Προτεραιότητα∙ όχι απλή επιθυμία αλλά επιλογή

Θυμήσου την τελευταία φορά που πήγες για ψώνια, ή που βρέθηκες σε μια τεράστια ουρά γεμάτη κόσμο, το χαμό που συνάντησες. Φωνές, κραυγές και θυμός για ένα χρυσό χαρτάκι, εκείνο της προτεραιότητας. Μαγική λέξη που μέσα της περιλαμβάνει πολλές σκέψεις, πράξεις και συναισθήματα.

Έχεις βρεθεί στην πρώτη γραμμή της μάχης για την επιλογή κάποιου; Έχεις νιώσει ποτέ πώς είναι ένας άνθρωπος να μη σε βάζει απλά στο πρόγραμμά του, αλλά –αντιθέτως– να το φτιάχνει πάνω σου; Τότε, συγχαρητήρια, ξεπέρασες την πιο δύσκολη φάση μιας σχέσης –ερωτικής ή φιλικής– και δεν έμεινες απλά μια επιθυμία αλλά μετουσιώθηκες σε επιλογή, κι έπειτα σε πρώτη επιλογή, δηλαδή σε προτεραιότητα.

Κι αν ποτέ δε βρέθηκες σ’ αυτή τη θέση, ίσως δεν το θέλησες κι εσύ αρκετά, ίσως δεν προσπάθησες και δε δούλεψες γι’ αυτό. Ίσως πάλι κι όχι. Ο καθορισμός των προτεραιοτήτων σε προσδιορίζει ως άνθρωπο. Οι προτεραιότητές σου είναι ο καθρέπτης των επιλογών σου κι οι επιλογές σου, ναι, όσο κι αν αρνείσαι πεισματικά να το δεις, είσαι εσύ.

Η προτεραιότητα γίνεται ακόμα πιο ουσιαστική όταν δίπλα της υπάρχει το επίθετο αμοιβαία. Τότε που το πρώτο άτομο που θα σκεφτείς όταν ξυπνήσεις θα σου τηλεφωνήσει πριν προλάβεις να το κάνεις εσύ. Σε μια καθημερινότητα που η τόση φασαρία προκαλεί ηχορύπανση στις ζωές σας, βρίσκονται εκείνα τα πέντε λεπτά που σε κάνουν να νιώθεις μοναδικός.

Όταν για κάποιον είσαι προτεραιότητα, το βλέπεις ή, καλύτερα, το αισθάνεσαι -όπως ακριβώς κι όταν δεν είσαι. Το να έχεις προτεραιότητες στη ζωή σού δείχνει το δρόμο να ακολουθήσεις μονοπάτια ξεκάθαρα. Οτιδήποτε δυσπρόσιτο παύει να αποτελεί εμπόδιο, γιατί η επιλογή σου είναι μία και σε οδηγεί εκεί που οι επιθυμίες σου ουρλιάζουν. Σε έναν κόσμο που κρύβεται πίσω απ’ την ξεχαρβαλωμένη ταμπέλα τριτοτέταρτης κατηγορίας του “it’s complicated”, κάθε άνθρωπος αξίζει να νιώσει την αμοιβαία αγάπη κι ειλικρίνεια.

Γι’ αυτό να διεκδικείς, ν’ απαιτείς και να μη διαπραγματεύεσαι να ‘σαι προτεραιότητα στη ζωή κάποιου. Να είσαι αυθόρμητα η μόνη επιλογή κι ανάγκη του. Δείξε την πόρτα της εξόδου στις εναλλακτικές και στις καβάτζες. Κι όταν, τελικά, μάθεις να βάζεις προτεραιότητες, τότε θα γίνεις κι εσύ μία απ’ αυτές.

Τότε θα μάθεις να ‘σαι με τον άνθρωπο που θα κάνει χιλιόμετρα για ‘σένα, προφανώς όχι μόνο εκείνα της πραγματικής απόστασης αλλά κυρίως εκείνα τα συναισθηματικά. Θα επιλέξεις εκείνον που θα περπατήσει όλα σου τα σκοτεινά δρομάκια για να φτάσει στις πιο φωτεινές σου λεωφόρους, βάζοντάς σε πάντα στην πρώτη θέση, συνοδηγό στη δική του πορεία.

Όταν για κάποιον είσαι προτεραιότητα, ο σεβασμός μεταξύ σας είναι αναμφισβήτητος. Δεν παρακαλάς, δε ζητιανεύεις και δεν ικετεύεις για χώρο, χρόνο και προσοχή. Στα δίνει απλόχερα, γιατί πολύ απλά στον δικό του εγκέφαλο όλα αυτά είναι αυτονόητα, προγραμματισμένα αυτόματα. Γιατί σε θέλει. Γιατί δε δίνει ο ίδιος περιθώρια στον εαυτό του για κάτι λιγότερο. Ακόμα κι αν πνίγεται στις υποχρεώσεις, θα βρει τον τρόπο να ασχοληθεί με σένα, να σε ακούσει και θα ψάξει τρόπους να σε βοηθήσει.

Τα πεντάλεπτα τηλεφωνήματα για να μάθει τι κάνεις και πώς ήταν η μέρα σου, τα μηνύματα «σε σκέφτομαι», «μου λείπεις», «σ’ αγαπώ» σε άκυρη ώρα της ημέρας είναι ξεκάθαρα σημάδια ότι για τον άλλο είσαι σημαντικός. Οι ξαφνικές εκπλήξεις, τα δώρα κι οτιδήποτε γίνεται σε χρόνο ανύποπτο –κι όχι επιτηδευμένα σαν αγγαρείες– δείχνουν την αξία που έχεις για κάποιον. Κάποιες φορές είναι και μια ανταμοιβή, όταν κι εσύ τον έχεις ορίσει ως προτεραιότητα ή και μια ανάγκη εξιλέωσης για τότε που δεν μπόρεσε να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα για σένα.

Κι όταν για κάποιους το timing θα αποτελεί φτηνή δικαιολογία, εσύ να τους χτυπάς στα μούτρα τη θεωρία της προτεραιότητας. Να τους λες πως το bad timing είναι η μάσκα πίσω απ’ την οποία κρύβονται για να καλύψουν την ανεπάρκειά τους να κάνουν μια επιλογή και να τη στηρίξουν μέχρι τέλους.

Η προτεραιότητα δεν κρύβεται πίσω από δικαιολογίες, δεύτερες σκέψεις κι αμφιβολίες. Είναι έννοια σκληρή κι απόλυτη. Δε συμβιβάζεται με ημίμετρα. Είναι άσπρο ή μαύρο, καθόλου ή πολύ.  Τρέφεται απ’ το συναίσθημα, το πάθος και τη δύναμη του μυαλού να ακολουθήσεις ένα δρόμο που την εκάστοτε στιγμή αποτελεί για σένα μονόδρομο, μαζί ή χώρια.