Για το άρθρο αυτό, θα χρειαστεί ν’ ανατρέξετε λίγο στα σχολικά σας χρόνια και να φέρετε στο μυαλό σας εκείνο το κεφάλαιο της ιστορίας με τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Γόρδιο δεσμό τον οποίο κανένας δεν μπορούσε να λύσει, όσο καιρό και με όποιο τρόπο και να προσπαθούσε. Ένας τέτοιος δεσμός φανταστείτε πως δημιουργείται όταν γνωρίσουμε έναν άνθρωπο, τον ερωτευθούμε κι αναπτύξουμε έντονα συναισθήματα γι’ αυτόν. Δενόμαστε τόσο πολύ μαζί του που δημιουργείται ένας κόμπος από τον οποίο δεν μπορούμε να βρούμε τρόπο να ξεφύγουμε και να γλιτώσουμε.
Κι ίσως είναι λογική η ερώτηση γιατί να χρειαστεί να ξεφύγουμε από αυτό τον δέσιμο. Μα οι περισσότεροι, δυστυχώς, άνθρωποι που έρχονται στη ζωή μας και μας κάνουν να τους ερωτευθούμε και να δεθούμε μαζί τους, δε μένουν για πολύ σ’ αυτήν όσο κι αν εμείς προσπαθούμε μάταια να τους κρατήσουμε τη θέση του συνοδηγού στο ταξίδι μας. Όπως νύχτα φύγαμε κι εμείς από σχέσεις που μπορεί να μας έταξαν το σύμπαν ολόκληρο, μα δεν έφτανε για να μείνουμε, όσο κι αν προσπάθησαν.
Γιατί η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας με την ταμπέλα της προσωρινότητας, κι αυτό συνεπάγεται πως δε θα υπάρξει κάποιου είδους συνέχεια στην ερωτική αυτή συνάντηση. Είναι κι εκείνοι που κοιμούνται ήσυχα τα βράδια γιατί ξέρουν πως δεν έχουν δώσει καμία υπόσχεση την οποία πρέπει να τηρήσουν, καθώς δηλώνουν ρητά πως δε δένονται με το άλλο άτομο και δεν αναπτύσσουν εύκολα συναισθήματα. Είναι εκείνοι που αποφεύγουν τη δέσμευση όσο ο διάολος το λιβάνι, είτε γιατί οι προηγούμενες σχέσεις τους δεν έληξαν με όμορφο τρόπο και τους δημιούργησαν τραύματα κι ανασφάλειες που δε θέλουν να ξανά επωμιστούν, είτε γιατί το ενδεχόμενο της δέσμευσης τούς κάνει να ασφυκτιούν. Είτε γιατί πολύ συχνά οι άνθρωποι συναντιούνται μόνο για να χωρίσουν.
Κι όμως, το παράδοξο είναι πως αρχίζουμε να δενόμαστε μαζί τους και να επιζητούμε την παρουσία τους, μια παρουσία που ποτέ δεν εγγυήθηκαν. Τότε κάνουν ένα βήμα πίσω, περιορίζουν σιγά-σιγά το ενδιαφέρον που μέχρι πρότινος έδειχναν, τα μηνύματά τους να λιγοστεύουν ολοένα και περισσότερο. Θεωρούν πως, εφόσον το ξεκαθάρισμα δεν έπιασε τόπο -λες και πιάνει ποτέ στον έρωτα- ο τρόπος αυτός είναι ο λιγότερο οδυνηρός, θα περάσει το μήνυμα, θα μας κάνει να ξενερώσουμε και ν’ απομακρυνθούμε σιγά-σιγά από εκείνους χωρίς οι ίδιοι να χρειαστεί να έρθουν ξανά σε δύσκολη θέση. Φεύγουν για να μη δεθούμε μαζί τους, φύγαμε για να μη δεθούν μαζί μας.
Τι γίνεται όμως μ’ εκείνους που μένουν πίσω κι όχι μόνο έχουν δεθεί, αλλά έχουν γίνει κόμπος και τώρα δεν ξέρουν πώς να λυθούν; Βλέπετε, αυτή τους η συμπεριφορά, όχι μόνο δεν τους απομάκρυνε, αλλά τους έκανε να προσκολληθούν ακόμη περισσότερο, να υπεραναλύουν ξανά και ξανά την κατάσταση και τους λόγους που αυτή δε λειτούργησε, να προσπαθούν να εντοπίσουν ενδεχόμενα λάθη που κάνανε και τους απομάκρυναν, σε πλήρη άρνηση για όλα τα ξεκάθαρα δείγματα που εξ αρχής είχαν λάβει.
Μέχρι που κάποια στιγμή, στο χιλιοστό αδιέξοδο, όπου κάθε προσπάθεια επανασύνδεσης έχει πέσει στο κενό, αντί να έρθει η αποδοχή, έρχονται ο θυμός κι η άρνηση. Εκείνοι φταίνε άλλωστε που τους ερωτεύτηκαν, εκείνοι που το επέτρεψαν να συμβεί. Εκείνοι που δεν έφυγαν νωρίτερα· μα για στάσου, έφυγαν! Έφυγαν για να μη δεθούμε.
Ας δεχτούμε ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να δενόμαστε μ’ έναν άνθρωπο, ακόμη και σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς δεν υπάρχει κανένα εγχειρίδιο που να μας υποδεικνύει τον χρόνο και τον βαθμό στον οποίο πρέπει να το κάνουμε. Όπως φυσιολογικό είναι να μην το θέλει κάποιος αυτό για τη ζωή του. Επίσης, καλό θα ήταν να πάρουμε την ανάλογη απόσταση και να παρατηρήσουμε την κατάσταση σαν θεατές, προσπαθώντας να κατανοήσουμε αν τελικά ήμασταν δεμένοι με την πραγματική εικόνα του άλλου ή με την ιδεατή εικόνα που είχαμε πλάσει στο μυαλό μας ως προς το τι θα μπορούσαμε να ήμασταν κι οι δύο μαζί.
Τελειώνοντας, να σας πω πως πιστεύω στο κρασί, το παγωτό, τη σοκολάτα, το fast food, τις σειρές, τα μελαγχολικά τραγούδια, τις βόλτες, τα ταξίδια, τα ξενύχτια, τα πακέτα χαρτομάντιλα και ό,τι άλλο χρειάζεται για να ξεπεράσει κανείς έναν άνθρωπο που ήταν ή δεν ήταν ποτέ μαζί του στην πραγματικότητα. Ίσως και στο κλισέ πως ο έρωτας με έρωτα περνάει.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Χαρά Δράκου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
