Στην ανάγκη μας οι άνθρωποι να αισθανόμαστε πως κάποιος μας νοιάζεται κι ενδιαφέρεται για εμάς, πέφτουμε στην παγίδα να ψάχνουμε τα σημάδια που υποδεικνύουν κάτι τέτοιο, σε κραυγαλέα περιστατικά, σε φανταχτερές καταστάσεις και κινήσεις, σε μεγάλα λόγια και υποσχέσεις. Αν το σκεφτούμε όμως κι από τη δική μας τη μεριά, εμείς οι ίδιοι πότε και πώς είναι που δείχνουμε σ’ έναν άνθρωπο που μας ενδιαφέρει, αυτό ακριβώς; Δεν είναι σε απρόοπτες, απρογραμμάτιστες στιγμές, στιγμές καθημερινές που περνούν πολλές φορές απαρατήρητες και δεδομένες ή άλλοτε και παρεξηγημένες που εκδηλώνουμε αυτή την πλευρά του εαυτού μας; Όταν κάποιος νοιάζεται πραγματικά για εμάς θα το δείξει, δεν μπορεί να κρυφτεί. Ακόμη κι αν γίνει προσπάθεια, αυτό έμμεσα θα φανεί. Αρκεί κι εμείς να κοιτάζουμε στα σωστά σημεία, αρκεί να παρατηρούμε το μοτίβο, την επανάληψη, να δούμε τη σημασία πίσω από τις λέξεις και θα το αντιληφθούμε. 10 λοιπόν έμμεσες ερωτήσεις που φανερώνουν πως ένα άτομο ενδιαφέρεται πραγματικά για εμάς ακολουθούν.
1. «Τι έγινε με εκείνο που μου έλεγες τις προάλλες;»
Είναι η κουβέντα που είχες πετάξει προ ημερών, βδομάδων ίσως, για ένα τσεκάπ που είχες να κάνεις στο γιατρό, για μια παρουσίαση που θα έκανες στο κολέγιο ή τη δουλειά, για κάτι του οποίου το αποτέλεσμα έχει σημασία για σένα. Και χωρίς να το αναφέρεις, έρχεται αυτό το άτομο και σε ρωτάει πώς πήγε. Το ότι θυμήθηκε να σε ρωτήσει, σημαίνει πως πρόσεχε τι του έλεγες, έδινε σημασία στα λεγόμενά σου και τώρα κάνει ένα «follow up». Όχι από περιέργεια, αυτού του είδους θα το καταλάβεις, διότι μόλις δοθεί η απάντηση στην ερώτηση, αμέσως θα υπάρξει κι αλλαγή θέματος, αλλά γιατί θέλει να μάθει πώς εξελίχθηκε γι’ σένα. Εσύ είσαι το θέμα του, όχι το θέμα σου. Κάποιος που έχει ενδιαφέρον προς εσένα δε θα μείνει μόνο στην τυπική απάντηση, θα ρωτήσει περισσότερα, θα εμβαθύνει, θα ασχοληθεί με το πώς νιώθεις σωματικά, ψυχολογικά, πνευματικά και δε θα το προσπεράσει έτσι.
2. «Ποια ανάμνηση σε κάνει στιγμιαία να χαμογελάς;»
Κάνοντάς σου κάποιος τη συγκεκριμένη ερώτηση είναι λες κι αυτόματα έχει ήδη φέρει στο μυαλό σου την ανάμνηση αυτή κι άρα και το χαμόγελό σου. Κάποιος που πραγματικά ενδιαφέρεται και νοιάζεται για σένα, θέλει να σε βλέπει να χαμογελάς, απολαμβάνει να χαζεύει αυτή την όμορφη καμπύλη να κοσμεί το πρόσωπό σου και δε χάνει στιγμή να την προκαλέσει. Ενδιαφέρεται να δει τι είναι αυτό που τη δημιουργεί, θέλει να σε καταλάβει, να μάθει για σένα. Είτε είναι ένα νέο φλερτ που έχει το ενδιαφέρον και τη δίψα να σε γνωρίσει, είτε είναι ο σύντροφός σου, ο γονιός σου, η γιαγιά σου, που χαίρονται με τη χαρά σου, λατρεύουν να σε βλέπουν να λάμπεις, κι όσα χρόνια κι αν περάσουν όσο κι αν σε ξέρουν, πάντα θα θέλουν να συνεχίζουν να σε μαθαίνουν και να αναβαθμίζουν τη σχέση τους μαζί σου όπως αναβαθμίζεσαι κι εξελίσσεσαι εσύ μέσα στα χρόνια.
