Από παιδί -φύσει περίεργο- ρωτούσες τα συστατικά κάθε φαγητού προκειμένου ν’ αποφασίσεις αν θα το φας ή όχι. Μεγάλωσες και την περιέργειά σου αυτή για τη γνώση του μυστικού συνδυασμού σε καθετί που υπάρχει στη ζωή σου την εφάρμοσες με κάθε ευκαιρία στις διαπροσωπικές και στις ερωτικές σου σχέσεις. Μπορεί στο φαγητό να μην έμαθες αν εκείνο ήταν τελικά μπρόκολο ή κουνουπίδι αλλά κατέληξες μετά από πολλές προσπάθειες και άπειρες ώρες στεναχώριας, νευρικότητας και προβληματισμού πως το τρίπτυχο μιας ιδανικής ερωτικής σχέσης δεν μπορεί να είναι άλλο παρά: οικειότητα – πάθος – αφοσίωση.
Γνωρίζεις κάποιον και από το πρώτο λεπτό κιόλας το στροφόμετρο της επικοινωνίας σας αγγίζει κόκκινο. Είναι σαν να τον ξέρεις δεκαετίες και θεωρείς πως περίμενες χρόνια να φτάσει η στιγμή που θα συναντηθείς με αυτόν τον άνθρωπο. Η οικειότητα σας χτυπά την πόρτα και η αμηχανία επιστρέφει ανεπιστρεπτί εκεί που θα έπρεπε να βρίσκεται, στο παρασκήνιο. Οι αύρες σας κουμπώνουν, τα βλέμματά σας ηλεκτρίζονται και η έλξη που νιώθεις είναι ικανή να παρασύρει καθετί που σας χωρίζει ή στέκει απέναντί. Είναι το πάθος, εκείνη η ορμητήρια δύναμη που είναι ικανή να κάνει παρανάλωμα κάθε ερωτηματικό που η λογική επιβάλλει με θράσος. Και φτάνεις το απόλυτο, εκείνο που δεν φανταζόσουν πως κάποτε θα ζήσεις. Για σένα υπάρχει μόνο εκείνος ο άνθρωπος που η οικειότητα και το πάθος σε έφεραν δίπλα του και σε καθήλωσαν στη θέση αυτή με έναν τρόπο παράλογα λογικό. Ο κόσμος σου ανήκει εκεί. Είναι η αφοσίωση που σε κάνει να μένεις οικειοθελώς μέχρι το τέλος. Κι όλα αυτά μαζί σου δημιουργούν την νέα κατάσταση.
Μια σχέση δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τα τρία βασικά συστατικά. Είναι ακριβώς όπως η σαλάτα: μπορεί τα λαχανικά να διαφέρουν κάθε φορά αλλά το λάδι, το αλάτι και το λεμόνι δε λείπουν ποτέ. Κι αν λείψουν, η γεύση δε θα είναι ποτέ ίδια. Μια σχέση σαφέστατα απαιτεί, διεκδικεί και παλεύει για πολλά ακόμη στοιχεία όπως τον σεβασμό, την ειλικρίνεια, την σεξουαλική χημεία, την αγάπη, την εμπιστοσύνη, ωστόσο το βασικό της κράμα, εκείνο το μαγικό καλούπι που μένει αδιάρρηκτο στο χωροχρόνο, περιέχει a priori την οικειότητα για να νιώθεις άνετα με τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, πάθος που θα σε οδηγήσει να ζήσεις πρωτόγνωρα κι ανυπέρβλητα συναισθήματα και αφοσίωση, να ξέρεις πως ανήκεις κάπου και πως δεν είσαι διατεθειμένος να δοθείς πουθενά αλλού, πως ένας και μοναδικός άνθρωπος αποτελεί για σένα το κέντρο του κόσμου.
Κλείσε τα μάτια και προσπάθησε να φανταστείς μια σχέση χωρίς αυτά τα στοιχεία ή με κάποιο απ’ αυτά να λείπει. Κάπως άνοστη δεν θα ‘ταν; Τι να το κάνεις αν νιώθεις άνετος κι ερωτευμένος όταν δε νιώθεις έτοιμος να δοθείς ολοκληρωτικά σε έναν και μόνο άνθρωπο; Τι να το κάνεις να είσαι μ’ έναν άνθρωπο όταν νιώθεις αμήχανα και χλιαρά; Οι αδιάφορες σχέσεις είναι εκείνες που έχουν πολλά, όμως πάντα κάτι τους λείπει. Χωρίς να υπάρχουν τα στοιχεία αυτά συνδυαστικά δε λειτουργεί καμιά σχέση αρμονικά. Για να αλλάξεις ταχύτητα στο αυτοκίνητο κάνεις δυο-τρεις κινήσεις μαζί. Κάποιες απ’ αυτές είναι ντε φάκτο ενώ άλλες τις προσαρμόζεις την εκάστοτε φορά. Το ίδιο απαιτεί και μια σχέση.
Πολλοί ισχυρίζονται πως το πάθος κι η οικειότητα είναι αντίρροπες δυνάμεις, οι κατευθύνσεις τους είναι αντίθετες κι οι δρόμοι τους διαφέρουν. Αν το καλοσκεφτείς όμως πώς θα νιώσεις πάθος για έναν άνθρωπο αν δεν τον νιώσεις κοντά σου; Μάλλον, οι υπέρμαχοι αυτής της άποψης είναι έριξαν την ευθύνη στο κομμάτι αυτό για σχέσει που δεν πέτυχαν. Είναι το πάθος που σε τρελαίνει και λες εκείνα που δεν πίστευες ποτέ πως θα πεις και σπάει τον πάγο σε χίλια κομμάτια και τον μετατρέπει σε νερό. Είναι αντίστοιχα η άνεση που έχεις με τον άνθρωπό που φουντώνει την έλξη, τον ερωτισμό και το πάθος. Μάλλον αλληλοεξαρτώμενες δυνάμεις θα τις έλεγε κάποιος παρά αντίθετες.
Για να φτιάξεις το φαγητό που το τόσο σου αρέσει πρέπει να προσπαθήσεις, να πειραματιστείς και να παλέψεις με τη φωτιά, χωρίς ν’ αλλάζεις όμως την ουσία του, τα βασικά του χαρακτηριστικά, κι όλα εκείνα που σε έκαναν να το επιθυμείς με τόση λαχτάρα, όρεξη και προσμονή.
Το ίδιο να κάνεις και με τη σχέση σου και να ‘σαι σίγουρος ότι θα πετύχει.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.