Όταν ερωτεύεσαι στα 50+

Κατά την ανάπτυξη του ανθρώπου, συναντάται μια περίοδος στη ζωή του, που ονομάζεται εφηβεία. Στην εφηβεία, δικαιολογείται κάθε τρέλα κι επανάσταση λόγω της κρίσης ορμονών κι ενηλικίωσης που περνάει το άτομο. Όμως υπάρχει και μεταφορικά μια περίοδος εφηβείας στη ζωή του ανθρώπου, που επέρχεται μετά την ηλικία των 40.

Η εφηβεία μετά τα 40 είναι κατά πολύ, χειρότερη απ’ τη φυσιολογική. Είναι πιο βάναυση και πιο εκρηκτική, χωρίς φραγμούς και ταμπού. Εφηβεία εννοούμε συν όλων των άλλων και την απελευθέρωση στον έρωτα. Εννοείται το δικαίωμα στον έρωτα, δεν έχει όρια ηλικιακά, δεν είναι άδεια οδήγησης. Ούτε και το φλερτ επίσης. Ένας κύριος κοντά στα 50 δεν είναι κατακριτέο να φλερτάρει, αρκεί να το κάνει με τη σωστή ηλικία το φλερτ. Να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους δηλαδή. Δεχόμαστε τον πενηντάρη εργένη που ψάχνει ταίρι, και παρουσιάζει τα συμπτώματα της πεταλούδας στο στομάχι. Δεχόμαστε επίσης και τη διαζευγμένη πενηντάρα που απέτυχε ο γάμος της, κι είναι προς αναζήτηση συντρόφου.

Αλίμονο αν το πιο όμορφο συναίσθημα του κόσμου, έπρεπε να εξαφανιστεί απ’ τις ζωές όσων απέτυχαν σ’ ένα γάμο, ή πέρασαν το νεαρό της ηλικίας τους. Ας μη ζούμε σε προηγούμενες δεκαετίες που κάτι τέτοιο ήταν άξιο λιθοβολισμού. Βεβαίως και τότε υπήρχε, ας μην κρυβόμαστε, απλώς δεν ήταν εμφανές για ν’ αποφεύγεται κάθε είδους κατακραυγή που παρεκκλίνει απ΄τα στερεότυπα.

Ένας ορκισμένος εργένης που φτάνει τα 50, δεν έχει γράψει κάπου την ημερομηνία λήξης του φλερτ στη ζωή του. Συνεχίζει να φλερτάρει για όσο αναπνέει. Είναι τρόπος ζωής γι’ αυτόν, είναι πηγή ενέργειας και το μυστικό που ακολουθεί γι’ αυτό και μοιάζει σαν ώριμος τριανταπεντάρης, αντί του πρώιμου ηλικιωμένου που κατέγραψε τα 50 έτη. Συνήθως οι εργένηδες αυτής της -κάπως τρίτης- εφηβείας που προαναφέραμε, δε νοιάζονται για το πρόσωπο που φλερτάρουν αν είναι 20, 30 ή 40 χρονών. Αρκεί, να έλκονται απ’ την υποψήφια έμπνευσή τους. Δεν είναι τόσο ομοιόμορφο κι εύηχο θα σκεφτείς, ο πενηντάρης να ερωτευτεί μια πιτσιρίκα, ή να φλερτάρει με μια κατά 20 χρόνια μικρότερή του, αλλά αν η εκάστοτε γυναίκα είναι σύμφωνη, ελκύεται ή κολακεύεται, λόγος δε μας πέφτει. Αν ο τρόπος με τον οποίο διεκδικούν τον έρωτα δεν είναι προσβλητικός ή πρόστυχος, κάθε άλλο παρά να τους υποστηρίξουμε μπορούμε. Γιατί έχουν τη δύναμη να κυνηγούν πάντα αυτή την αδρεναλίνη του πάθους. Γνωρίζουμε καλά τι ατσάλινα στομάχια απαιτεί ο έρωτας.

Λέγοντας προσβλητικά ή πρόστυχα, εννοούμε αυτή την κατάρριψη των ταμπού που είπαμε προηγουμένως. Συνήθως ένας εργένης ή μια διαζευγμένη, λόγω της απομυθοποίησης του έρωτα με το πέρασμα των ετών, ίσως υποτιμούν λίγο το ρομαντισμό που υπονοεί η έννοια του φλερτ και τον αποποιούνται. Δε δικαιολογείται καμία μα καμία ακραία προσέγγιση που θίγει τις προσωπικότητες των ανθρώπων, προς Θεού, ένα ελαφρυντικό δίνεται, λόγω των όσων έχουν περάσει στη ζωή τους.

Συζητώντας περί εργένηδων, πρέπει ν’ αναφερθεί πως δεν είναι η μοναδική κατηγορία πενηντάρηδων που φλερτάρουν, ή διεκδικούν μια θέση στο βωμό του έρωτα. Αναλύωντας τους άντρες, δεν αποκλείεται ότι και μια γυναίκα μπορεί να έχει εξίσου ίσα δικαιώματα στον έρωτα. Τ΄ότι γκρίζαραν τα μαλλιά της, ή πέταξε τη βέρα απ’ το χέρι της, δε σημαίνει τίποτα απολύτως. Οι επιθυμίες της για ενθουσιασμό κι ερωτισμό δεν αποκλείονται, αντιθέτως, μεγαλώνοντας είναι πιο ώριμη και μπορεί να προσφέρει πιο αγνά το δώρο του έρωτα σε οποιονδήποτε θελήσει. Μπορεί να χαμογελάσει σ’ έναν άγνωστο, μπορεί να δεχτεί κοπλιμέντα, να κάνει μια βόλτα στη θάλασσα μαζί του, να κάνει έρωτα, να σιγοτραγουδήσει ή και να φωνάξει ένα καψουροτράγουδο. Γιατί να θέτουμε όρια στην ευτυχία θέτοντας ως βάση την ημερομηνία της ταυτότητας; Ένας αποτυχημένος γάμος, δεν είναι χαρακτηριστικό, ούτε προσδιορισμός ενός ανθρώπου κι όσων κρύβει μέσα του.

Ο Μεσαίωνας τελείωσε όπως κι η γαλλική επανάσταση, ζούμε σε μια κοινωνία που το φλερτ κυριαρχεί, και λόγω ελληνικής νοοτροπίας είναι κι εμφανές. Τα κριτήρια με τα οποία σχηματίζουμε τους ανθρώπους και τους καλουπώνουμε μέσα σε στεγανά, ζώντας στο 2016, σίγουρα ας μην είναι το δικαίωμα στον έρωτα. Ο κόσμος γέμισε ψευτιά και δηθενιλίκι, τον έρωτα βρήκαμε πάλι να σταυρώσουμε; Τα περασμένα νιάτα που μπορούν ακόμα να καρδιοχτυπούν; Όσο γελάτε και σέβεστε τον έρωτα -που ο ίδιος επί της ουσίας μας έφερε τους περισσότερους στη ζωή- να μην κοιτάτε τις ρυτίδες σας. Την έκσταση που θα πάρεις απ’ τον έρωτα, δεν την παίρνεις μ’ όλα τα ναρκωτικά του κόσμου. Εύχομαι και στα 70 μας, να φτιαχνόμαστε ακόμα στον καθρέφτη, για να μας ερωτεύονται λίγο παραπάνω.