Ρομαντισμός είναι ένα post it, όχι μερικά κεριά

Και τρέχεις ν’ αγοράσεις ρεσώ κεράκια για την επέτειο κι άντε να προλάβεις να τηλεφωνήσεις για κράτηση στο αγαπημένο της εστιατόριο. Τρέχει κι η άλλη που έχει πήξει στις υπερωρίες, να βρει ανοιχτό ανθοπωλείο Τετάρτη βράδυ.

Δε θα σχολιάσουμε τ’ αρωματικά άλατα στο μπάνιο ούτε κι εκείνον που ψάχνει κάβα να εφημερεύει τα ξημερώματα· για το αγαπημένο της κόκκινο κρασί. Δε μας πέφτει λόγος να σχολιάσουμε τα παραπάνω, αλλά οφείλουμε να γνωστοποιήσουμε πως όλο αυτό το μαρτύριο εύρεσης του ρομαντισμού, είναι για γέλια.

Ο ρομαντισμός δεν είναι κλεισμένος σε κανένα αφρώδες κρασί, σε κανένα δείπνο που σε ζαλίζουν τα βιολιά, ούτε επίσης είναι κερωμένος μέσα στα κηροπήγια. Οι σκηνοθέτες και το Χόλιγουντ έχουν βάλει πολύ στραβές βάσεις.

Για να κατανοήσεις, σβήσε τα κεράκια και πέτα από πάνω σου τις φούσκες απ΄το αφρόλουτρο που βρωμοκοπάει βανίλια. Ρομαντισμός δεν είναι ό,τι πλάσαρε η τηλεόραση στο υποσυνείδητό μας ως παραμυθένιο. Υπάρχουν κι άλλα, λίγο πιο βατά πράγματα να κάνεις και ν’ αγγίξεις το ρομαντισμό· εκεί που κανείς δεν τον είχε ακουμπήσει προηγουμένως.

Το ρομαντικό κίνημα εμφανίστηκε κάτι αιώνες πριν, όχι πριν δέκα χρόνια που βγήκαν αρωματικά κεριά μ’ άρωμα καρύδα. Ρομαντισμός εννοείται η ισχυρή συγκίνηση μέσω της τέχνης, καθετί που είναι αντίθετο της λογικής. Οδηγός αυτής της λέξης επομένως, είναι το συναίσθημα.

Η λογική τι λέει όταν έχετε επέτειο; Ένα μπουκέτο λουλούδια, ένα κουτί σοκολατάκια κι ένα δώρο που έχει υπονοηθεί ελάχιστο καιρό πριν τη «μεγάλη μέρα». Ό,τι χειρότερο για το ρομαντισμό λοιπόν· που ταράζεται απ’ τη μυρωδιά της λογικής.

Ξέχνα όλα όσα ήξερες και ξεκίνα να συλλέγεις το ρομαντισμό απ’ τις στιγμές που δε βρίσκεις σε ζαχαροπλαστεία κι ανθοπωλεία. Μην περιμένεις τα γενέθλια, την επέτειο για να δείξεις τι νιώθεις. Αυτά είναι σαν ν’ ακούς τις σειρήνες της λογικής, εμείς θέλουμε να συγκινηθούμε με κάτι καθημερινό και ξεχωριστό που να ξεχειλίζει ρομαντισμό. Όχι να κλάψουμε, να παρακινηθούμε, να παρασυρθούμε κι έπειτα ίσως να βουρκώσουμε.

Ρομάντζα με καντάδες δε θα βρεις και το ξέρεις. Θα βρεις όμως κάποιον που το πρωί θα σε ξυπνήσει μ’ αυτό το κομμάτι που σε καθηλώνει, που γνωριστήκατε ή που σου ‘χει κολλήσει τελευταία και τραγουδάς νυχθημερόν. Βρες εκείνον που γράφει στον καθρέφτη του μπάνιου πόσο του ‘λειψες όσο κοιμόσουν. Βρες εκείνη που ο αχνιστός καφές σου σπάει τη μύτη απ΄τα σκαλιά, φτάνοντας σπίτι απ’ τη δουλειά.

Κι αν αυτά δεν υποκινούνται απ΄το συναίσθημα, κι αν αυτά δε συγκινούν ή δεν κατατάσσονται στα ρομαντικά· τότε τι μπορεί να σου λυγίσει τους μύες του προσώπου; Τ’ αγαπημένο σου φαγητό όταν γιορτάζεις ή μια ζεστή κούπα με τσάι όταν βήχεις;

Πήξαμε στις μουσικές αφιερώσεις, τηλεφωνικά ή κι όχι. Τόλμησε κανείς να σου τραγουδήσει; Κούρασε η γκουμούτσα με τα τριαντάφυλλα και την καρφωμένη ευχετήρια κάρτα που είναι τίγκα στις καρδούλες. Γιασεμί από κανένα γιαγιαδίστικο κηπάκι έκοψε κανείς; Όχι, δυστυχώς. Κι αν δεν κόψεις, δεν ξέρεις και τι μυρωδιά χάνεις και χάνει. Και κάπως έτσι χάνεστε στα ταμεία των μαγαζιών.

Σταματήσαμε να σκαρώνουμε μικρές αποδράσεις ακόμα και μεσ’ τους τέσσερίς μας τοίχους. Ψάχνουμε πάντα το πρωτότυπο, το μαγικό, τ’ αναμενόμενο εν τέλει. Δεν είμαστε πια ρομαντικοί, αλλά προβλέψιμοι. Είμαστε φορείς του ίδιου και του ίδιου παραδείγματος.

Καμιά διαφορά, τίποτα απλό και καθημερινό να θυμίζει ρομαντισμό. Δεν κάνεις τίποτα και γι’ αυτό δεν παίρνεις και τίποτα απ’ αυτήν την απλότητα. Φόρεσες ποτέ το πουλόβερ του για να τον μυρίσεις και να σου χαρίσεις -εσύ- λίγο ρομαντισμό; Εκείνος πώς να σου χαϊδέψει τα μαλλιά όταν βαραίνουν τα μάτια σου;

Ο ρομαντισμός διδάσκεται. Τον δείχνεις, τον εξηγείς. Τον προσφέρεις με εκείνη την κούπα καφέ που είπαμε, τον παίρνεις μ’ αυτό το δανεικό πουλόβερ, τον χαρίζεις μ’ ένα τηλεφώνημα τα ξημερώματα και τον διεκδικείς με τα τσιγάρα που του πήρες απ’ το περίπτερο, μαζί με τα δικά σου.

Αν ακόμα δεν έσβησες τα ρεσώ, έχεις ακόμα λίγο χρόνο. Μέχρι να ζεσταθεί η μηχανή του αυτοκινήτου και να πας να τη βρεις. Όχι παραπάνω όμως. Γιατί όσος ρομαντισμός κρύβεται κάπου μέσα μας ακόμα, κοντεύει να εξαφανιστεί κάτω απ’ τα καλούπια που μας χώνουν. Αυτά που γράφουν απ’ έξω «προσοχή ρομαντικό». Αυτά τα Χολιγουντιανά, ίδια κι απαράλλακτα.

Ο ρομαντισμός έχει πολύ απλές κρυψώνες. Πίσω απ’ την τηλεόρασή σας, κάτω απ΄τις παντόφλες σου, δίπλα απ΄την οδοντόβουρτσά της. Το θέμα είναι να θες να παίξεις κρυφτό και να μη βρίσκεις τις λύσεις στο λυσάρι της εποχής.