3. «Θες το τελευταίο κομμάτι;»
Εδώ δε μιλάμε για περιπτώσεις όπου βρισκόμαστε έξω μ’ άλλα άτομα και ίσως λόγω ευγένειας να ρωτούσαμε τους υπόλοιπους ή πιο ρεαλιστικά αυτόν που κάθεται δίπλα μας απλά και μόνο για να νιώθουμε εντάξει με τον εαυτό μας πως «οκ ρώτησα πριν το πάρω». Μιλάμε για τις περιπτώσεις που είσαι με πιο στενά σου άτομα. Όταν κάποιος σε ρωτήσει αν θες εσύ εκείνο το τελευταίο κομμάτι πίτσα, γλυκό, φρούτο, σοκολάτα, και δη επιμένει, δεν το κάνει από καθαρή και μόνο ευγένεια, το κάνει επειδή σε νοιάζεται. Επειδή ναι μπορεί να θέλει εκείνο το τελευταίο κομμάτι, αλλά περισσότερο τον νοιάζεις εσύ και θα νιώθει πολύ καλύτερα αν το θέλεις και το πάρεις εσύ, απ΄ ότι εκείνος. Μια φαινομενικά ανεπαίσθητη τυπική πράξη που όμως κρύβει μέσα της την προθυμία του άλλου να αφήσει πίσω τη δική του ανάγκη, το εγώ του, για χάρη σου.
4. «Τι δώρο θα ήθελες για τα γενέθλιά σου;»
Όταν κάποιος μας ρωτήσει τι δώρο θα θέλαμε για τα γενέθλιά μας, ίσως κι αρχικά να μας ξινίσει η κίνηση, αφού θα πούμε «Καλά δε με ξέρει; Δεν έχει φαντασία;» και να νιώσουμε μια μικρή απογοήτευση. Εδώ μπερδεύουμε το πόσο καλά μας ξέρει κάποιος με το πόσο εφικτό είναι να είναι διαρκώς μέσα στο μυαλό μας και να γνωρίζει πάντα ποιες είναι οι ανάγκες και τα θέλω μας. Όταν ο άλλος μας ρωτάει, σημαίνει πως νοιάζεται αρκετά ώστε να μην ξεπετάξει την υποχρέωση αυτή αγοράζοντας κάτι τελείως άχρηστο ή δίνοντας ένα απρόσωπο τυπικό κουπόνι. Είτε είναι νέος σύντροφος που ακόμη να μας μάθει, είτε είναι ο άνθρωπός μας ξέρουν τόσα χρόνια κι ενδεχομένως να έχουν εξαντλήσει οι άμοιροι πολλές επιλογές, είναι αδύνατο να γνωρίζουν τι επιθυμούμε κάθε στιγμή. Νοιάζονται όμως αρκετά ώστε να μη μας κατατάξουν στους απλούς γνωστούς αλλά θέλουν να σιγουρευτούν πως αυτό που θα πάρουν θα μας εξυπηρετεί και θα μας αρέσει.
5. «Να σου δώσω τη ζακέτα/σακάκι μου;»
Για να προχωρήσει κάποιος να σου κάνει αυτή την ερώτηση σημαίνει πως (αν δεν το ‘χεις κάνει τούμπανο και δεν είναι η μάνα σου που έχει μόνιμα την έγνοια σου) σε παρατηρεί κι αντιλαμβάνεται ότι κρυώνεις. Μέρος της προσοχής του είναι στραμμένη επάνω σου, άρα παρατήρησε τη γλώσσα του σώματος που είναι κάπως σφιγμένη κι εμβρυακή, παρατήρησε τα χείλη που μπορεί να τρεμοπαίζουν έστω κι ελάχιστα, πρόσεξε το ανατρίχιασμα στα χέρια σου. Για να τα προσέξει αυτά, είτε είναι ο Benedict Cumberbatch από την αγγλική σειρά Sherlock που δεν του διαφεύγει τίποτα, είτε ενδιαφέρεται και νοιάζεται για σένα, εξού κι η προσοχή που δόθηκε ώστε να εντοπίσει αυτή σου την αντίδραση κι ανάγκη.
