς ότι καλύτερα χωρίς πατέρα, παρά με έναν κακό πατέρα ή με μια κατάσταση στο σπίτι που δε θα βοηθούσε την ανάπτυξη. Η φιγούρα η πατρική είναι ένα ποτ πουρί χαρακτήρων, συμπεριφορών από άλλους γονείς κι όχι μόνο. Γεννήθηκα σε αυτή την κατάσταση, δεν έχασα κάτι. Για μένα είναι πολύ πιο ζόρικη η περίπτωση κάποιος να χάσει τον πατέρα του σε μια τρυφερή ηλικία ή σε μία ηλικία πιο μεγάλη, με τον οποίο είχε καλή σχέση, παρά αυτό που συνέβη σε μένα. Η μητέρα μου, μού έδωσε μια τεράστια ελευθερία.»

Από το λύκειο είχε κλίση στη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία. Για δύο χρόνια, βίωσε μια φάση έντονης θρησκευτικότητας καθώς είχε έντονη την ανάγκη να καταλάβει τι κάνει, πού πάει και τι είναι ο θεός, μελετώντας την Αποκάλυψη και τις διδαχές της εκκλησίας.

Το καλοκαίρι του 2019 κι ενώ βρισκόταν στα γυρίσματα των Άγριων Μελισσών, είχε ένα τροχαίο ατύχημα με τη μηχανή του, σε ένα τούνελ της Αττικής οδού που τον συγκλόνισε. Όπως χαρακτηριστικά αφηγήθηκε σε συνέντευξή του, στον Γρηγόρη Αρναούτογλου, «Η πρώτη σκέψη μου με το που είδα το πόδι μου που είχε ανοίξει ήταν ότι δε θα ξαναδουλέψω ποτέ. Σηκώθηκα κι έψαξα αμέσως το κινητό μου. Όταν επέστρεψα στα γυρίσματα υπήρξαν σκηνές που λίγο κούτσαινα αλλά το ‘κλέβαμε’ στα πλάνα. Όταν ήρθαν στο νοσοκομείο από την παραγωγή, μου κάλυψαν το πρόσωπο για να με πάνε για τις ακτίνες, προκειμένου να μην κυκλοφορήσει η είδηση. Εγώ στη μητέρα μου δεν το είπα. Το είπα μετά και το έκανα μόνο για να μην το μάθει από αλλού. Γενικά, το κρατήσαμε κρυφό.»

Εάν επισκεφθείς τον λογαριασμό του στο Instagram, εκτός από τους 70.000 περίπου ακολούθους του και τις φωτογραφίες που αφορούν τους ρόλους και τις ελάχιστες συνεντεύξεις- φωτογραφίσεις του, θα δεις τη λεζάντα «Πολιτισμός είναι το σώμα». Πρόκειται για το τίτλο του βιβλίο του T. Suzuki, το οποίο μετέφρασε ο ίδιος ο ηθοποιός και παραπέμπει στο παρακάτω απόσπασμα:

«Η δουλειά του ηθοποιού δεν είναι να επιστρέψει σε µία καθημερινή πραγματικότητα όταν παίζει

αλλά να χρησιμοποιήσει τη ζωή ως αφετηρία για να ανακαλύψει µία εναλλακτική πραγματικότητα ή ένα καινούργιο σύµπαν»

Κάπως έτσι και ο ίδιος μέσα από τους ρόλους του, δημιουργεί κάθε φορά μία νέα πραγματικότητα που κερδίζει το ενδιαφέρον των θεατών, με τον ήρωα Αντρέι Σιντόροφ να καταφέρνει να προκαλεί φρενίτιδα στις θαυμάστριές του και το κοινό να τον κατατάσσει πλέον τους πιο ταλαντούχους κι αγαπημένους ηθοποιούς της γενιάς του. Ως Ρώσος απόστρατος αξιωματικός είναι ορθολογιστής, ευφυής αλλά κι εξαιρετικά εσωστρεφής, είναι σχεδόν νεκρωμένος συναισθηματικά από τα τραύματα του παρελθόντος, μάχεται για έναν ανώτερο σκοπό κι αυτό του δίνει πνοή αλλά καθώς εξελίσσεται η ιστορία, σιγά σιγά θα βρει τον τρόπο να ενισχύσει την ανθρώπινη διάστασή του. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο ηθοποιός, η επανάσταση του ήρωα που ενσαρκώνει, ενδεχομένως στη σύγχρονη εποχή να μην είχε συγκεκριμένο εχθρό, να ήταν πρωτίστως μια επανάσταση προσωπική και σε δεύτερο χρόνο συλλογική, απέναντι στη σκλαβιά ενός ολόκληρου συστήματος που δεν περιορίζεται σε έθνη και δεν προσωποποιείται.

Ωραίο το αγόρι αυτό, πολύ ωραίο. Κι εξωτερικά κι εσωτερικά.