Ως παιδιά η καλύτερη στιγμή των περισσότερων ήταν όταν οι γονείς μάς διάβαζαν το αγαπημένο μας βιβλίο, μέχρι να μας πάρει γλυκά ο ύπνος. Καθώς μεγαλώνουμε κι ο τρελός ρυθμός της καθημερινότητας μας συνεπαίρνει, ολοένα και μικραίνουν αυτές οι στιγμές απόλαυσης.
Το ξεφύλλισμα ενός βιβλίου, η ανάγνωση μιας ιστορίας, ενός κειμένου ή το απλό scroll down στα social media διαβάζοντας διάφορα quotes είναι ικανά να σε κάνουν να χαλαρώσεις, να ηρεμήσεις, να αναθεωρήσεις και να σχεδιάσεις το μέλλον. Η αλήθεια είναι πως πια η έντυπη μορφή ενός κειμένου αρχίζει να φθείρεται και μέσω της τεχνολογίας προσπαθούμε να επανακτήσουμε το συναίσθημα εκείνο που η ανάγνωση ενός βιβλίου μας έδινε.
Η έμπνευση που μας δίνουν διάφορα quotes είτε είναι σε έντυπη είτε σε ηλεκτρονική μορφή είναι ωστόσο ικανή να μας αλλάξει την κοσμοθεωρία. Τα διαβάζουμε, τα κατανοούμε και τα αποδεχόμαστε. Γινόμαστε μέρος τους κι αυτά γίνονται μέσο έκφρασής μας. Ταυτιζόμαστε καθώς σκεφτόμαστε πως κάποιοι άνθρωποι έζησαν κάτι παρόμοιο με εμάς. Διαβάζοντας διάφορα κείμενα, αποσπάσματα ή φράσεις βλέπουμε πως εκεί έξω κι ένας άλλος άνθρωπος ζει όσα κι εμείς ζούμε. Πολλές φορές, μάλιστα λες και βλέπουμε κάποιο έργο, θέλουμε να μάθουμε τη συνέχεια. Γινόμαστε ένα με τους ερωτικούς ήρωες και μέσα απ’ την ανάγνωση ανυπομονούμε να δούμε αν αυτή η ιστορία έχει το ίδιο τέλος με τη δική μας ή πώς συνεχίζεται.
Η έμπνευση που παίρνουμε απ’ τα quotes, τα άρθρα, τα ποιήματα και τα βιβλία και γενικότερα μια φράση που θα διαβάσουμε είναι ικανή να μας αλλάξει όλη τη διάθεση, να μας κάνει να δούμε τα πράγματα αλλιώς και πραγματικά να μας βοηθήσει. Στις δύσκολες εκείνες μέρες που η απαισιοδοξία είναι συνοδοιπόρος, η επαφή αυτή είναι βάλσαμο. Αποτελεί κινητήρια δύναμη, ικανή να διαφοροποιήσει την ψυχολογία μας, να μας κάνει να σκεφτούμε και να προχωρήσουμε μπροστά. Σαν ρήγμα σε σεισμογενή περιοχή ταρακουνά τις σκέψεις και το μυαλό μας.
Πόσες φορές χαμογέλασες αυθόρμητα βλέποντας ένα ενθαρρυντικό quote λίγο πριν εγκαταλείψεις, την ώρα που ήσουν αποφασισμένος ότι η μέρα σου ή κι η ζωή σου ολάκερη πάει χάλια; Πόσες φορές θέλησες να φωνάξεις «ναι, ρε φίλε!» για εκείνο το απόσπασμα ενός βιβλίου που είδες στην αρχική σου και σε κατάλαβε περισσότερο απ’ οτιδήποτε τη δεδομένη στιγμή; Εκείνο που έκανες screenshot, μοιράστηκες με τους κοντινούς σου ανθρώπους στέλνοντάς το, συνοδευμένο με ένα σχόλιο τύπου «Αυτό. Η ζωή μου όλη». Εκείνο που αποθήκευσες στον σκληρό δίσκο του εγκεφάλου ή του κινητού κι ανατρέχεις κάθε φορά που κάποια περίπτωση ταιριάζει.
Κάποια αποφθέγματα μας βοηθούν ν’ αλλάξουμε, να εξελιχθούμε και να πάμε μπροστά. Αποτελούν τον προσωπικό μας ψυχολόγο. Είναι εκεί όταν όλα σου πάνε στραβά, σ’ εκείνες τις στιγμές που κλειδώνεσαι και δε θες να μιλάς ούτε στον εαυτό, για να σου κλείσουν το μάτι, λέγοντας πως θα τα καταφέρεις κι όλα θα πάνε καλά. Χρυσώνουν το χάπι ή αλλιώς αποτελούν εξ ολοκλήρου το χάπι που χρειάζεται, γεμάτο θετική σκέψη κι ενέργεια, προκειμένου να βρούμε τη δύναμη να συνεχίσουμε ή απλά μας κατανοούν και μας παρηγορούν, κάνοντάς μας να μην αισθανόμαστε πια μόνοι.
Ταυτόχρονα μπορεί να ‘ναι διδακτικά. Σου κουνάνε το δάχτυλο για εκείνες τις ευκαιρίες που δεν έδωσες ή που έδωσες σε ακατάλληλους ανθρώπους. Σου θυμίζουν εκείνες τις φορές που εκμεταλλεύτηκες κάποιον ή άφησες να σε εκμεταλλευτούν. Λένε όσα κάποιοι δεν είχαμε το θάρρος να πούμε. Συναισθήματα που πνίγηκαν και συνοψίστηκαν σε μία πρόταση, σε μία παράγραφο ή ακόμα και σε μερικές σελίδες. Λέξεις που αποτυπώνουν την ψυχοσύνθεσή μας, κάθε αλήθεια και ψέμα μας, κάθε ενδόμυχη σκέψη.
Τέλος, ας μην το κρύβουμε, είναι κι εκείνα τα quotes που προορίζονται για συγκεκριμένο αποδέκτη. Ανεβαίνουν στην ιστορία σου κι εκπληρώνουν τον σκοπό τους μόλις τα δει εκείνος ο ένας. Κι αν περάσει το 24ωρο και μείνουν αδιάβαστα κι αναπάντητα, απλά χάνονται μαζί με τις προσδοκίες.
Ακόμα κι αν δεν το παραδεχόμαστε πάντα, όλοι μας διαβάζουμε τα quotes –ζουν ανάμεσά μας, άλλωστε– που κατακλύζουν την αρχική μας σελίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πιάνουμε το μήνυμά τους. Αυτό που μετράει, βέβαια, στο τέλος είναι να τα κάνουμε πράξη, ώστε η έμπνευση αυτή που μας προσφέρουν να μην είναι προσωρινή αλλά να μας κάνει όντως καλύτερους.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη