Μας γοητεύουν εκείνοι που μας ξεβολεύουν

Θυμάσαι τότε που ήσουν παιδί κι ανακάλυπτες τον κόσμο; Τότε που η Μαρία κι ο Γιάννης ήταν οι καλύτεροί σου φίλοι γιατί μοιραζόσασταν όμορφες εμπειρίες και συντρόφευαν τα παιδικά σου χρόνια; Υπήρχε ένα ιδιαίτερο δέσιμο μεταξύ σας, γιατί μαζί ανακαλύπτατε τον κόσμο κι εσύ ενθουσιαζόσουν κι έδινες ακόμα μεγαλύτερη αξία στα φιλαράκια σου. Καθώς μεγάλωνες, οι άνθρωποι συνέχισαν να σε γοητεύουν χρησιμοποιώντας πάλι το ίδιο κριτήριο∙ το κατά πόσο σε βοηθούσαν να εξελιχθείς και να πας λίγο παραπέρα στο μονοπάτι σου.

Ο δρόμος για το άγνωστο έχει τη δική του προσωπική μαγεία και για το λόγο αυτό οι άνθρωποι που σε βάζουν σε έναν άλλο δρόμο και σου δείχνουν μια άλλη κοσμοθεωρία, που απέχει ίσως χιλιόμετρα από τη δική σου, κάνουν κατάληψη στην καρδιά σου μονομιάς δίχως πολλά-πολλά. Γίνονται μέρος της καθημερινότητάς, της ζωής και του εαυτού σου, χτίζοντας μια ιδιόμορφη σχέση εξάρτησης.

Πρώτα γοητεύεσαι απ’ τη δραστηριότητά σου μαζί του. Σε εντυπωσιάζουν τα καινούργια πράγματα που μαθαίνεις. Γρήγορα, όμως, η γοητεία ξεφεύγει απ’ τη δραστηριότητα καθεαυτή και μεταφέρεται κυρίως στον ίδιο τον άνθρωπο που σου προσφέρει αυτή τη δυνατότητα εξέλιξης. Όχι, δεν είναι παράλογο. Οφείλεται στο ότι ο άνθρωπος αυτός σε έβαλε σε μια διαδικασία να δοκιμάσεις, να τολμήσεις και να κάνεις κάτι που ίσως ποτέ να μην έκανες υπό άλλες συνθήκες.

Πάρε για παράδειγμα τον «Τιτανικό»! Ο Τζακ έδειξε στη Ρόουζ έναν καινούργιο κόσμο κι οι συνέπειες είναι γνωστές! Πόσες φορές έριξες άκυρο στους φίλους σου για διακοπές σε οργανωμένο κάμπινγκ και πόσες άλλες δέχτηκες, δίχως δεύτερη σκέψη, ακολουθώντας το άτομο που σε ενδιαφέρει σε μια ερημική παραλία, έχοντας για πολυτέλεια μόνο μια σκηνή, τον ξάστερο ουρανό και τον ήχο του κύματος; Ποιος εσύ, που ορκιζόσουν ότι δε συμβιβάζεσαι με κάτι λιγότερο από πεντάστερο ξενοδοχείο!

Θυμήσου τότε που συνέχεια σταματούσες εκείνα τα μαθήματα οδήγησης που ξεκινούσες, γιατί δεν έβρισκες κανένα ενδιαφέρον, αλλά μόλις βρέθηκε ο κατάλληλος άνθρωπος αφέθηκες τόσο στα χέρια του, όσο και στο τιμόνι του, προκειμένου να σε μάθει πώς λειτουργεί το πιο χαζό αντικείμενο του πλανήτη, το αυτοκίνητο. Κι όλα τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.

Οι άνθρωποι που μας μαθαίνουν καινούργια πράγματα μας γοητεύουν. Μας εμπνέουν και μας κλείνουν το μάτι πονηρά. Κι αυτό γιατί έρχονται σε εκείνες τις φάσεις της ζωής μας που ίσως δεν υπάρχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον, η άρνηση είναι αυτοκόλλητη φίλη μας κι έρχονται να μας διδάξουν πως όλα είναι πιθανά, αρκεί να υπάρχει το κατάλληλο σπρώξιμο.

Η έλξη που δημιουργείται με τους ανθρώπους αυτούς έρχεται να επιβεβαιώσει τη θεωρία του «μαγικού χεριού», εκείνο το υπέροχο τζίνι, που έρχεται να σου χαρίσει ό,τι επιθυμείς τη στιγμή που σου λείπει πιο πολύ. Σε τραβάνε σαν μαγνήτης γιατί σε μια ανιαρή πραγματικότητα έρχονται να σου μάθουν πως ο νόμος δράσης κι αντίδρασης του Νεύτωνα ισχύει, πως η κοινή δραστηριότητα κι η εμπειρία με έναν άνθρωπο μπορεί να φτάσει μια σχέση απ’ το τίποτα στα πάντα.

