Απελευθερώσου απ' τα κοινωνικά στερεότυπα

Οι κοινωνίες μας έμαθαν από μικρούς να είμαστε ευγενικοί, μετριοπαθείς και σοβαροί. Μας έμαθαν να προσέχουμε την εικόνα μας, να μην την τσαλακώνουμε, γιατί πάντα κάποιος κακεντρεχής θα υπάρχει σε μια γωνία, για να μας δείξει με το δάχτυλο πόσο λάθος κι απρεπώς φερόμαστε. Να καλλιεργούμε το είναι μας και το μυαλό μας, αλλά και τον τρόπο συμπεριφοράς μας, ώστε να μην έχει κανείς να πει τίποτα για εμάς.

Λένε: «Η γυναίκα πρέπει να είναι πάντα καθώς πρέπει. Να είναι ντυμένη, βαμμένη, φτιαγμένη και φυσικά πλήρως αποτριχωμένη. Θα πρέπει να φέρεται με λεπτότητα κι ευγένεια σαν μια μικρή πριγκίπισσα που τηρεί κατά γράμμα το πρωτόκολλο. Ο τόνος της φωνής πάντα θα πρέπει να κυμαίνεται σε χαμηλή κλίμακα, χωρίς πολλά, έντονα γέλια ή αντιδράσεις. Γκριμάτσες; Φυσικά και όχι. Απαγορεύονται. Μια κυρία θα πρέπει πάντα να κάθεται σταυροπόδι, στητά και με φινέτσα. Να μην καμπουριάζει, δεν είναι γυναικείο χαρακτηριστικό αυτό.

Ο άντρας πρέπει να είναι κυνηγός. Να φέρεται πάντα σκληρά κι αρχηγικά. Τα συναισθήματα για εκείνον είναι κάτι παντελώς άγνωστο, αυτά είναι για τις γυναίκες. Το κλάμα ανεπίτρεπτο, καθώς θα μειωθεί η αντρική του τιμή. Ένας σωστός άντρας πάντα θα περηφανεύεται για την ποικιλία της ερωτικής του ζωής. Οι φέτες στο σώμα απαραίτητη προϋπόθεση και δίπλα του μια σύντροφος γλάστρα, χωρίς καμία άποψη για τίποτα. Η τσέπη του είναι αυτό που τον προσδιορίζει, όσο μεγαλύτερη τόσο μεγαλύτερο κελεπούρι».

Φτάνει πια με τα κοινωνικά στερεότυπα και τα πρέπει. Είμαστε στο 2018 και τίποτα απ’ τα παραπάνω δε μας προσδιορίζει ως άτομα, ως ψυχές. Τα πρέπει χτίστηκαν για να γκρεμίζονται κι όχι να ενισχύονται. Κι εγώ πρώτη απ’ όλους θα ρίξω την πρώτη γροθιά στον τοίχο με τα πρέπει. Ξέρω πολύ καλά ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα με ακολουθήσουν, έχω ακόμη πίστη στην αλλαγή και στον κόσμο. Μπορεί να κάνω λάθος κι εγώ κι εσύ που πιστεύουμε σ’ αυτό. Μα ο κόσμος δεν αλλάζει τόσο εύκολα.

Είμαι γυναίκα και θα φωνάξω, και θα βρίσω, και θ’ ακουστώ, και θα γελάσω δυνατά. Θα έχω όσους συντρόφους θέλω, μα τουλάχιστον θα είμαι ξεκάθαρη μαζί τους και δε θα τους πουλάω παραμύθια. Θα είμαι άντρας και θα κλάψω, και θα βάψω το πρόσωπό μου με make up, και θα είμαι παρθένος στα 23. Θα είμαι αυτό που θα τσαντίσει την ηθικολόγο κοινωνία στην οποία ζω. Θα είμαι όλα αυτά που εσύ κατακρίνεις κι απεχθάνεσαι. Γιατί είμαι άνθρωπος. Γιατί είμαστε 7,6 δισεκατομμύρια άτομα εντελώς διαφορετικά. Γιατί οι γραμμές παραγωγής είναι για τα εργοστάσια και όχι για τους ανθρώπους.

Εσύ, που σε απέρριψε το άτομο που θέλησες επειδή δεν έχεις για τα δικά του μέτρα το τέλειο κορμί, συνέχισε να αγαπάς τον εαυτό σου γιατί δε θα το κάνει κανείς άλλος για εσένα. Εσύ, που σε κακοχαρακτήρισαν επειδή κλαις, συνέχισε να εκφράζεσαι μ’ όποιον τρόπο σε αποσυμπιέζει, τουλάχιστον εσύ εκφράζεσαι, μάτια μου. Εσύ, που σε είπαν ντεκαβλέ επειδή βρίζεις, ρίξε του ένα ακόμη καντηλάκι. Άλλωστε οι άνθρωποι που βρίζουν, σύμφωνα με έρευνες, είναι ευφυέστεροι.

Μην ξεχνάς ν’ αγαπάς τον εαυτό σου με όλα τα άσχημα και όμορφα. Αν δεν το κάνεις εσύ, τότε ποιος είναι αυτός; Και τελικά, ρίξε μια χαριστική βολή στα πρέπει, γύρνα την πλάτη σου και κλείσε την πόρτα πίσω σου.