5 ενδείξεις πως τα προβλήματα μεταξύ σας ξεκινούν από εσένα

Το ότι δεν υπάρχει σχέση που να μην έχει τα προβλήματα και τις δυσκολίες της, είναι γνωστό. Όπως γνωστό είναι επίσης πως χρειάζεται να τα αντιμετωπίζουμε κατά πρόσωπο και να τα επιλύουμε, αλλιώς αυτά βγάζουν ρίζες και είτε μας καταντούν δέσμιούς τους είτε διαλύουν μία κι έξω τη σχέση μας. Αν μιλάμε για προβλήματα που δημιουργούνται από πλευράς του συντρόφου μας, σιγουράκι πως θα τα έχουμε όχι μόνο εντοπίσει αλλά και θίξει. Τι γίνεται όμως με τα προβλήματα που προκαλούμε εμείς; Έχουμε άραγε την ίδια προθυμία για μια σοβαρή αυτοκριτική και για να δούμε ποιες συμπεριφορές είναι που τα δημιουργούν; Αν μέχρι τώρα σφύριζες κλέφτικα, κάνε μια παύση κι άλλαξε πορεία κατεύθυνσης προτού να είναι αργά. Πέντε στάσεις που δείχνουν πως εσύ είσαι η αιτία που υποφέρεις, περιμένουν να τις αναγνωρίσεις.

1. Θεωρείς πως ο σύντροφός σου είναι κατώτερός σου

Το τι φταίει κι έχεις δημιουργήσει τη λανθασμένη αυτή πεποίθηση, άγνωστο. Σημάδια όμως που φανερώνουν μια τέτοια συμπεριφορά, γνωστά και κραυγαλέα. Κάνεις διαρκώς υποδείξεις στον σύντροφό σου μ’ έναν επιβλητικό τόνο. Συμπεριφέρεσαι λες και ο άλλος είναι εκεί για να εκπληρώνει τις επιθυμίες σου, λες και είναι μέρος της «δουλειάς του» ως σύντροφος. Έχεις μπερδέψει την αγάπη και την αφοσίωση με την υπακοή. Κοινώς, έχεις το ταίρι σου σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε. Καταντάς να ελέγχεις τα πάντα, γίνεσαι χειριστικός, παίρνεις αποφάσεις για τον άλλον και δε ρωτάς τη γνώμη του. Ή κι αν το κάνεις θα ‘ναι μόνο τυπικά, δεν είναι ότι θα τη σεβαστείς ή θα τη λάβεις υπόψη, καθώς θεωρείς πως εσύ γνωρίζεις καλύτερα. Είτε αυτό έχει να κάνει με κάτι κοινό σας, ή ακόμη και με πράγματα που αφορούν καθαρά τον άλλο. Αν δε, τολμήσει να πάρει πρωτοβουλία και δε σε συμβουλευτεί, θίγεσαι. Στανταράκι κι ότι θα αρπάξεις κάθε ευκαιρία για να κάνεις την παρατήρησή σου υποδεικνύοντας τον «σωστό» τρόπο με τον οποίο κάτι πρέπει να γίνεται. Όλα αυτά φωνάζουν προς το σύντροφό σου πως δεν είναι αρκετά καλός για ‘σένα, πως είναι αόρατος, υποδεέστερός σου. Κι όσο κι αν φαίνεται να το ανέχεται επειδή σε αγαπά και σε νοιάζεται, είναι κι αυτός άνθρωπος με αισθήματα, υπομονή κι αξιοπρέπεια. Αν αυτό συνεχίζεται για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, μην ξαφνιαστείς αν δεις τις πρώτες ρωγμές να σχηματίζονται στη σχέση σου. Και μην ξεσπάσεις πάνω στον άλλο. Δικό σου φταίξιμο θα είναι.

