Όχι άλλο «θα σέβεστε» να χαρείτε

Ζούμε σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ατάκες, εκφράσεις και λόγια που γίνονται της μόδας για λίγο καιρό, μέχρι ν’ αντικατασταθούν από καινούργιες λεκτικές αφίξεις. Το κακό της υπόθεσης μ’ όλο αυτό είναι ότι όχι απλά χρησιμοποιούμε κάθε μοδάτη έκφραση αλλά ότι της κάνουμε κατάχρηση, σε τέτοιο σημείο που από αστεία και πρωτότυπη, γίνεται εκνευριστική κι άξια μπουνιάς.

Ναι, δε βιαιοπραγούμε, δεν είμαστε τέτοιοι άνθρωποι, αλλά έχουμε κι εμείς όρια κι υπομονή. Να δεχτούμε την κάθε κοτσάνα που πρωταγωνιστεί σε συζητήσεις και διαλόγους, αλλά όταν αυτή γίνεται επίκεντρο της κάθε πρότασης, προκαλεί το χέρι μας να πάρει φόρα για να προσγειωθεί σε κάποιο στόμα. Μήπως αυτός είναι ένας τρόπος -επιτέλους- να εμποδίσουμε αυτό το κακό που κούρασε τ’ αυτιά μας.

Είχαμε το «άσε μας κουκλίτσα μου», ήρθε το «ότι τι;», το «και καλά» μας έφερε πανικό στις συνομιλίες, είχαμε κάτι ζαβές λέξεις όπως το «κλάιν» κι ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί το ηλίθιο κεφάλι μας, το κάναμε μόδα και το χιλιοείπαμε.

Τολμήσαμε κι εμείς να ξεστομίσουμε τέτοιες ηλιθιότητες, αλίμονο. Γελάσαμε, τις επαναλάβαμε όταν τις ακούσαμε, κάναμε πλάκα, ειρωνευτήκαμε μ’ αυτές, αλλά και τ’ αυτιά μας έχουν μέτρα και σταθμά. Έφτασε η στιγμή που είπαν «φτάνει επιτέλους, καλύτερα να κουφαθούμε, λυπηθείτε μας».

Εμείς εννοείται ποτέ δεν ακούμε τέτοιες εξεγέρσεις, αντιθέτως συνεχίζουμε να λέμε εκφράσεις και κουλ -τάχα- λέξεις, ακόμα κι αν η εποχή τους πέρασε και τελείωσε. Όχι, εμείς αρνούμαστε, θα τις λέμε γιατί αφού κάποτε ήταν πρωτότυπες, μάλλον είναι ακόμα. Και καταντάμε σαν ζαβλακωμένα όντα, να λέμε ατάκες σε παπαγαλία και να μας κοιτούν όλοι με μια πρωτοφανή αηδία. Για μας είναι πρωτοφανής όμως, καλύτερα να μην απορούμε με τις αντιδράσεις των συνομιλητών, γιατί στ’ αλήθεια καταντήσαμε αηδία.

Κι εκεί που προσπαθούσαμε να πετάξουμε αυτό το «έλεος» που χρόνια τώρα έχει γαντζωθεί στη γλώσσα μας, έρχεται μια καινούργια ατάκα για να μας κάνει να μετανιώνουμε που μιλάμε ελληνικά, κάθε ώρα και στιγμή.

«Θα σέβεστε» λέει ο λαός τελευταία. Κι όχι μόνο λέει, γράφει, φωνάζει, φωτογραφίζει, κάνει άρθρα -καλή ώρα-, ειρωνεύεται, αντιμιλάει, κλείνει συνομιλίες, μαλώνει, κάνει πλάκα. Κι όλα αυτά με δυο απλές λεξούλες οι οποίες όχι τίποτα, θίγουν και τον καημένο το σεβασμό.

Μην αναρωτηθείτε τι είναι σεβασμός, γιατί θα έρθουν από μια γωνιά όλοι οι «θα σέβεστε» και θα ξεκινήσουν ν’ αραδιάζουν θεωρίες. «Σεβασμός είναι να πας μπουζούκια και μετά να κάνεις διπλοβάρδια», «σεβασμός είναι να έχεις επέτειο με τη δικιά σου αλλά να καταφέρνεις να βλέπεις μπάλα αντί να γυρνάτε τα μαγαζιά» κι ό,τι άλλη μπούρδα μπορεί να δημιουργήσει αυτή η ελλιπής γενιά μας.

«Θα σέβεστε» γράφει ο ένας κάτω απ’ τη φωτογραφία του, «θα σέβεστε» κι η άλλη που κοινοποίησε την παρουσία της στο πιο γαμάτο μαγαζί της εβδομάδας. Κάθεστε λοιπόν κι αναρωτιέστε τι λάθος γίνεται και μάλλιασαν οι γλώσσες να λένε αυτή τη σαχλαμάρα κι όχι τίποτα, πολλές φορές να ξεφεύγει και σ’ εσάς και σ’ εμάς.

Το λάθος είναι ότι από ανθρώπινο είδος μεταμορφωθήκαμε σε παπαγάλους. Σε πτηνά όμορφα και πολύχρωμα εξωτερικά -βεβαίως- που απλώς επαναλαμβάνουν ό,τι ακούν χωρίς να διαθέτουν ικανότητα σκέψης, φίλτρου κι αντίληψης.

Όσοι έπιασαν το «θα σέβεστε» και το τράβηξαν απ’ τα μαλλιά γιατί «είναι και πολύ έξυπνο να πούμε», σίγουρα αξίζουν τα πάντα πέρα από σεβασμό. Κλοτσιές, μπλοκ, μούντζες, ό,τι σας είναι εύκαιρο.

Δεν είμαστε επιθετικοί, αλλά κουραστήκαμε να ξυπνάμε και να βλέπουμε περί σεβασμού ατάκες, ν’ ακούμε ίδιες απαντήσεις σ’ ό,τι συζητάμε επειδή η τάση, η μόδα και το ρεύμα, σας έχουν κάψει τον εγκέφαλο.

Όχι άλλο «θα σέβεστε» να χαρείτε, γίνεστε απωθητικοί. Σας αποφεύγουμε περισσότερο κι από κουνούπια τον Αύγουστο. Δε σας θέλουμε, δε σας μπορούμε, θέλουμε να σας σφαλιαρίσουμε όταν μας πλησιάζετε. Σαν κουνούπι ακριβώς, καλά ίσως και λίγο δυνατότερα.