6. «Σε απασχολεί κάτι; Θέλεις να μου μιλήσεις;»
Αν δεν έχει γίνει προηγουμένως κάποια νύξη εκ μέρους μας, άτομο το οποίο ρωτάει από μόνο του κατά πόσο μας απασχολεί κάτι ή αν θα επιθυμούσαμε να μιλήσουμε για αυτό, σημαίνει πως εκλαμβάνει τα μη λεκτικά μηνύματα που στέλνουμε, σημαίνει πως ως ένα βαθμό έχει μια σύνδεση μαζί μας και μπορεί να διακρίνει, να αισθανθεί πότε κάτι συμβαίνει ή κάτι μας απασχολεί. Καταλαβαίνει την ψυχολογική μας κατάσταση χωρίς να χρειαστεί να μιλήσουμε. Μπορεί να κάνει συνδέσεις από τη στάση του σώματός μας, αλλαγές στις συνήθειές μας, εκφράσεις του προσώπου μας, παύσεις, τόνο φωνής, ένταση της φωνής, διαβάζοντας τα μάτια μας. Κι ενώ κάποιος μπορεί να ισχυριστεί πως αυτό ίσως να είναι σε θέση να το κάνουν κι άτομα με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη κι ενσυναίσθηση, δε θα προχωρήσουν ωστόσο όλοι να δείξουν ενδιαφέρον και να ρωτήσουν. Ρωτάμε μόνο όταν ενδιαφερόμαστε. Ρωτάμε μόνο όταν θέλουμε να βοηθήσουμε. Και θέλουμε να βοηθήσουμε όταν μας πειράζει να βλέπουμε έναν άνθρωπο για τον οποίον νοιαζόμαστε, να αντιμετωπίζει κάποιο θέμα.
7. «Πότε ήταν η τελευταία φόρα που αισθάνθηκες περηφάνια για τον εαυτό σου;»
Το άτομο που σου κάνει αυτή την ερώτηση προσπαθεί να σου υπενθυμίσει πώς είναι να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου. Πως το αίσθημα αυτό υπάρχει, πως το έχεις νιώσει, πως είσαι ικανός να το νιώσεις και πως κυρίως αξίζεις για να το νιώσεις. Θα σου κάνει την ερώτηση αυτή όταν ενδεχομένως εσύ να περνάς μια φάση όπου νιώθεις πως χάνεις την πίστη προς τον εαυτό και τις ικανότητές σου, σαν μια υπενθύμιση του ποιος είσαι και πόσα μπορείς να καταφέρεις. Αν τυχαίνει και να γνωρίζει, θα φροντίσει να ενισχύσει αυτά που θα αναφέρεις και δε θα χάσει στιγμή να τονίσει και πόσο περήφανος είναι κι αυτός για σένα. Αν δε νοιαζόταν πραγματικά, θα ασχολιόταν και τα αφιέρωνε αυτό το χρόνο για σένα;
8. «Να σου δώσω μια αγκαλιά;»
Βλέποντας πως εκείνη τη στιγμή, εκείνη την ημέρα, βδομάδα ή περίοδο εσύ διακατέχεσαι από άγχος, πίεση, κούραση, νιώθει την ανάγκη να σε βοηθήσει να ανασυγκροτηθείς και να ηρεμήσεις. Συνήθως όταν είμαστε σε τέτοιες φάσεις ο υπόλοιπος κόσμος δε θέλει να βρίσκεται γύρω μας, δε θέλει να παρασέρνεται από το δικό μας άγχος και πανικό. Το άτομο όμως εκείνο που νιώθει κάτι γι’ σένα θα ενδιαφερθεί να δει τι μπορεί να κάνει που θα βοηθούσε ώστε να ηρεμήσεις. Και είναι έτοιμο να το προσφέρει, ό,τι κι αν είναι αυτό, προκειμένου εσύ να αισθανθείς καλύτερα. Η ερώτηση ξεκινάει με μια αγκαλιά, σαν να είναι η εισαγωγή, ο χώρος που θα σου δώσει για να πεις πώς νιώθεις, τι έχεις ανάγκη εκείνη τη στιγμή για να ηρεμήσεις. Είτε είναι μόνο αυτή η αγκαλιά, είτε ένα μασάζ, μια βόλτα, να σου φτιάξουν ένα καφέ, ένα τσάι, να σου φέρουν το αγαπημένο σου γλυκό, ή ακόμη κι απλά το να σε αφήσουν στην ησυχία σου.
