Μέχρι οι δύο σκιές να γίνουν μία

Γέμισε ο τόπος σχέσεις ανούσιες, κενές κι αδιάφορες. Σχέσεις που ζουν κάτω από το καθεστώς της υποκρισίας, του λάθους και της συνήθειας. Εσύ όμως, πάλεψε με κόντρα άνεμο για το αδύνατο και κάνε τη σχέση που θα ήθελες αύριο να λες στα εγγόνια σου και να δακρύζεις. Ζήσε με τον άνθρωπο που κάθε μέρα θα βλέπει την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου, το πιο λαμπερό σου χαμόγελο και θα ζεις μαζί του τους πιο δυνατούς σου οργασμούς. Μείνε με τον άνθρωπο που με κλειστά μάτια θα ξέρεις ότι σε οδηγεί στον γκρεμό κι όμως, θα του έχεις εμπιστοσύνη.

Η ζωή είναι πολύ μικρή για ψέματα, μέτριες ευκαιρίες που προσπαθείς να τις κάνεις τέλειες κι ανθρώπους που τρέχεις κάθε μέρα μαραθώνιο για να τους φέρεις στα κυβικά σου. Στη δική σου ζωή να έχεις έναν άνθρωπο –εκείνον τον άνθρωπο– που δε θα μιλάτε, θα κάθεστε μαζί, θα ακούς το σκοτάδι του και τις σιωπές του, θα ξημερώνεις στην αγκαλιά του. Θα γελάς μαζί του και οι γείτονες θα αναρωτιούνται αν γελάς, αν κλαις, αν είσαι χαρούμενος ή δυστυχισμένος. Η ένταση που θα ζεις μαζί του θα ‘ναι μεγάλη και ο κόσμος δίπλα σας, πάντα τόσο μικρός, για να το κατανοήσει.

Ο άνθρωπός σου θα έχει μια καρδιά γεμάτη από σένα. Μια ψυχή όμορφη, άσβεστη κι ατόφια. Θα τη συνοδεύουν δυο μάτια καθαρά που θα αστράφτουν σαν σε βλέπουν, όπως εκείνοι οι κεραυνοί τα κρύα και βροχερά βράδια του χειμώνα και θα ξέρουν ότι ανήκουν εδώ. Στο «εδώ» σας. Ο άνθρωπός σου θα σε πηγαίνει βόλτες στη θάλασσα, θα σε κάνει να γελάς και να αγαπάς τον εαυτό σου. Θα είναι εκείνος που πρώτος απ’ όλους θα σου πει τα λάθη σου και με ένα φιλί θα πάρει όλες τις δεύτερες σκέψεις μακριά. Είναι εκείνος που θα τρέχετε μαζί στην καθημερινότητά σας αλλά θα ζείτε κάθε λεπτό σαν να είναι το τελευταίο. Τις Κυριακές θα ξυπνάει δίπλα σου, θα σου δίνει το πιο ζεστό φιλί και την υπόσχεση πως κάθε δευτερόλεπτο αυτής της μέρας σου ανήκει. Τίποτα λιγότερο. Μη διαπραγματεύσιμο.

Θα σε περιμένει, δίνοντάς σου ραντεβού, σε ένα αεροδρόμιο με δύο εισιτήρια στο χέρι για να σε πάει στον προορισμό που τόσο ήθελες, για να ζήσει μαζί σου την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Την εκδοχή αυτή που εκείνος δημιούργησε. Θα είναι εκείνος που σκεπτόμενος τη Ρώμη θα ονειρεύεσαι να πετάξετε ένα ακόμα κέρμα στη Fontana di Trevi ώστε να επιστρέψετε μαζί ξανά, να περπατήσεις μαζί του ένα φθινόπωρο στα Champs Elysees, κάπου ανάμεσα στα πεσμένα καφετιά φύλλα των δέντρων και να κλειδώνετε την αγάπη σας στον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι. Εκείνος ο άνθρωπος θα κάνει για σένα υποχωρήσεις και θα ξεπεράσει τον εαυτό του για έρθει πιο κοντά στα μέτρα σου κι εσύ στα δικά του αντίστοιχα. Θα τον καταλάβεις από την πρώτη στιγμή.

Αν ακόμα αμφιβάλεις για τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, μάλλον δεν είναι αυτός.  Η αγάπη μπορεί να είναι μία, να είναι πολύπλευρη και πολυεπίπεδη αλλά ένα είναι το μόνο σίγουρο· δε χωρά αμφιβολία. Άλλαξε σταθμό, τρένο ή βαγόνι. Ο άνθρωπός σου είναι εκεί έξω και ψάχνει τον άνθρωπό του. Είναι άνθρωπος καθαρός σαν το φως και περιμένει να βρει τη σκιά του. Μη ρωτάς μέχρι πότε ·μέχρι οι δυο σκιές σας να γίνουν μία.

Υ.Γ:  Σε σένα –και κάθε εσένα– που είχες μέσα στα χέρια σου την ευτυχία, τη χτύπησες από παντού, την τσαλαπάτησες, θέλοντας να δοκιμάσεις τα όρια και τις αντοχές της.  Σε σένα που η ευτυχία νόμιζες πως κρατάει για πάντα και δεν έκανες τίποτα να την κρατήσεις.