2. Σου δημιουργείται ψυχαναγκασμός με το «μαζί»

Το μαζί για να υπάρξει, χρειάζεται να υπάρχεις τόσο εσύ όσο κι ο άλλος. Άλλωστε αυτή η ένωση των δύο ξεχωριστών ανθρώπων, προσωπικοτήτων και ιδιοσυγκρασιών είναι που κάνει το μαζί πιο δυνατό. Αν λοιπόν, σου γίνει τόσο εμμονικό που δεν αφήνεις στον άλλον χώρο και χρόνο να ανασάνει, περιθώρια ελευθερίας, αυτονομίας και επιλογής, αν έχεις την απαίτηση να κάνετε τα πάντα μαζί, να πηγαίνετε παντού μαζί, να σε ρωτάει για όλα ανεξαιρέτως -διότι πείθεσαι πως μέσα στο μαζί δε χωράνε τα εγώ- τότε περισσότερο δηλητηριάζεις αυτό που πας να χτίσεις παρά το ενισχύεις. Μην ξεχνάς πως μέσα σε μια σχέση εξακολουθείς να είσαι μια αυτοτελής, λειτουργική μονάδα. Το ίδιο και ο σύντροφός σου. Οπόταν χρειάζεται προσοχή, διαφορετικά οδεύει προς μια δυσλειτουργική κατεύθυνση που φθείρει τη σχέση. Διότι ο σύντροφός σου, όπως θα ‘πρεπε κι εσύ, έχει ανάγκη να περνάει χρόνο τόσο μόνος, όσο και με άλλα άτομα στα οποία δε συμπεριλαμβάνεσαι κατ’ ανάγκη, καθώς και να κάνει πράγματα και δραστηριότητες που έκανε και πριν γνωριστείτε. Αν με τη συμπεριφορά σου, του δίνεις την αίσθηση πως κινδυνεύει να τα χάσει -και μαζί και την ανεξαρτησία του- αυτό μόνο προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει, καθώς θα υπάρξει μια λογική αντίσταση προς μια τέτοια μεγάλη αλλαγή.

3. Τα λάθη του δικά του και τα δικά σου πάλι δικά του

Με απλά λόγια, βλέπεις μονάχα τα δικά του λάθη. Για τα δικά σου, ούτε λόγος. Ακόμη και να υπάρξει μια νύξη, περίτεχνα θα βρεις τρόπο να τα αποδώσεις στον άλλον, αφού είσαι σε τέτοιο βαθμό πεπεισμένος πως εσύ έχεις πάντα δίκιο. Το πρόβλημα εδώ είναι πως δεν κάνεις καμία αυτοκριτική. Δεν μπορεί να μην το βλέπεις. Απλά αρνείσαι να κατέβεις από το βάθρο σου και να ρίξεις τον εγωισμό σου.  Κανένας άνθρωπος δεν έχει το αλάνθαστο. Είναι πιο τίμιο κι ορθό να παραδεχθείς όταν κάνεις ή πεις κάτι λάθος, διότι αυτό δείχνει ικανότητα αντίληψης του τι συμβαίνει, αναγνώρισης πως κάτι τέτοιο πλήγωσε το ταίρι σου και ότι είσαι σε θέση να αναλάβεις το μερίδιο ευθύνης που σου αναλογεί, ενώ παράλληλα δείχνεις και την πρόθεσή σου να παραμερίσεις τον εγωισμό σου και να τα βρείτε. Αν διαρκώς κατηγορείς τον άλλο, σημαίνει τον έχεις συνεχώς με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο και τον πυροβολείς αδιακρίτως, ενώ τον κοροϊδεύεις στα μούτρα του αφού εννοείται πως μόνο χαζός δεν είναι. Ε τώρα να ‘σαι ειλικρινής. Εσένα θα σου άρεσε μια τέτοια συμπεριφορά από τον σύντροφό σου ή θα σε εκνεύριζε σε σημείο που θα έκανες το μπαμ και συνεπώς θα δημιουργούνταν περισσότερες εντάσεις;

