Απόψε σε παίζω στα ίσα

Πάντα σ’ ενοχλούσαν οι σκέψεις μου κι έπρεπε να έχεις ποτίσει το μυαλό σου στο αλκοόλ για να τις διαβάσεις. Μεθυσμένο μυαλό, νηφάλιες σκέψεις και μια ανθρώπινη ύπαρξη μπουρδέλο -ή κι όχι. Βλέπεις κάποια στιγμή ακόμα και στα μέρη αυτού του είδους υπάρχει μια τάξη, μια σειρά και μια ροή, μόνο που εσύ δεν είχες τίποτα απ΄αυτά.

Κάποτε σου έγραφα για να σου εκφράσω την αγάπη μου, να σε συντροφεύει παντού όπου κι αν είσαι. Κάτω από κούπες με καφέ, στο τζάμι του αυτοκινήτου, σ’ εκείνο το σημείο του σπιτιού που μόνο εμείς ξέραμε. Κάποτε δεν σου άρεσαν όλα αυτά, μέχρι που ήρθα στο δρόμο σου και σ’ έμαθα πως υπάρχει κι άλλος ένας κόσμος πέρα από τον δικό σου που ποτέ δεν είχε συναντηθεί με τα όρια. Κάποτε εμφανίστηκα μπροστά σου, με ξεκλείδωσες και σου έδειξα με τις πράξεις μου τι θα πει έρωτας και με τις λέξεις μου τι θα πει αγάπη και στοργή.

Απόψε μου λείπεις πολύ και γι’ αυτό σου γράφω. Είναι απ’ τα βράδια που η σιωπή σου με πνίγει, το σκοτάδι με φοβίζει και ο εαυτός μου με τρομάζει. Άραγε, σου λείπει η αγκαλιά μου ή σε γεμίζει ο εγωισμός σου που κρατάς αγκαζέ; Απαγορεύω στον εαυτό μου να μου λείπεις κάθε μέρα. Ενοχλείς τις σκέψεις μου, δεν μου επιτρέπεις να πάω παρακάτω.

Δε θα ντύσω τις λέξεις μου με όμορφες εικόνες κι ιδανικά σκηνικά. Την τελευταία μας φορά, απ΄το μενταγιόν στο λαιμό σου έλειπε η μισή καρδιά. Έχεις το θράσος να με ρωτάς αν πιστεύω ακόμα πως υπάρχει το υπόλοιπο κομμάτι από εκείνο το κόσμημα; Πήγαινε, λοιπόν, εκεί που το χάρισες να σου λύσουν την απορία. Μη ρωτάς εμένα, γιατί αν το άξιζα αυτό το κομμάτι της καρδιάς σου, θα ήμουν εγώ ο κάτοχος, θα το έβλεπες στον δικό μου λαιμό.

Κι αν αυτή τη στιγμή σου μιλάω σκληρά, είναι γιατί έχω απέναντί μου έναν εγωισμό κι όχι έναν άνθρωπο που αγάπησα όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου κι ονειρεύτηκα μαζί του το μέλλον μου. Οι σκέψεις μου σήμερα πρέπει να είναι τόσο σκληρές όσο υπήρξες εσύ μαζί μου. Πρέπει να σε παίξω στα ίσα.

Μετά το χωρισμό μας –αν με ρωτάς– πίστεψα πως θα προχωρήσεις πιο γρήγορα από εμένα. Το ήξερα. Ήσουν βλέπεις πάντα πιο δυνατός κι ωμός χαρακτήρας. Νόμιζα ότι αφού πια δεν ήμουν επαρκής, θα με άφηνες ήσυχο. Σου ζήτησα μια χάρη: να μην ενοχλείς τις σκέψεις μου. Γιατί με ενοχλείς, λοιπόν;

