«Ένα καλό κορίτσι να βρεις, να μαγειρεύει και να μου κάνει πολλά εγγόνια», ή το άλλο το: «Ένα παλικάρι με μια δουλειά σταθερή θες, έναν κουβαλητή». Παρ’ όλα αυτά όμως έχουμε αδυναμία όλοι στη συλλεκτική φράση: «Ό,τι αγαπάς εσύ να κάνεις, κυνήγησε τα όνειρά σου, μια ζωή την έχεις». Κάπου εκεί ας πατήσουμε παύση στις ταινίες που εκτυλίσσονται κάθε μέρα στην τηλεόρασή μας, τη δουλειά μας, το πατρικό μας, στο τραπέζι της Ανάστασης που πρωταγωνιστεί ο κουνιάδος του τρίτου ξάδερφου.
Τελικά για να καταλάβουμε, γιατί με τόσο ζάπινγκ στις ατάκες της γιαγιάς, δεν καταλάβαμε. Μια σωστή οικογένεια κυνηγάμε, ή κάμπινγκ, αναρρίχηση και καφέ με φίλους που αποσκοπούν στην υπαρξιακή μας αναζήτηση; Μήπως όμως υπάρχει και μια τρομερή οικογένεια που μπάζει αγάπη απ’ τη βάρκα που πήγατε όλοι μαζί για ψάρεμα; Α! Υπάρχει δηλαδή και ζωή κάνοντας οικογένεια; Τέθηκε καινούργια εναλλακτική.
Εμάς λοιπόν που μας ξυπνούσε το πρωί ο Διονυσίου στο πικάπ, όταν δηλαδή η μαμά έφτιαχνε παστίτσιο με προετοιμασία υλικών απ’ τις 6 το ξημέρωμα, είμαστε οι ίδιοι που πριν ξυπνήσουμε εκείνο το πρωί και κάθε πρωί κάναμε υπνοπαιδεία για εκείνο το πολυπόθητο καλό παιδί, με τη μόνιμη δουλειά, που κουρασμένος μόλις σχολάσει, περνάει απ’ την αλάνα της φτωχογειτονιάς, εκεί που θα μάθουν ποδήλατο τα προσεχή τρία μας παιδιά.
Ερχόμαστε λοιπόν να συναντήσουμε τους άλλους εμάς που γραφτήκαμε στο τμήμα γιόγκα στα 35 μας, που πετάμε ακόμα λουλούδια στα μπουζούκια, που κάνουμε ακόμα πικ νικ την Καθαρή Δευτέρα, που αν εμφανιστεί εικονίδιο με προσφορά αεροπορικών εισιτηρίων τα αγοράζουμε αδίστακτα για την επομένη, ενώ παράλληλα μαθαίνουμε να φτιάχνουμε βιολογικά κεφτεδάκια σόγιας κι αγοράζουμε ξυλάκια για σπιτικό σούσι.
Ξαφνικά όμως στην αρένα αυτής της μάχης ανάμεσα στο πρότυπο της οικογένειας από διαφήμιση φρυγανιάς με βούτυρο και της εργένικης, μποέμικης, ακτιβιστικής ζωής που εισπνέεις το χώμα στο πρωτοβρόχι, παρέμβαλλε κι η ζωή σαν παιδί των λουλουδιών κι ας μετράς ήδη δύο τοκετούς.
Όσο αγαπώ την επιβλητικά πατριαρχική μυρωδιά στον αέρα κάθε που μπαίνω στο σπίτι του παππού, άλλο τόσο εσύ αγαπάς τα ταξίδια χωρίς αύριο, την προαγωγή στη δουλειά σου, τα ξενύχτια ως το πρωί για να βγει σωστό το project, τη μία και μοναδική οδοντόβουρτσα στο μπάνιο σου, τα ξενύχτια παίζοντας κουμ καν και τίτσου με την παρέα σου.
Όμως επειδή παντρεύτηκες, ή επειδή η εργένισσα της παρέας κι ο φίλος σου, η ψυχή της παρέας, έκαναν το πρώτο τους μωράκι, ή επειδή οι κουμπάροι σου έχουν εκείνον το γιο που περνάει αυτή τη βάναυση εφηβεία, πρέπει να σταματήσουν να κυνηγάνε τη ζωή;
Εκεί λοιπόν παίρνω την καινούργια εναλλακτική και τη βάζω στο τραπέζι μας. Το να ζεις δηλαδή κι ας έχεις χρυσό μέταλλο στο δεξί σου άκρο. Ποιος σε σταμάτησε απ’ την ηλιοθεραπεία στην Πάρο; Επειδή το παιδάκι σου ακόμα μπουσουλάει; Ε, και; Θα μάθεις να φτιάχνεις και κάστρα στην άμμο που γκρεμίζονται από τορπίλες.
Ποιος σε περιόρισε να πας στο ταβερνάκι να πιεις κρασάκι ως το ξημέρωμα; Επειδή η μπέμπα σου είναι στο καρότσι; Έχεις τσουγκρίσει ποτέ ποτηράκι με κρασί μαζί με μπιμπερό γεμάτο γάλα και να φωνάζεις «Στην υγειά μας»; Όχι βέβαια γιατί ο γάμος απ’ τα παλιά χρόνια βάζει στη φορμόλη τη ζωή σου κι αργοπεθαίνεις μέσα απ’ τις ζωές των άλλων. Ψέμα τεράστιο! Ξέρεις πόσες δικές σου φοβίες θα σβήσεις μέσα απ’ τις ανησυχίες της έφηβης μικρούλας σου;
Όλο αυτό συμβαίνει επειδή πάντα έχουμε την τάση να καλουπώνουμε τα χρόνια μας σε τίτλους και περπατημένα μονοπάτια άλλων. Μπορείς ακόμα να πετάξεις χαρταετό, μπορείς ακόμα να κάνεις σεξ στα κρυφά, στα σιωπηλά έστω! Μπορείς ακόμα να βάλεις το άρωμα σου και το καλό σου φόρεμα, να φρεσκοξυριστείς κι εσύ και να φορέσεις εκείνα τα μανικετόκουμπα που πάντα έλεγες πως άδικα τα αγόρασες.
Μπορείς και πάλι να χορέψεις με μουσική που η ένταση σπάει τζάμια. Στο σαλόνι σου και στο τραπέζι επάνω άμα σου γουστάρει. Μπορείς! Μπορείς να ζήσεις μέσα απ’ την οικογένεια που έκανες με κόπο κι όχι να συρρικνωθείς.
Επέλεξες την ευτυχία σου και τώρα κάνεις πίσω; Εσύ έδωσες ζωή στην αγάπη σας, εσύ τη διαιώνισες, εσύ τώρα αυτοτιμωρείσαι; Αφού ξεδιψάς απ’ το γέλιο τους γιατί να ζητάς νερό απ’ τους έξω; Κι αν καμιά φορά τους κοπεί η παροχή, βρες εσύ καινούργια αντλία νερού και μπουγέλωσέ τους! Η οικογένειά σου είσαι εσύ. Βγάλε λοιπόν μια σέλφι τώρα και μετά μια οικογενειακή. Βάζω στοίχημα ότι θα τις κορνιζάρεις και τις δύο.
Επιμέλεια Κειμένου Μένιας Ντελαβέγκα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μένια Ντελαβέγκα
