Κλείστηκε το ραντεβού στο γνωστό μέρος. Εκεί που οι άξονες των πλανητών περιστρέφονται γύρω απ’ το με θέλει ή δε με θέλει; Να τρέξω με σπριντ ή να εκτυπώσω προσκλητήρια; Kαι πώς να το διαλευκάνεις τώρα εσύ, που τη μια ζητάει χωροχρόνο κι έξτρα τετραγωνικά μέτρα κι απ΄την άλλη, χτίζει γυψοσανίδες γύρω από σένα περιμετρικά, για να μη σε χάσει;
Πριν προβείς σε συνταγογράφηση -διότι επίσημα κάποιος απ’ τους δύο θεωρείται ψυχοπαθής- ας βάλουμε μια βάση. Ξεκινώντας, ας χωνέψουμε ότι δε γεννήθηκαν όλοι οι άνθρωποι γνωρίζοντας τι θέλουν και τι ζητάνε απ’ τους γύρω τους. Πάρε παράδειγμα εσένα, εμένα ή όποιον ξέρεις, κάποια στιγμή το νιώσαμε ή το δώσαμε σ’ άλλους. Αυτό συνέβη, είτε γιατί πληγωθήκαμε κι αρνούμαστε να δώσουμε πλέον, είτε γιατί η προσοχή μας δινόταν αλλού εκείνη τη χρονική περίοδο που θεωρητικά υπήρχε παραπάνω ανάγκη να δοθεί. Όχι απαραίτητα σε κάποια απωθημένη πρώην σχέση, αλλά ακόμα και στην ίδια σου τη δουλειά, τον πατέρα σου ή και το σκύλο σου.
Συνεπώς, καταλαβαίνεις πως δε γίνεται να λύνεις καθημερινά σκανδιναβικό σταυρόλεξο με τις αλλόκοτες κυκλοθυμίες εκείνων που ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες κι εσύ τυγχάνει να τους ερωτεύεσαι και να παλεύεις ηρωικά να τους βάλεις στη ζωή σου. Είναι γενική αλήθεια ότι δε μας ερωτεύεται κάποιος ύστερα από υπόδειξη ή παρακάλια ή επειδή ταιριάζουμε αστρολογικά, όπως υποστηρίζει η μαμά.
Απλώς ο δράστης γλιστράει, σκοντάφτει, σωριάζεται στο χώμα κι ο έρωτάς σου λειτουργεί ως ιώδιο στα γόνατα. Περί περίθαλψης πρόκειται, όχι περί ίασης. Μη νομίζεις πως και να καταφέρεις να τον έχεις θα ησυχάσεις, δηλαδή. Απ’ το πολύ κυνηγητό που κάνουμε, όταν έρθει στα χέρια μας, λαχανιασμένοι πια, παγκάκι και νερό θα ψάχνουμε, όχι αγάπη κι έρωτες.
Μακάρι να ‘ρχόταν εκείνος ο άνθρωπος που θες, όποτε τον θες και για όσο τον θες. Αλλά αυτές είναι μαγικές ικανότητες. Γι’ αρχή, αρκεί να καταλάβουμε πως για κάποιον μπορεί απλώς να ‘μαστε το διάλειμμα απ’ τη δουλειά, μια ταινία την Κυριακή ή κι ένα τσιγάρο πριν τον ύπνο. Μη ντρέπεσαι, όλοι το ‘χουμε κάνει, το ξανάπαμε. Δε δίνουν όλοι για όλους τη ζωή τους. Κι αυτή είναι, εξάλλου, η ύπουλη ίωση που μας κάνει να χάνουμε τον ύπνο μας, για ένα δικό του «αν» ή για ένα δικό της «ίσως». Η αναμονή της προσεχούς απόρριψης ή αποδοχής.
Έλα όμως που εκτός από μαύρους κύκλους έχεις και μαύρα μεσάνυχτα, πια. Γι΄αυτόν το λόγο, αν καταφέρεις να βγάλεις αυτούς τους υποθετικούς συνδέσμους και φτάσεις στην κατάφαση, το κατόρθωμά σου χρήζει χειροκροτήματος. Ξύπνα, ρε παιδί μου, κάθεσαι σε μια κουνιστή πολυθρόνα κι αυτοτιμωρείσαι πλέκοντας σενάρια, τη στιγμή που δε γνωρίζεις όλη την αλήθεια. Νομίζεις ξέρω κι εγώ αν καίγεσαι; Αλλά τι να πεις και τι να πω, με τόσο εγωισμό που βάζουμε στην τσάντα πριν βγούμε απ’ το σπίτι.
Επιστημονικές προσεγγίσεις, τηλεφωνήματα με φίλους, στατιστικές και καφεμαντεία, για να διαπιστώσουμε αν μας θέλει κάποιος όσο εμείς. Εκτός του ότι μπορεί να σε θέλει περισσότερο κι απλά να χρειάζεσαι ενδοφλέβια αυτοπεποίθηση, δεν είναι κακό να θες κάποιον υπερβολικά και να ζεις σε θολό τοπίο, δεν πειράζει να μην ξέρει ακριβώς τι θέλει και πόσο. Εσύ ξέρεις τι θες κι αυτό σε κάνει να ‘χεις απολυμάνει τα δικά σου υποθετικά μόρια.
Γιατί κάποιος πρέπει πρώτα να σου ανάψει το πράσινο φως, για να δοθείς ή ν’ αγαπήσεις; Μέτρα τις φορές που ήταν πορτοκαλί κι όχι μόνο πέρασες, αλλά κόρναρες και δοξαστικά. Μπέρδεψε τα χρώματα, πέτα την τσάντα που σκίζεται απ’ τον παχύσαρκο εγωισμό, συνέχισε να διεκδικείς όποιον σε κάνει να χαζογελάς, απαίτησε κατάργηση του «αν» , πάρε εισπνοή βαθιά και τρέξε να κάνεις τ’ απαραίτητα, για να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια.
Να μη σ’ ενδιαφέρει αν έρθει αργοπορημένος στη γιορτή μέσα σου που τον προσκάλεσες, αλλά να λογαριάσεις πως θα παρευρεθεί. Στην περίπτωση, όμως, που του συμβεί κάτι στο δρόμο και δεν τα καταφέρει, μη διαλύσεις τη γιορτή, είναι κρίμα για τους υπόλοιπους που σε τιμούν. Απλώς μην του κρατήσεις τούρτα και το κομμάτι που δεν πήρε είναι κι εκείνο δικό σου. Να σκέφτεσαι ότι το δώρο που ο παραλήπτης δε δέχθηκε ποτέ επιστρέφει αποκλειστικά και μόνο στον αποστολέα. Με γεια σου!
Επιμέλεια Κειμένου Μένιας Ντελαβέγκα: Ιωάννα Κακούρη