Σαλόνια κάτι ανάμεσα σε δισκοπωλεία και βιβλιοθήκες

Λένε ότι ένας (ακόμη) τρόπος να γνωρίσεις κάποιον καλύτερα είναι να δεις το σπίτι του. Είναι αλήθεια ότι ο χώρος μας εκφράζει σε μεγάλο βαθμό την προσωπικότητά μας. Σύμφωνα δε με τη φιλοσοφία του Feng Shui ορισμένες πλευρές του σπιτιού μπορούν να αποκαλύψουν πολλά για το χαρακτήρα των ενοίκων του.

Σίγουρα τα καλοσυγυρισμένα σπίτια με την προσεγμένη διακόσμηση και τα εντυπωσιακά έπιπλα προκαλούν το ενδιαφέρον και το θαυμασμό μας. Δείχνουν, όμως, και μια ανάγκη για απόλυτη τάξη κι επίδειξη κι είναι κάπως απρόσωπα και στημένα. Απ’ την άλλη τα ακατάστα σπίτια φανερώνουν χαρακτήρες που βιώνουν την ίδια ακαταστασία στην ψυχοσύνθεσή τους.

Τίποτα πιο ενδιαφέρον όμως από ‘κείνες τις τεράστιες βιβλιοθήκες και τα ράφια γεμάτα βιβλία, ταινίες και δίσκους. Αν έχεις βρεθεί σε τέτοιο περιβάλλον, ξέρεις τι λέω. Αν όχι, φαντάσου ένα βιβλιοπωλείο στο σαλόνι! Οι άνθρωποι αυτοί έχουν σίγουρα κάτι ιδιαίτερο και διαφορετικό. Δε μιλάω φυσικά για μια ντουζίνα βιβλία που τοποθετήθηκαν επιμελώς ατημέλητα σε διάφορα σημεία, έτσι για το στιλ. Αντιθέτως οι τύποι για τους οποίους μιλάω ξεκίνησαν την επίπλωση του σπιτιού με τις βιβλιοθήκες αυτές. Κι όταν καλύφθηκαν οι βιβλιοθήκες επεκτάθηκαν σε ράφια. Γι’ αυτούς τα βιβλία, οι ταινίες κι οι δίσκοι δεν είναι διακοσμητικά στοιχεία. Είναι ένας άλλος, παράλληλος με τη ζωή τους, κόσμος.

Τα αντικείμενα αυτά καλύπτουν τις τάσεις φυγής τους. Είναι προσεκτικά διαλεγμένα ένα-ένα και το καθένα από αυτά τους μεταφέρει σε μια ξεχωριστή πραγματικότητα. Ο Καζαντζάκης, ο Βάρναλης, ο Καραγάτσης, ο Shakespeare, ο Diderot , o Goethe, o Cervantes, η  J. Austen, ο Camus κι ο Exupery είναι μόνιμοι επισκέπτες του σπιτιού. Ξέρουν κάθε απόφθεγμα απ’ τον Μικρό Πρίγκιπα και μπορούν να βρουν όλα τα χαμένα νοήματα πίσω απ’ την έρημο, την αλεπού, τα τριαντάφυλλα και τ’ αστέρια.

Ο ιδιοκτήτης αυτών των βιβλίων θα σου παρουσιάσει τα διαμάντια του με εκείνο το ιδιαίτερο χαμόγελο που θα ξεχειλίζει χαρά και περηφάνια. Θα σου διηγηθεί πώς ξετρύπωσε εκείνη τη σπάνια έκδοση σε ένα παλαιοπωλείο στο Μοναστηράκι, πώς πέρασε μια ολόκληρη μέρα στο Shakespeare and Company στο Παρίσι, πώς δεν μπορούσε να ξεκολλήσει απ’ την υπαίθρια αγορά μια Κυριακή στο Navigli στο Μιλάνο.

Ακόμα μεγαλύτερη προσοχή θα πρέπει να δοθεί στα ράφια με ταινίες και δίσκους. Σε έναν κόσμο όπου εύκολα μπορείς να βρεις μουσική και ταινίες δωρεάν, οι τύποι αυτοί επιμένουν στο κλασικό και στηρίζουν αδιάκοπα το γνωστό «η πειρατεία σκοτώνει την τέχνη». Καλά κατάλαβες, είναι αυτοί που θα σου εξηγήσουν, με γλαφυρότητα που θα σε πείσει, πόσο απολαυστικός είναι ο ήχος απ’ το γραμμόφωνο.

