Κανένας δε βαρέθηκε να είναι αποδεκτός απ’ τους άλλους, ακόμα κι ολόιδιος μαζί τους. Μην ακούς αυτά που λένε, ότι δηλαδή όλοι είναι ξεχωριστοί και πως αυτοί είναι μοναδικοί και δε μοιάζουν με κανένα. Μπούρδες είναι.
Το να είσαι μια πιστή αντιγραφή κάποιου, είναι η ασφαλέστερη μέθοδος για να επιβεβαιώσεις ότι αρέσεις, χωρίς καμιά προσπάθεια. Η κόπια κάποιου δεν είναι κάτι κατακριτέο, αλλά μια γενική αλήθεια πια, έτσι όπως φωτοτυπούνται όλοι καρμποναρισμένοι μεταξύ τους.
Εμείς την κάναμε γενική αλήθεια όταν γινόμαστε ένα με το ρεύμα. Είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό να βγεις έξω στο δρόμο και να δεις καλουπωμένα ανθρωποειδή σκευάσματα πλέον. Περί σκευασμάτων πρόκειται, αλήθεια. Σκεύασμα με περιτύλιγμα κανονικό είσαι, όταν το έξω σου είναι σαν να βλέπεις τον καθρέφτη του άγνωστου διπλανού σου.
Απ’ την κορυφή ως τα νύχια είσαι μια απομίμηση. Ούτε καν μίμηση, γιατί έχουν προηγηθεί ήδη άπειροι ν’ αντιγράψουν το ρεύμα, πριν εσύ τολμήσεις. Εσύ είσαι μια φωτοτυπία της υπάρχουσας μίμησης. Της κλεψιάς στην εμφάνιση, της προσωπικότητας και των συνηθειών γενικότερα.
Ίδια ρούχα, ίδια μαλλιά, ίδιες τσάντες και παπούτσια. Αρχίζεις να δυσανασχετείς αν είσαι το μαύρο πρόβατο και πριν απαντήσεις στον εαυτό σου, φοράς ήδη όσα έχουν καρφωθεί στο δέρμα των άλλων. Καρφωθεί, ναι. Είναι ένα με το πετσί τους. Όχι τα ρούχα, αλλά η ανάγκη για ομογενοποίηση κι αποδοχή.
Δε χρειάζεται να γεμίσεις τατουάζ και δαχτυλίδια για να σε προσέξει κάποιος ή για να ‘χεις επιτυχία στις ανθρώπινες σχέσεις που πασχίζεις διακαώς ν’ αποκτήσεις. Δε χρειάζεσαι γυμνασμένο κορμάκι για να είσαι περιζήτητος ούτε ψεύτικα χείλη για να εντυπωσιάζεις. Αυτά άσε τα για τ’ ανθρωπάκια που πηγαινοέρχονται σέρνοντας, απ’ τη φορά του ρεύματος. Εσύ, δεν τα χρειάζεσαι.
Δε χρειάζεσαι το πιο δημοφιλές κινητό στην αγορά για να φωτογραφίσεις τη θάλασσα ή να τηλεφωνήσεις στον αδερφό σου. Το αγοράζεις όμως επειδή το έχουν όλοι. Ε, κι επειδή το έχουν, σημαίνει κάπως την επιτυχία και τη δόξα της σημασίας απ’ τους ομοίους εκεί έξω. Με το μέσα όμως τι γίνεται;
Μην ανησυχείς, δουλεύεις σκληρά μην τυχόν ξεχωρίσει το μέσα και ρεζιλευτείς. Ανοίγεις φωτοτυπικό και ξεκινάς να κοπιάρεις και το μέσα λοιπόν. Ποια συμπεριφορά έχει απορροφηθεί περισσότερο; Της σκύλας και του εργένη. Κάπου εκεί ξεκινάς την αγένεια που είναι στη μόδα κι ο άλλος αρχίζει να φιλοσοφεί για τη ζωή του, τη μοιραία της τροπή και την πολύτιμη μοναξιά του. Όλα αυτά ωστόσο διαδραματίζονται στο καφέ ή το μπαρ με τα περισσότερα check in. Μην ξεχνάς ότι αν σε δει αλλού κανένα μάτι, έχεις γίνει ρεζίλι των σκυλιών.
Τα τσιγάρα σου ίδια, οι ατάκες που πετάς αυθόρμητα και με ύφος μπλαζέ· χιλιοειπωμένες, οι χειρονομίες σου κουκλοθέατρο sold out. Μένει κάτι άλλο να μιμηθείς;
Ποτέ δε θα γίνεις παράδειγμα προς μίμηση, γιατί εσύ είσαι καιρό τώρα, αντιγραφή της απομίμησης. Δε θα ξεχωρίσεις ποτέ για κάτι, αλλά θα διαχωρίσεις τη μίμηση με την απομίμηση. Ακόμα και στην κόπια θα ‘σαι δεύτερος. Λίγο ντροπιαστικό δεν είναι αυτό;
Δεν πιάστηκε το σώμα σου ν’ ακολουθεί το ρεύμα; Υδάτινο ή αέριο πάντα σε πηγαινοφέρνει. Δε βαρέθηκες να σε μπερδεύουν με κάποιον άλλο; Νιώθεις πλήρης όταν δε χρειάζεσαι καθρέφτη; Μη ρωτάς γιατί, αρκεί να κοιτάξεις τον διπλανό σου. Ο καθρέφτης περισσεύει. Απλά ξέρεις τι γίνεται; Όταν το φέρει η κουβέντα, μην πεις δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Θα βάλουν όλοι τα γέλια. Όλοι ίδιοι είναι, μέσα-έξω. Κι αυτό το άφησες εσύ να συμβεί.
Μην ψάχνεις για μοναδικότητες όταν τη δική σου την έκλεισες σ’ αναμορφωτήριο. Εδώ που τα λέμε, από μικρός τα ‘χει καλά με το ρεύμα ο αντιγραφέας. Μην απαιτείς να σου φερθούν διαφορετικά. Αφού μοιάζεις, πώς να ζητήσεις τη διαφορά από κάποιον; Αφού μιμείσαι, πώς να σε ξεχωρίσουν απ’ το πλήθος; Και να ξεντυθείς, να ξεβάψεις το πρόσωπό σου, τα λόγια σου κι οι σκέψεις σου είναι ταινία σε μασημένη κασέτα που αναγράφει ψηλά την ένδειξη «Ε». Επανάληψη.
Σκέψου ότι είσαι πάνω σ’ ένα χαρτί Α4 μουντζουρωμένο από άλλους, βγαλμένο μόλις από φωτοτυπικό που δεν έχει πια μελάνι, απλά ξερνάει σκιές και γραμμές διακεκομμένες. Για να δει κάποιος τι γράφεις, πρέπει ν’ αλλάξεις μελάνια. Πάρε καινούργια, δικά σου. Δε βαρέθηκες να είσαι απροσδιόριστος στο χαρτί επειδή τελειώνουν τα δανεικά μελάνια που χρησιμοποιείς;
Όσο το χαρτί σου είναι λευκό, δύσκολα θα σ’ αντιγράψει κάποιος. Κανείς δεν έχει κάτι να κοπιάρει απ’ το λευκό. Μη νομίζεις πως θα σε κατηγορήσει πως αντέγραψες πρώτος εσύ. Η φορά του ρεύματος θα έχει πάει ήδη στο διάολο το χαρτί του.
Επιμέλεια Κειμένου Μένιας Ντελαβέγκα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Μένια Ντελαβέγκα
