Η αλλαγή ώρας σηματοδοτεί τον ερχομό του καλοκαιριού

Μάρτιος. Ο πρώτος μήνας της άνοιξης. Ο μήνας που το ηλιοστάσιο αλλάζει από χειμερινό σε θερινό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, σαν ένα παζλ να συμπληρώνεται αργά μέχρι να πάρει την τελική του ανθισμένη μορφή.

Αφενός είναι εκείνοι οι που ζουν τον χειμώνα με τα όλα του. Χουχουλιάρικα ρούχα, καυτά ροφήματα και σκοτεινές μέρες τυλιγμένοι σε κουβέρτες. Εκείνοι που λατρεύουν να ντύνονται σαν κρεμμύδια και προσπαθούν να καλύψουν τη διαφορά θερμοκρασίας χαμένοι μέσα αγκαλιές και παπλώματα. Απέναντι, όμως, είμαστε κι εμείς, που όλα αυτά μας φαντάζουν τόσο μουντά, σχεδόν ανούσια, κι έτσι περιμένουμε πώς και πώς το καλοκαίρι. Η αλλαγή της ώρας, λοιπόν, είναι το πρώτο βήμα για τον ερχομό του. Το εφαλτήριο, η ηλιαχτίδα, η αισιοδοξία, το φως στη θολούρα.

Καλώς ή κακώς, στις συνειδήσεις μας έχει συνδυαστεί με το καλοκαίρι. Από παιδί, όταν σε άφηναν να κάτσεις λίγο ακόμα στη γειτονιά για παιχνίδι, ξέρεις πως όταν αλλάξει η ώρα, το καλοκαίρι σου κλείνει το μάτι. Γυρίζουμε τα ρολόγια μία ώρα μπροστά και ταυτόχρονα γυρίζουμε κι εκείνο τον διακόπτη του μυαλού, με τη σκέψη πως τα σκοτάδια πέρασαν. Το γκρίζο, η βροχή, το χιόνι και το γενικότερο σκληρό σκηνικό του χειμώνα γίνονται παρελθόν κι η λιακάδα μαζί με το στράβωμα στα μάτια χαρίζει καμπύλες στα χείλη.

Τον Σεπτέμβρη ναι μεν αδειάζουμε τις βαλίτσες των διακοπών αλλά έχουμε γεμίσει ασφυκτικά τις δικές μας για τον χειμώνα που έρχεται. Εκείνος έχει πρόγραμμα, ροή, συνέπεια. Ακόμη κι ο καιρός είναι στατικός και προβλέψιμος. Ο χειμώνας σημαίνει ρουτίνα και μουντάδα. Όλα αυτά, όμως, μέχρι το τελευταίο Σάββατο του Μαρτίου, εκεί, ξημερώματα Κυριακής, που γυρνάς δείκτη κι αυτόματα αλλάζεις, όχι μόνο την ώρα στο ρολόι αλλά και τη διάθεσή σου.

Ξαφνικά οι ρυθμοί χαλαρώνουν, η μέρα πια διαρκεί παραπάνω, το φως του ήλιου λάμπει περισσότερο κι η ψυχολογία μας ανεβαίνει κατακόρυφα απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Πρακτικά δεν αλλάζει τίποτα το ουσιαστικό με το γύρισμα ενός απλού δείκτη, μέσα μας είναι που συμβαίνουν όλα. Η ιδέα πως η μέρα διαρκεί πιο πολύ είναι κάτι παραπάνω από αρκετή για να μας φτιάξει τη διάθεση.

Η εαρινή ισημερία, το φως του ηλίου που διαρκεί περισσότερο κι ο συνδυασμός της φύσης, που δίνει τον καλύτερο εαυτό της φορώντας τα χρωματιστά της, αρκούν για να διώξουν τη μελαγχολία απ’ το βλέμμα μας και τη θλίψη απ’ το μυαλό μας. Όσο το φως αυξάνεται, άλλο τόσο μεγαλώνει κι η όρεξη για ζωή. Η μέρα φαντάζει ατελείωτη, το ίδιο κι οι ευκαιρίες. Προλαβαίνεις να τακτοποιήσεις όσα έχεις προγραμματίσει, αφού δεν έχεις καμιά δικαιολογία τύπου «Άσ’ το γι’ αύριο. Βράδιασε τώρα». Και περισσεύει και λίγος χρόνος για μια απογευματινή βόλτα, αφού το φως δε σε κρατάει στο σπίτι.

Μπορεί όλα να γίνονται στο μυαλό μας, αλλά η αλλαγή στα ρολόγια μας μάς γεμίζει γλυκιά ανυπομονησία για φιλικές μαζώξεις στην παραλία, πλατσουρίσματα και δροσιστικά κοκτέιλ. Πλέον όλα αυτά μοιάζουν απειλητικά κοντά, ειδικά για τα παιδιά του καλοκαιριού, που μαράζωναν τόσους μήνες στο σκοτάδι. Μετρούν αντίστροφα πια για να χορέψουν τα «Καλοκαιρινά ραντεβού», να φλερτάρουν στην αμμουδιά, να φάνε καρπούζι στις βεράντες. Ο δείκτης που πάει μία ώρα μπροστά αποτελεί για τους #SummerLifeForever το ανάλογο κλικ για να αρχίσουν να ονειρεύονται ξανά την εποχή που τους λείπει.

Ο καιρός πια είναι υπέροχος κι οι περίπατοι γίνονται ανάγκη. Ούτε κρύο αλλά ούτε καύσωνας. Το ηλιοβασίλεμα δίνει τη δική του παράσταση, χωρίς πια να κρύβεται πίσω απ’ τις κουρτίνες, όσο τα σύννεφα το φυλάκιζαν μέσα στη μιζέρια του χειμώνα. Ξυπνάς κι έξω έχει φως. Γυρνάς απ’ τη δουλειά κι είναι ακόμα μέρα. Δε σε νοιάζει να το πας σερί, θες να βγεις, να ξενυχτήσεις με φίλους, να πάρεις μαζί σου γυαλιά ηλίου, γιατί δε θα επιστρέψεις αν δε βγουν οι πρώτες ακτίνες.

Η αλλαγή της ώρας είναι περίοδος μεταβατική. Όταν έρχεται κουβαλάει  μέσα της αισιοδοξία, φως, ελπίδα και προσμονή. Αναρωτήθηκες ποτέ γιατί τα βράδια του καλοκαιριού είναι τόσο έντονα; Ίσως γιατί όπως όλα τα ωραία κρατάνε λίγο κι εσύ προσπαθείς να χωρέσεις τα πάντα μέσα τους, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς η νύχτα αυτήν την περίοδο θα ‘ναι πάντα μικρή.