Κάποτε ζούσαμε για πάρτι και τώρα ψάχνουμε την πιο βολική γωνιά του καναπέ

Κι ανοίγοντας την ντουλάπα να δεις τι θα φορέσεις κι απόψε που είναι επιτέλους Σάββατο, διαπιστώνεις πως οι ζεστές σου πιτζαμούλες -αυτές οι χνουδωτές με τ’ αρκουδάκια- είναι στ’ άπλυτα˙ γιατί τις φορούσες όλη την εβδομάδα των Αποκριών, που έμεινες σπίτι.

Τέτοια απογοήτευση δεν την ξεπερνάς εύκολα, όλοι το καταλαβαίνουμε. Είναι χειρότερο κι απ’ το να είναι στο καλάθι με τα βρόμικα εκείνο το πικέ το κουβερτάκι που τυλίγεις τις πατούσες σου. Ψάχνεις έντρομα μπροστά απ’ την ντουλάπα να δεις αν υπάρχει κάτι εξίσου αξιόλογο για να εμφανιστείς το βράδυ στον καναπέ σου. Όμως μάταια. Πώς την πατήσαμε έτσι, εμείς που του δίνουμε και καταλαβαίνει στ’ αναπαυτικά μαξιλάρια του καναπέ, να ξεμείνουμε από μια καθωσπρέπει ενδυμασία.

Και να πάρεις την κολλητή δηλαδή να τη ρωτήσεις «τι θα βάλει;» είναι άσκοπο, γιατί εσύ εν τέλει δε θα καταφέρεις να φορέσεις αυτά που προγραμμάτιζες. Ή κι εσένα που ο κολλητός σου δεν ξέρει ποιο χρώμα πουκάμισο να βάλει, λίγη σημασία δίνεις στο άγχος του, αφού οι πιτζάμες του Σπάιντερμαν που έψαχνες, είναι βρόμικες, δεν τις φοράς, ξέχνα το.

Δεν είναι πως απέκτησες αλλεργία στα σφηνάκια, αλλά το τσαγάκι σ’ εξιτάρει παραπάνω. Ίσως επειδή το πίνεις τσάμπα στο σπίτι, ίσως γιατί το βάζεις στην αγαπημένη σου κούπα, μπορεί κι επειδή και να παγώσει και ζεστό να μείνει, πίνεται. Σκέψου εν αντιθέσει το ζεστό σφηνάκι αν καταπίνεται. Σκέψου τζιν τόνικ νερωμένο, να ‘χει ιδρώσει απ’ τη ζέστη του μπαρ. Σκέτη ανατριχίλα σου ‘ρχεται και μόνο στην ιδέα. Όπως επίσης ν’ αναφερθεί και τ’ ότι θες να πας τουαλέτα και δε φοβάσαι αν πέσει στάχτη στο ποτήρι σου ή κι αν έστω η δόλια μάνα είχε δίκιο και σου πετάξουν μέσα τίποτα στο τέλος. Στο τσαγάκι σου, το πολύ-πολύ να πέσει καμιά τρίχα απ’ τα βλέφαρά σου όσο χασμουριέσαι ή κανένα χνούδι απ’ τον σκύλο σου.

Έχεις ήρεμο μυαλό με το τσάι δηλαδή. Και κάτι να πέσει, ρίχνεις ένα φακελάκι εκ νέου, πετάς και λίγο νερό κι έτοιμο ξανά. Σκέψου να ήταν κανένα μοχίτο με βατόμουρο ή κανένα σφηνάκι ουίσκι αποσταγμένο˙ απ’ τα βάθη κάποιου σιταρόκαμπου της Σκωτίας. Θεός φυλάξοι.

Είναι κάποιοι -και γιατί όχι- που κάνουν σχέδια όλη την εβδομάδα για το Σαββατοκύριακο. Πού θα πάνε, τι θα φορέσουν, με ποια σειρά θα πάρουν σβάρνα τα μαγαζιά -ακόμα και πόσα ποτά σκοπεύουν να πιουν. Καλά κάνουν τα παιδιά, εμάς να μας αφήσετε εδώ στη γωνίτσα μας τη βολική -την αριστερή γιατί από δεξιά είναι το παράθυρο- να σας κάνουμε λάικ στις φωτογραφίες που ανεβάζετε απ’ την έξοδό σας. Κι έτσι χαζεύοντας γλυκά τα καμώματά σας, να νιώσουμε τα βλέφαρα να βαραίνουν. Να είστε σίγουροι πως θα το χαρούμε τόσο πολύ το πόσο ωραία περνάτε, που θ’ αποκοιμηθούμε μ’ ένα χαμόγελο στα χείλη αλά Τσοκόντα.

Δεν είναι πως εσύ, εγώ ή ο παράλλος γεννηθήκαμε στον καναπέ, απλώς τα κάναμε αυτά. Πολύ ή λίγο το θέμα είναι πως και τα σφηνάκια μας κατάπιαμε κι ασορτί με την παρέα βγήκαμε έξω και μετά από τρεις μέρες καταφέραμε να βρούμε τον δρόμο προς το κρεβάτι μας. Όμως επειδή περάσαμε τέτοια σκληρή ταλαιπωρία και το κρεβάτι ή ο καναπές δεν είναι για τέτοια αστεία, η ηλικία μας -αυτή μεταξύ είκοσι και πενήντα έτη- είναι ευαίσθητη και δε χωράει ιεροσυλίες στα καθιστικά έπιπλα που έχουν φουσκωτά μαξιλάρια και ζεστά στρωσίδια.

Γαλατάκι, ζεστές σοκολάτες και χαμομηλάκια. Αυτά αγαπάμε κι εμπιστευόμαστε πλέον. Και γιατί όχι να τα βάλουμε και σε σφηνοπότηρο να μη σας χαλάνε την αισθητική, εσάς των θαμώνων των πάρτι. Καλά φωνάζε η γιαγιά «το σέικ που χορεύετε θα το βαρεθείτε μια μέρα». Και κανένας δεν την πίστευε. Να λοιπόν που από σέικ το μόνο που ξέρουμε, είναι αυτό με το μιλκ μέσα.

Να μη νιώθεις άσχημα ή άβολα που -και σήμερα- ενώ λύσσαξαν όλοι, εσύ κοπανάς τα μαξιλάρια για να μοιραστεί ισόχωρα το βαμβάκι από μέσα και να το γλεντήσεις με τον δικό σου τρόπο δηλαδή. Στα πούπουλα σ’ έχεις, πού είναι το παράπονο; Ονειρεμένα σχέδια είναι αυτά. Μην τους ακούς ό,τι κι αν λένε. Είναι που δεν ξέρουν πόσο καλά κουμπώνουν οι γοφοί στη λακκούβα της αριστερής μαξιλάρας.

Καλή διασκέδαση στα παιδιά, να περάσουν όμορφα και να μην ξεχάσουν ν’ ανεβάσουν κανένα βίντεο, γιατί τελείωσε η σειρά που έβλεπες και τώρα αργεί αυτό το γλυκό γλάρωμα στα μάτια να εμφανιστεί. Μη χάσουμε και τον ύπνο μας, γι’ αυτόν παλεύουμε αργίες, Παρασκευές και γιορτές εξάλλου.

Feeling blessed στην τοποθεσία «my side in the king size mattress».