Ας μη νιώσεις ποτέ όπως ένιωσα όταν αντίκρισα εκείνη τη μισή καρδιά στο λαιμό σου. Πες το εγωισμό, τρέλα, μανία μαζί σου, αλλά πίστευα πως την άλλη μισή την άξιζα εγώ. Στεκόμουν δίπλα σου βράχος. Για εσένα. Για εμάς. Η νέα σου σχέση με διέλυσε. Δε θα σου πω ψέματα. Δε κρυφτώ πίσω από χαριτωμένες εκφράσεις τύπου: «Θέλω να είσαι καλά» ή «Θέλω την ευτυχία σου». Ήθελα να είσαι καλά, μαζί μου. Ήθελα την ευτυχία σου, μαζί μου.

Χάρισες ένα κόσμημα σε λάθος άνθρωπο. Πάρ’ το χαμπάρι όσο προλαβαίνεις. Αλλά τι λέω; Η εξάλειψη κάθε εγωισμού είναι παιχνίδι για μεγάλους κι εσύ δεν έμαθες ποτέ να με αντιμετωπίζεις. Κρύφτηκες πίσω από χίλιες δυο φτηνές δικαιολογίες. Χαρακτήρισες τις πράξεις σου υποτίθεται «λάθος» γιατί με πληγώνουν.

Στα τσακίδια, λοιπόν. Ό,τι θέλω θα κάνω με την καρδιά μου. Δε σου ζήτησα συμβουλή, δεν απαίτησα να με σώσεις. Αγάπη ζήτησα. Και μου την έδωσες απλόχερα. Δεν τη ζητιάνεψα. Το μόνο που θέλησα ήταν να μην πατήσεις με λερωμένα πόδια τις σκέψεις μου.

Οι σκέψεις μου απόψε που το μυαλό μου είναι θολωμένο απ’ το αλκοόλ και τα δάκρυα, δεν είναι γεμάτες κακία κι ευθύνες. Είναι γεμάτες από βράδια που περίμενα σε αναμονή, στιγμές δίπλα σου που η καρδιά μου πάγωνε κι όμορφες αναμνήσεις.  Οι λέξεις μου είναι γεμάτες από εσένα που δεν εκτίμησες λεπτό τον άνθρωπο που είχες πλάι σου. Οι σκέψεις μου είναι γραμμένες με ‘κείνη την πένα που μου χάρισες για να γράφω για ‘σένα -κι ας σ’ ενοχλούσε η αλήθεια μου.

Δείξε στους γύρω σου κι αυτές μου τις σκέψεις, όπως έκανες παλιά. Άσε τους να διαβάζουν τη θλίψη και την απογοήτευσή μου. Ίσως, για εκείνους οι σκέψεις μου να μην είναι τόσο ενοχλητικές όσο είναι για ‘σένα. Κι αφού τις διαβάσουν, σκούπισέ τους τα δάκρυα για την ιστορία αυτή που κανένας ήρωας δεν επέζησε και κανένα happy end δε γράφτηκε. Είναι το ελάχιστο που μπορείς να κάνεις, μιας που δεν είσαι εδώ να σκουπίσεις τα δικά μου μάτια.

Το μελάνι, όμως, τελείωσε και μαζί του κι εσύ. Οι σκέψεις μου είναι όμορφες για να είναι ενοχλητικές.  Η καρδιά μου είναι ολόκληρη για να χρειάζεται εκείνο το μισό κομμάτι. Εγώ είμαι πιο δυνατός πια να σε αντιμετωπίσω.

Κάνε μου μόνο μια χάρη: Κάθε που ξαπλώνεις να διαβάζεις τις σκέψεις μου σε όποιο βιβλίο κι αν κρατάς. Όσο δύσκολο κι αν μου είναι, θα είμαι στις άνω τελείες, τις παύλες και τα θαυμαστικά. Οι σκέψεις μου δεν είχαν συναντηθεί με την τελεία, όπως κι η αγάπη μου για ‘σένα δε βρήκε ποτέ το τέλος.