Τελικά, στους δύο τρίτος χωρεί;

«Στους δύο τρίτος δε χωρεί, γι’ αυτό κι αποχωρεί» λένε, μα δεν αναφέρει κανείς τι συμβαίνει όταν όχι μόνο παρεμβαίνει τρίτος αλλά γίνεται και βασικό μέρος αυτής της σχέσης. Τρεις άνθρωποι που καταρρίπτουν την ιδέα πως το «μαζί» είναι αυστηρά αποτέλεσμα δύο πόλων, κι αφήνουν να εννοηθεί πως στον έρωτα όλα επιτρέπονται.

Θα μπορούσε, όμως, αλήθεια, να λειτουργήσει μια σχέση με παραπάνω από δύο άτομα; Έχεις βάλει τον εαυτό σου ποτέ στη διαδικασία να σκεφτεί κάτι τέτοιο; Μια σχέση που συμμετέχουν τρεις ή και παραπάνω, το γνωρίζουν κι οι τρεις κι ίσως ακόμη και να συζούν κι οι τρεις;

Μπορεί το σκηνικό αυτό να ‘ναι πολύ extreme για το μυαλό σου, αλλά εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που το δοκίμασαν και το επέλεξαν. Άλλοι το πέτυχαν κι άλλοι απέτυχαν. Οι πρώτοι έκαναν στην άκρη κάθε εγωισμό κι ακολούθησαν αβίαστα τη φύση τους και τα ένστικτά τους. Παραδόθηκαν στον έρωτα κι απομάκρυναν κάθε στερεοτυπικό κανόνα, δημιουργώντας τις δικές τους εξαιρέσεις. Όρισαν την ηθική με έναν τρόπο δικό τους, που απέχει πολύ απ’ το κλειστό πλαίσιο και τον καθωσπρεπισμό της πλειοψηφίας της κοινωνίας.

Για κάποιους η ιδέα μιας σχέσης που διευρύνει το φάσμα της πέρα απ’ το καθορισμένο και το κοινωνικά αποδεκτό, λειτουργεί σαν πρόκληση. Αρέσκονται στην ιδέα του να είναι παράλληλα με παραπάνω από έναν άνθρωπο. Άλλωστε, αν αποδεχτούμε πως ο άνθρωπος είναι απ’ τη φύση του ον πολυγαμικό, τότε ίσως συνειδητοποιήσουμε πως ένα τέτοιο πλάνο σχέσης δεν απέχει και πολύ απ’ τη σφαίρα της πραγματικότητας και τη γενετική μας προδιάθεση.

Και ποιος δε θα ήθελε, εξάλλου, να μπορεί να υποκύπτει στους πειρασμούς, χωρίς κίνδυνο σύγκρουσης ή παράπλευρης απώλειας; Οι άνθρωποι που το δοκίμασαν και τους άρεσε, ισχυρίζονται ότι γνωρίστηκαν, επένδυσαν και στήριξαν μια τέτοια σχέση, με όποιο κόστος. Το μυστικό, λένε, είναι η ταύτιση των χαρακτήρων και το μοίρασμα των ρόλων. Στις περισσότερες περιπτώσεις ίσως μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όμως η δική τους πραγματικότητα ξεπερνά κάθε πολυβραβευμένη ταινία.

Για κάποιους άλλους, το μοτίβο αυτό δε λειτουργεί, καθώς ο έρωτας είναι συνυφασμένος με την αποκλειστικότητα. Αρνούνται να αισθάνονται πως μοιράζονται το άτομο που έχουν δίπλα τους με κάποιον άλλον. Μισούν την αίσθηση του «περίπου» κι αναζητούν το απόλυτο. Δεν τους αρέσει κάποιος άλλος να αγγίζει τον σύντροφό τους και τρελαίνονται στην ιδέα πως ξαφνικά δε θα έχει μάτια μόνο για ‘κείνους.

Η συνταγή της επιτυχίας μιας τέτοιου είδους σχέσης απαιτεί –σύμφωνα με τους έμπειρους– ήρεμους χαρακτήρες, ανθρώπους που δε ζηλεύουν, δεν είναι κτητικοί κι απλά αφήνονται στη μαγεία του έρωτα, της ηδονής και της ολοκλήρωσης. Ζουν δίχως όρια, κανόνες και «πρέπει», με σκοπό την ικανοποίησή τους. Επενδύουν στον έρωτα, βλέποντάς τον όμως κάπως αλλιώς. Μαζί με το πάθος και τα συναισθήματά τους, σερβίρουν και τη θαρραλέα συνειδητοποίηση πως μπορεί το μάτι τους να παίζει, αλλά αυτό είναι κάτι που το αναγνωρίζουν όλα τα μέλη της σχέσης και πορεύονται με αυτό, δίχως να υποδύονται κάτι άλλο.

Αν αποφασίσεις να μπεις σε ένα τέτοιο είδος σχέσης, πρέπει να πετάξεις στον πάτο οποιαδήποτε αναστολή, ταμπού και τάση για αποκλειστικότητα. Μάλλον περισσότερο σαν εμπειρία και περιπέτεια οφείλεις να το αντιμετωπίσεις, μένοντας όμως ξεκάθαρος κι έντιμος απέναντι στους ανθρώπους με τους οποίους αποφασίζεις να εκπληρώσεις αυτή σου την επιθυμία.

Ο κόσμος πάντα θα λέει και θα ‘ναι ανέτοιμος ν’ αποδεχτεί οτιδήποτε ξεφεύγει απ’ τα όρια του συνηθισμένου και τα  ασφαλή κουτάκια του. Αν μπορείς να το δεχτείς, να το εφαρμόσεις και να το απολαύσεις, κάν’ το. Αν όχι, κράτα το «στους δύο τρίτος δε χωρεί» και συνέχισε όπως πριν. Το παν όταν μπαίνεις σε μια σχέση είναι να ‘σαι ευτυχισμένος κι αυτό θα σου το προσφέρει είτε η ποιότητα είτε η ποσότητα. It’s up to you.