Συνήθως πρόκειται για μια τρέλα που κληρονόμησαν –μαζί με το γραμμόφωνο– απ’ τους γονείς ή τους παππούδες τους. Κάθε δίσκος κρύβει πίσω του ολόκληρες ιστορίες κι αναμνήσεις που μόνο οι ιδιοκτήτες καταλαβαίνουν. Μπορεί να είναι εκείνο το βαλσάκι που χόρεψε δειλά ο παππούς με τη γιαγιά στην πρώτη γνωριμία τους ή να είναι εκείνο το πρώτο CD που αγόρασε η μαμά τους με τα πρώτα της λεφτά ή ακόμη (για εμάς τα παιδιά των 90s) το CD που έπαιζε nonstop στο Cd player ντύνοντας μουσικά την εφηβεία μας.

Η ταινιοθήκη τους δε, περιλαμβάνει όλο τον κόσμο, όλα τα γούστα κι όλα τα χρώματα. Ξεκινά απ’ τις πρώτες ασπρόμαυρες παραγωγές και φτάνει μέχρι το σήμερα. Απ’ το Βερολίνο και το Παρίσι, στις ΗΠΑ, την Ελλάδα , την Αγγλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Ν. Κορέα, το Μεξικό, μέχρι και το Ισραήλ. Σ’ αυτά τα ράφια θα βρεις κωμωδίες, δράματα, θρίλερ, κοινωνικά, cult ταινίες κι άλλες μικρού μήκους. Είναι το σημείο συνάντησης του Φίνου, με τον Αγγελόπουλο, τον Fellini, τον Wenders και τον Annaud. Θα στηρίξει με σθένος πως «Ο Άγγλος ασθενής» ή το “La vita è bella” είναι διαχρονικά κι αγαπημένα του, θα σου κλείσει το μάτι ανοίγοντας ταυτόχρονα τα χέρια και θα σου φωνάξει “Buongiorno principessa!”.

Οι τύποι αυτοί είναι αξιοζήλευτοι κι η συντροφιά τους δε χορταίνεται. Αυθεντικοί, ρομαντικοί άνθρωποι με ποιότητα και μια καλλιτεχνική φλέβα κ ευαισθησία που δεν κρύβονται. Μεγαλύτερός τους αντίπαλος είναι ο χρόνος, καθώς το 24ωρο είναι πολύ λίγο για να χαθούν στον κόσμο των δίσκων, των ταινιών και των βιβλίων τους.

Θα σου μιλήσουν για τους πρωταγωνιστές των ταινιών σαν να είναι φίλοι τους,  θα ταυτιστούν με τον ήρωα του τελευταίου βιβλίου που διάβασαν και θα σου περιγράψουν πώς έκαναν μια νοητή βόλτα στο Σηκουάνα ακούγοντας Aznavour. Δεν κατηγοριοποιούνται εύκολα αυτοί οι άνθρωποι και δε θα τους ακούσεις ποτέ να κοκορεύονται για τα ερεθίσματά τους, αλλά μόλις μιλήσεις λίγο παραπάνω μαζί τους καταλαβαίνεις την εσωτερική ομορφιά τους.

Κρύβουν ένα μυστήριο κι έναν ρομαντισμό ταυτόχρονα κι η συζήτηση μαζί τους σε προκαλεί να τους ανακαλύψεις όλο και περισσότερο. Είναι ανοιχτόμυαλοι, γεμάτοι με εμπειρίες που απέκτησαν μέσα απ’ τα βιβλία, τη μουσική και τον κινηματογράφο κι έχουν καλλιέργεια και παιδεία, με  όλη τη σημασία των λέξεων, που σπανίζουν στις μέρες μας. Ίσως είναι και λίγο μελαγχολικοί, κρύβοντας πίσω απ’ το λαμπερό χαμόγελο τη νοσταλγία τους και τη λαχτάρα να είχαν ζήσει σε μια άλλη πιο μποέμικη εποχή. Η συναναστροφή με έναν τέτοιο άνθρωπο είναι μια περιπέτεια που σε κάνει συνεχώς καλύτερο.

Αν έχεις έναν τέτοιο τύπο στο περιβάλλον σου, καταλαβαίνεις τι εννοώ.  Μάλλον πεθύμησες τη συντροφιά του κι ήδη του έστειλες να βρεθείτε. Αν η ζωή δε σου τον έστειλε ακόμα, ψάξε να τον βρεις και, γιατί όχι, γίνε εσύ αυτός ο άνθρωπος!