Είναι ωραίο να αρρωσταίνεις κι όλοι να σε φροντίζουν

Καίει το κεφάλι σου και τρέχει η μύτη σου. Επιτέλους, είναι αυτό που νομίζεις. Αρρώστησες! Τα κατάφερες χωρίς να το θέλεις και τώρα ήρθε η στιγμή να ζήσεις τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής σου.

Μη γελάς, είναι η στιγμή σου τώρα, αλήθεια. Είναι η ονειρεμένη περίοδος που καρφώνεσαι στο κρεβάτι, που στοιχειώνεις το είναι σου μεταξύ κουβέρτας και παπλώματος κι όλοι σε κανακεύουν λες κι είσαι νεογέννητο. Είναι εκείνη η ονειρική εβδομάδα -που μακάρι να διαρκέσει όσο τρεις ιώσεις παρέα- που μουλιάζεις απ΄τη σούπα και το τσάι.

Αυτό δεν είναι το καλύτερό σου ομολογουμένως, αλλά θυσιάζεις την κοτόσουπα στο βωμό της τεμπελιάς και της υπερπροσοχής στο άρρωστο πρόσωπό σου. Ας είναι. Κι ας την καταπίνεις σαν φαρμάκι. Τελικά μοναδικό σκοπό έχει να σ’ ευνοεί σε λίγη αρρώστια ακόμα. Εννοούμε, πως όσο καταναλώνεις σούπες και χαμομήλια δείχνεις ότι το ‘χεις ανάγκη κι όλοι πιστεύουν πως αφού εσύ τα μισείς όλα αυτά, για να τα ζητάς, είσαι στ’ αλήθεια πολύ σοβαρά.

Κι εκεί που ρουφάς τον τραχανά – αντί της κότας αν είσαι χορτοφάγος, χτυπάει το τηλέφωνο απ’ τη δουλειά, προσφέροντάς σου άλλες δυο μέρες άδεια για ν’ αναρρώσεις πλήρως. Πες μου τώρα εσύ, πώς γίνεται ο πυρετός κι ο πονόλαιμος να σου ρίξουν το ηθικό; Ίσα-ίσα χαϊδεύεις τις πρησμένες αμυγδαλές σου κάπως άγαρμπα και τους σιγοτραγουδάς το «Μείνε» του Ρέμου.

Πιάστηκες ξάπλα, αλλάζεις πλευρό. Βάζεις δυο μαξιλάρια στην πλάτη σου, πιάνεις και το κοντρόλ της τηλεόρασης και κάπως ξεπιάνεσαι λίγο. Ανακατεύεις λίγο και το μέλι που κόλλησε στο κάτω μέρος της κούπας κι αρκετά έκανες για σήμερα. Αν θες πάλι λίγο ξεμούδιασμα, παίρνεις το κινητό απ΄ το τραπεζάκι -που είναι ακριβώς δίπλα σου, και χαζεύεις στο ίντερνετ. Αυτό κι αν είναι κούραση για έναν άρρωστο! Τώρα μετά απ’ όλα αυτά πρέπει λίγο να ξεκουραστείς, δε νομίζεις; Όχι τίποτα, μην ανεβάσεις πάλι πυρετό. Συγγνώμη, μην κατεβάσεις εννοούμε.

Κι ότι έχουν γλαρώσει τα ματάκια σου, νιώθεις τη δροσιά της κομπρέσας στο μέτωπο. Εσύ συνεχίζεις να υποκρίνεσαι πως κοιμάσαι κι απολαμβάνεις εγωιστικότατα τα χάδια στο κεφάλι. Δεν παίζει ρόλο αν είναι της μαμάς ή του «προσώπου», το μόνο που μας νοιάζει είναι ότι παίρνουμε χάδι ασταμάτητα, από όποιο χέρι βρίσκεται εύκαιρο.

Συνήθως στη φράση «νιώθεις λίγο καλύτερα;», η απάντηση επιβάλλεται να είναι «όχι». Ακόμα κι αν νιώσεις καλύτερα μην πέσεις στην παγίδα ν’ απαντήσεις ότι είσαι όντως, κάηκες. Κόβονται τα χάδια και τα κανακέματα, κόβονται οι αναρρωτικές κι οι δικαιολογημένες -απ’ την αρρώστια- γκρίνιες σου.

Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα στον κόσμο απ’ την προσοχή των άλλων πάνω μας. Και μάντεψε. Αυτή είναι η ευκαιρία σου. Η ευκαιρία να παραπονιέσαι για όλα και να μην έρχεσαι σ’ αντιπαράθεση, η ευκαιρία να τεμπελιάζεις χωρίς τέλος, η ευκαιρία να σ’ αγαπάνε λίγο παραπάνω κι ας πιάστηκε η πλάτη κι ο κώλος σου απ’ την ξάπλα. Ποσώς σ’ ενδιαφέρει.

Ωστόσο όταν αρχίσει να επανέρχεται η κατάκλειστη φωνή σου, προσποιήσου λίγο ακόμα, μην τα παρατάς έτσι εύκολα επειδή το ανοσοποιητικό σου διαφωνεί. Δεν ξέρει ότι αν θεραπευτεί τόσο εύκολα θα ξαναγυρίσει σύντομα στην κόλαση. Κι αν δεις ότι ο πυρετός πέφτει, τρίβε μέτωπα κι υδραργύρους κρυφά -σχεδόν κατασκοπευτικά κάτω απ’ τη μασχάλη σου. Μην το βάλεις κάτω, το ανοσοποιητικό σου δεν ξέρει τι κάνει!

Και μην ακούς τους βλάκες που λένε όλα τ’ αρνητικά του να είσαι κρυωμένος, τα θετικά ολοφάνερα είναι περισσότερα. Το βλέπεις ξεκάθαρα και τεκμηριωμένα. Μάλλον δεν έχουν έτοιμες σούπες και δουλειά για να πάρουν άδεια. Είναι σειρήνες στ΄ άρρωστα αυτάκια σου. Εδώ που τα λέμε και να ‘θελες να τους ακούσεις, δεν μπορείς. Είναι τόσο βουλωμένα απ’ το συνάχι τ’ αυτιά, που αδυνατείς.

Κι αν οι μύξες σου στέρεψαν κι ο βήχας σου μειώθηκε, να ξέρεις πως ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση. Δε σου μένει τίποτα άλλο παρά να ξεκινάς να παίρνεις απόφαση πως έγινες καλά.

Γέμισες όμως αναμνήσεις και διακοπές. Όμορφες ξεκούραστες στιγμές˙ γεμάτες ενδιαφέρον απ’ τους γύρω σου, ξεχειλισμένες από χαλάρωση και ξεγνοιασιά. Αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορείς να βγαίνεις έξω με βρεγμένα μαλλιά ή ανοιχτό μπουφάν. Ακόμα και μια βόλτα στη βροχή με το κοντομάνικο θα σε βοηθήσει. Προσπάθησε πάντα να κρατάς την ελπίδα ότι η γρίπη μπορεί ν’ αργήσει, αλλά σίγουρα θα ξανάρθει. Τίποτα καλό δε χάνεται στο χρόνο, λένε.