4. Γκρινιάζεις διαρκώς για το παραμικρό

Πώς είναι τα συστήματα μ’ ένα “default” προγραμματισμό λειτουργίας; Ε, το δικό σου είναι η γκρίνια. Αν δεν γκρινιάξεις για κάτι, θα σκάσεις. Και για να μη σκάσεις εσύ, σκας τον άλλον. Δε λέμε να είσαι 24/7 μέσα στην τρελή χαρά, σ’ όλους τυχαίνουν αναποδιές κι όλοι έχουμε δικαίωμα στην γκρίνια ανά διαστήματα. Αλλά πρόσεξε, ανά διαστήματα. Όχι το ανάποδο. Όχι να σου φταίνε διαρκώς τα πάντα κι οι πάντες -και κυρίως χωρίς λόγο κι αιτία- και να ξεσπάς επάνω στο ταίρι σου. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να το κάνεις να σε συνδέσει με κάτι αρνητικό, να βαριέται μια τέτοια κατάσταση, με αποτέλεσμα να μειώνεται σταδιακά το ενδιαφέρον του. Αν τύχει και κόψεις έκφραση τύπου «Όχι πάλι» ή ακόμη χειρότερα αν στο εκφράζει ίσια, τον αδικείς; Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να ευχαριστιέται να συναναστρέφεται με άτομο που είναι διαρκώς μέσα στη μιζέρια και την γκρίνια, πόσο μάλλον να ζει δίπλα του. Δεν μπορείς να αφήνεις ασήμαντα πράγματα όπως ένα ποτήρι που έσπασε, το μαλλί που δε στρώνει, το φαγητό που δεν ψήθηκε στην ώρα του, το μαθητευόμενο που βρέθηκε να οδηγεί μπροστά σου, να ορίζουν τη συμπεριφορά σου και το πώς θα εξελιχθεί η μέρα σου. Είναι κουραστικό, δημιουργεί αρνητική ατμόσφαιρα -κυριολεκτικά από το πουθενά- και οφείλεις να το αναγνωρίσεις. Στο κάτω κάτω, αν είναι κάτι που περνάει από το χέρι σου, βρες λύση κι άλλαξέ το.

5. Ψίθυροι στ’ αυτιά

Όχι, δεν εννοούμε τους ερωτικούς ψιθύρους, αλλά αυτούς που προέρχονται από φίλους και γονείς και αφορούν τη σχέση σου. Δε λέμε, μια συμβουλή του κολλητού ή της κολλητής είναι ευπρόσδεκτη. Μια πρόταση ή άποψη από τη μαμά ή τον μπαμπά, ως βετεράνοι στον τομέα των σχέσεων και της αγάπης, ενδεχομένως να μας δώσει μια νέα οπτική στα πράγματα και να μας βοηθήσει σε στιγμές που νιώθουμε πως τη χρειαζόμαστε. Η σχέση όμως δεν είναι συνταγή γλυκού που ο καθένας ανεξαιρέτως πρέπει να ακολουθήσει πιστά, αλλιώς πάει, δεν πέτυχε το γλυκό. Αν επιτρέπεις στα άτομα αυτά να επεμβαίνουν σε μεγάλο βαθμό στη ζωή σου με την πρόφαση ότι νοιάζονται ή ενίοτε ξέρουν καλύτερα, ή αν ακόμη σου βάζουν λόγια για τον σύντροφό σου, τότε κινδυνεύεις να μολύνουν τη σχέση σου. Ο σύντροφός σου φυσικά και θα νιώθει μόνος κι απροστάτευτος μπροστά σ’ αυτό το στρατό από δικούς σου υπερασπιστές και θα αισθάνεται πως απειλείται η ύπαρξή του στη ζωή σου. Λογικό είναι να  δημιουργηθούν έπειτα προβλήματα και προστριβές με αφορμή αυτό. Και πρόσεξε, μην προτρέχεις, δεν έχει να κάνει ούτε με τους φίλους ούτε με τους γονείς σου, αλλά με τη δική σου αδυναμία να θέσεις όρια και να προστατέψεις τη σχέση σου από τρίτους.

Και επειδή διαβάζοντάς τα, ίσως να αισθάνθηκες λίγο άσχημα εντοπίζοντας τον εαυτό σου σε κάποια από αυτά, να σου πω πως κάτι τέτοιο είναι απόλυτα φυσιολογικό. Γενικά ως άνθρωποι, μας είναι δύσκολο να βλέπουμε ή να παραδεχόμαστε πως είμαστε ο λόγος που δημιουργούνται εντάσεις και προβλήματα στη σχέση μας.  Το ότι λοιπόν ήρθες τώρα έστω και σε πρώτη φάση αντιμέτωπος μ΄ αυτά, είναι υπέρ σου, καθώς μπορείς να μπεις στη διαδικασία αλλαγής και να προβείς σταδιακά και σταθερά στις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις που θα δώσουν μια νέα ανάσα στη σχέση με τον σύντροφό σου.