Αφήνεσαι απόλυτα στα χέρια του άλλου και δε σε νοιάζει το πριν και το μετά. Πετάς στα σκουπίδια τις ανασφάλειες, τα «πρέπει» και τα «εγώ ποτέ δεν…» σου, η αδρεναλίνη σου ανεβαίνει κι εσύ μεταφέρεσαι σ’ ένα παράλληλο σύμπαν.

Έπειτα όμως αναρωτιέσαι, όλο αυτό το αποτέλεσμα της έλξης που νιώθεις με τον άνθρωπο που έρχεται σαν δάσκαλος και μέντορας στη ζωή σου, πώς μπορεί να χαρακτηρισθεί; Αυτή η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ σας μπορεί να είναι έρωτας; Ή μήπως είναι ένας απλός ενθουσιασμός; Είναι αρκετή αυτή η χαρά για να εξελίξει μια σχέση και να την κάνει υπολογίσιμη δύναμη; Ο έρωτας είναι μαγεία. Η επίδραση αυτών των ανθρώπων εξίσου μαγική. Αρκεί ωστόσο αυτό; Είναι αυτός ο άνθρωπός σου; Ή μόλις φύγει ο ενθουσιασμός του καινούργιου θα ‘ναι άλλος ένας που σε βοήθησε να πας παρακάτω;

Αν νιώθεις κάτι τέτοιο, πρέπει να ρωτήσεις κατάμουτρα τον εαυτό σου αν όλη αυτή η διαδικασία στην οποία τον έβαλες έχει παρόν και μέλλον. Σου προσφέρει αυτά που θα ήθελες μακροπρόθεσμα;  Κάποιες φορές δεν αρκεί μόνο ένας άνθρωπος να σου δείχνει δρόμους σε ένα χάρτη που κρατούσες για καιρό και δεν έβρισκες τον προορισμό -κι ας ήταν μπροστά σου. Μπορεί στην παρούσα φάση να καλύπτει τις επιθυμίες σου, αλλά μετά τι γίνεται; Μπορεί να αντεπεξέλθει και στα υπόλοιπα μονοπάτια της ζωής σου ή θα έχει ως αποτέλεσμα να  χαθείτε κι οι δυο μαζί ψάχνοντας το GPS προς τη λάθος κατεύθυνση;

Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να ενθουσιαζόμαστε με οτιδήποτε καινούργιο μπαίνει στη ζωή μας και διευρύνει τον κόσμο μας. Μας γοητεύει το άγνωστο που γίνεται γνωστό και παράλληλα πομπός και δέκτης συνδέονται αμφίδρομα, δίχως επιστροφή. Το θέμα είναι: Είναι αρκετό ένας άνθρωπος να σου μαθαίνει καινούργια πράγματα για να συνάψεις μαζί του μια σχέση με διάρκεια; Αρκεί από μόνο του αυτό ή είναι μόνο η ευκαιρία, ώστε η αφετηρία της κοινής σας πορείας να ‘ναι πιο ομαλή και θελκτική; Πριν βιαστείς ν’ απαντήσεις σκέψου πως «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός κι ό,τι βλέπεις μπορεί να ‘ναι αλλιώς».

Τα παιχνίδια του μυαλού σε τέτοιες καταστάσεις είναι απίστευτα. Αρκεί μια κίνηση πέρα απ’ το δικό σου βολικότατο μοτίβο ζωής  για ν’ αλλάξει τα συναισθήματά σου για έναν άνθρωπο κι από αδιάφορος να γίνει γοητευτικός. Από ξένος να γίνεις γνωστός κι από απών στη ζωή σου να δηλώσει παρών. Το συναίσθημα που δημιουργούν είναι ικανό για να πορευτείτε μαζί;

Το πρόβλημα είναι πως για να ζήσεις κάτι που ποτέ δεν έζησες, πρέπει να δοκιμάσεις εκείνο που μέχρι χθες απέφευγες.  Στις δύσκολες φάσεις της ζωής σου πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που σαν από μηχανής θεοί θα σου φωτίζουν τον δρόμο. Οφείλεις, όμως, να μην μπερδέψεις την έλξη με τον έρωτα, τη γοητεία με την αλήθεια και την ψευδαίσθηση με την πραγματικότητα. Και κυρίως δεν πρέπει να ξεχνάς πως οι διάβολοι υπήρξαν προηγουμένως άγγελοι και πως ο παράδεισος απέχει μόλις λίγα εκατοστά απ’ την κόλαση.

Δε θα σου δώσω την απάντηση εγώ, ούτε οι κολλητοί σου. Δικό σου το παιχνίδι δική σου απόφαση και το ποιον θα ‘χεις για συμπαίκτη. Τα πράγματα είναι απλά. Αν νομίζεις ότι όλο αυτό σε πάει παρακάτω, προχώρα.  Αν όχι, μη θυσιάσεις τη ζωή σου για ένα παιχνίδι του μυαλού!