9. «Θες κι εσύ;»
Κάνε το εικόνα. Σηκώνεται να πάει να πάρει ένα ποτήρι νερό, μια κουβέρτα, ένα ποτό και γυρνάει να σε ρωτήσει «θες κι εσύ; μήπως θες κάτι άλλο;». Δεν είναι τυπικό, δεν είναι αμελητέο. Δεν το κάνει απλά για να το κάνει. Αν δεν ήθελε δε θα ρώταγε, απλό. Θέλει όμως να σε εξυπηρετήσει, να σε περιποιηθεί, να μη σε βγάλει από τη βόλεψή σου, να προνοήσει για τις ανάγκες σου. Κι όλα αυτά γιατί πραγματικά σε νοιάζεται, γιατί είσαι στη σκέψη του ατόμου αυτού. Δε ρωτάει κάποιον άλλον. Ή ακόμη κι αν υπάρχουν κι άλλοι εκεί γύρω, ακόμη κι αν το κάνει, θα είναι αφού έχει πρώτα απευθύνει την ερώτηση σε ‘σένα. Αφού έχει στρέψει πρώτα την προσοχή επάνω σου. Για τους υπόλοιπους, αν δεν ήσουν ήδη εσύ εκεί, το πιο πιθανό είναι να μη γινόταν καν η συγκεκριμένη ερώτηση.
10. «Ποια η γνώμη σου;»
Το να ζητάει κάποιος τη γνώμη μας για τα ρούχα που θα αγοράσει, που θα φορέσει, για κάτι που έφτιαξε, για κάτι που σκέφτεται να κάνει, σημαίνει πως τον ενδιαφέρει η άποψή μας. Και τον ενδιαφέρει η άποψή μας επειδή τον ενδιαφέρουμε εμείς οι ίδιοι πρωτίστως. Νοιάζεται για το τι πιστεύουμε, τι θεωρούμε, τι βρίσκουμε καλαίσθητο, όμορφο, ελκυστικό. Εμπιστεύεται την κρίση μας, το γούστο μας, την οπτική μας. Είναι λες κι αυτός που ρωτάει, προσπαθεί να δει τον εαυτό του μέσα από τα μάτια του άλλου, ενός άλλου που τον ενδιαφέρει. Σκεφτείτε μόνο τι κάνετε κι εσείς. Ρωτάτε όποιο να ‘ναι για δικά θέματα που σας αφορούν; Ή μόνο άτομα τα οποία σημαίνουν κάτι για εσάς; Άτομα που τα έχετε στην υπόληψή σας, για τα οποία νοιάζεστε και ξέρετε πως θα νοιαστούν κι αυτά για σας;
Σαν κι αυτές τις 10, σκέψου πόσες άλλες εξίσου μικρές ερωτήσεις κάνεις εσύ ή κάνουν άλλοι σε εσένα που ουσιαστικά υποδηλώνουν ένα καμουφλαρισμένο αλλά ουσιαστικό κι έμπρακτο ενδιαφέρον. Γι’ αυτό λέω πάντα να δίνουμε προσοχή στα μικρά και καμουφλαρισμένα. Σ’ αυτά είναι το περισσότερο ζουμί των όποιων υποθέσεων στη ζωή μας. Σ’ αυτά κρύβονται οι πιο ουσιώδεις έννοιες, οι έρωτες, τα πάθη, το ενδιαφέρον κι η αγάπη.
Συντάκτης: Άννα Μετόχη
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
