Έρωτας είναι οι εντάσεις, αγάπη το να τις αποφεύγεις

Αγάπη κι έρωτας. Δυο έννοιες που όλα τ’ άρθρα του κόσμου δεν αρκούν για να δώσουν εξηγήσεις, συναισθήματα και ζωντάνια σε κάθε μία απ’ αυτές τις τεράστιες λέξεις.

Αυτά όμως που μπορούν να δοθούν περιεκτικά, είναι παραδείγματα. Παραδείγματα όχι πώς ν’ αγαπάς ή πώς να κρατήσεις τον έρωτα, θα ήταν πολύ αστείο. Παραδείγματα όμως για τις περιπτώσεις που σκοντάφτεις κάπου και ξέρεις ότι εκεί που έπεσες ήταν λακκούβα αγάπης ή ένα τείχος έρωτα.

«Τι σημαίνει ν’ αγαπάς;», είναι μια ερώτηση που όσοι άνθρωποι υπάρχουν σ’ αυτόν τον πλανήτη, μπορούν να δώσουν και διαφορετικές απαντήσεις. Ένα χαοτικό ερωτηματολόγιο θα μαζεύαμε, δηλαδή, μόνο με μία μόλις ερώτηση. «Πότε ξέρεις ότι αγαπάς;», άλλη μεγάλη ερώτηση που κι αυτή συλλέγει τεράστιο εύρος αποκρίσεων, όμως υπάρχουν κάποια σημεία-οδηγοί που ξέρεις ότι είσαι μέσα στο σπίτι της αγάπης ή στο εξοχικό του έρωτα.

Αγάπη είναι όλες οι απαντήσεις που δίνει ο καθένας, συνολικά. Είναι αντιδράσεις, εκφράσεις, κινήσεις, λέξεις, πράξεις. Κι επειδή συνήθως έχουμε τα λόγια πετροβολημένα, εδώ θα μιλήσουμε για τις πράξεις. Ή ακόμα κι αποφυγή πράξεων. Λίγο μπερδεμένο ακούγεται αυτό, αλλά δεν εννοούμε την απραξία.

Εννοούμε πως όταν έρθει η στιγμή που πλησιάζει ο καβγάς και ξέρεις πως το επόμενο βήμα είναι ο τσακωμός, οι φωνές, η λογομαχία ή ακόμα και μια μικρή παρεξήγηση, εσύ να το αποφύγεις. Είναι τρομερό να βλέπεις πως ο άλλος θέλει, μπορεί, πιέζει να μαλώσετε για να ξεσπάσει η ένταση που δημιουργήθηκε για κάποιο θέμα κι εσύ τόσο αληθινά και συνειδητά να το αποφεύγεις. Να μη θες, πώς το λένε; Να σε ζορίζει, να «στη λέει» κι εσύ να χαμογελάς κι αντί για βρισιές, να πετάς αγκαλιές.

Δεν είναι παραμυθένιο μη νομίζεις, είναι πολύ απλό. Η αγάπη σου κι όλα τα θετικά που έχεις συσσωρεύσει γι’ αυτό το πρόσωπο είναι πάντα πιο μπροστά στις σκέψεις σου από κάθε διαμάχη, κάθε διαφορά και σπόντα. Έτσι αποφεύγεις, έτσι αγαπάς. Όχι, δεν αγαπάς αποφεύγοντας. Αγαπάς όταν η αγάπη σου είναι πολύ σημαντικότερη από κάθε κακιά μέρα, ακατάλληλη στιγμή ή πιεσμένη περίοδο που θα προκύψει στις ζωές σας.

Νιώθεις ότι είσαι βουτηγμένος στην αγάπη όταν αρρωστήσετε κι οι δύο, αλλά εσύ θα βρεις τη δύναμη να σηκωθείς να φτιάξεις τσάι και στους δυο σας. Όχι πως νοιάστηκες για σένα, στ’ αλήθεια, ο άλλος πάντα είναι η αφορμή.

Είναι η αφορμή που θ’ αναγκαστείς ενώ είσαι με μάτια μισόκλειστα απ’ τη νύστα, να σηκωθείς να πάτε για περπάτημα ή και για ποτό, επειδή δεν τον παίρνει ο ύπνος ή επειδή πεθύμησε να φάει παγωτό καϊμάκι η τρελή βραδιάτικα. Τ’ ωραίο είναι πως σηκώνεσαι απ’ το κρεβάτι λες κι αυτό ήθελες κι εσύ κατά βάθος κι ας μη συνεργάζεται το χασμουρητό σου μ’ αυτήν την εκδοχή.

Είναι πράξεις μικρές όλη η ιστορία. Και δε θ’ αναφερθούμε στο να περάσεις για ένα πεντάλεπτο κάτω απ’ το σπίτι για μια αγκαλιά ή ν’ αφήσεις ένα σημείωμα για «καλημέρα» πριν φύγεις για δουλειά, είναι κλισέ. Θα σκεφτείς τώρα αν υπάρχει κάτι πιο κλισέ απ’ την αγάπη και τον έρωτα. Ναι, τελικά δεν υπάρχει.

Η ουσία εδώ όμως είναι η άλλη πλευρά των πραγμάτων. Όχι τα όσα περιμένει ο άλλος, αλλά αυτά που δεν είχε καν σκεφτεί πως θα έκανες. Κανείς δε θα πίστευε ότι τις τελευταίες σου τηγανητές πατάτες θα τις προσέφερες λες κι είναι κάτι ασήμαντο. Κανείς επίσης δε θα σκεφτόταν ότι την αγαπημένη σου ζακέτα που την έβαζες σε συγκεκριμένες εξόδους, έχεις αποδεχτεί, πως έχει γίνει η πιτζάμα της -και μάλιστα είναι και χιλιολερωμένη απ’ τα παγωτά που τρώτε˙ εκείνα τα ξημερώματα που κουτουλάς απ’ τον ύπνο.

Θα περίμενε κανείς, να σου φωνάζει εκείνος επειδή δεν ετοίμασες φαγητό κι αντί να κάνεις πόλεμο που δεν αναγνωρίζει την πίεση απ’ τις υποχρεώσεις σου, να παραγγέλνεις το αγαπημένο του φαστ-φουντ -και μάλιστα το παιδικό γεύμα- γιατί κάνει σαν παιδάκι και δεν μπορείς να του χαλάς χατήρι. Άντε μετά ο άλλος να κρατήσει μούτρα. Του ‘χουν ήδη πέσει μ’ αυτά που κάνεις.

«Καλά έβαλες το τζιν μου στ’ άπλυτα; Εγώ τι θα βάλω τώρα;» κι εκεί τρίβεις στη μούρη της εκάστοτε αγάπης, μια σακούλα που έχει το τζιν˙ που είχε βάλει στο μάτι δυο μήνες τώρα. Απέφυγες τσακωμό, προκάλεσες έκπληξη κι ενθουσιασμό κι ακούς συγγνώμες για την ακραία συμπεριφορά. Όχι πως σ’ ενδιαφέρει τι προκάλεσες, αφού παραπάνω σημασία έχει το τι έχει προκληθεί σε σένα. Κι αυτό είναι ατόφια αγάπη.

Όταν λοιπόν ο άλλος σου περάσει το μήνυμα πως «πρέπει» να μαλώσετε για κάτι, φέρσου αναρχικά. Κάνε το αντίθετο. Ίσως γιατί είσαι παράλογος όπως σε αποκαλεί ή ίσως γιατί αυτό είναι το πρώτο σύμπτωμα αγάπης. Ποιος λογικός εξάλλου πάει ν’ αγαπήσει στις μέρες μας;