Κοίταξε λιγάκι γύρω σου. Παντού μίζεροι άνθρωποι, μετανιώνουν για τη ζωή τους, τις επιλογές τους, τη δουλειά τους. Είναι εκείνοι που βολεύτηκαν, έπιασαν μια θέση σε ένα γραφείο ή μια επιχείρηση σύμφωνα με τις επιταγές της εποχής, με κριτήριο την ανάγκη κι όχι την επιθυμία, σε καμία περίπτωση όχι σύμφωνα με όσα πραγματικά αγαπούν.
Η κοινωνία μας συνεχώς οπισθοδρομεί αντί να προχωράει μπροστά. Κι όλα αυτά γιατί; Για χάρη μιας μόνιμης επαγγελματικής αποκατάστασης, για χάρη κάποιου ενδόμυχου εγωιστικού γοήτρου που κάποιος μας εμφύτευσε. Με το μικρό το μυαλό, λοιπόν, κάνω σενάρια κι εγώ. Μήπως θα ήταν καλύτερος ο κόσμος αν όλοι κάναμε αυτό που πραγματικά αγαπάμε; Μήπως να ακολουθούσαμε όλοι το αληθινό μας πάθος; Νομίζω πως η μόνη αποδεκτή απάντηση σε αυτό είναι ένα μεγάλο «ναι».
Ναι, κανένας δε θα ‘πρεπε να επηρεάζεται απ’ το τι επιθυμεί το σχολείο, η οικογένεια ή οι φίλοι να ακολουθήσει, γιατί το επιτάσσει η κοινωνία ή οι εποχές. Κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να κατευθύνεται προς εκείνον τον τομέα στον οποίο είναι πραγματικά καλός, κυρίως γιατί το αγαπάει. Σκεφτείτε πόσο ευτυχής θα ήταν τότε ο κόσμος.
Κανείς δε θα ήταν εγκλωβισμένος στα στενά όρια του να γίνει δάσκαλος, δικηγόρος ή γιατρός. Θα μπορούσε να γίνει καλλιτέχνης, ζωγράφος, ποιητής, να ταξιδεύει τον κόσμο και να παρέχει υπηρεσίες. Θα μπορούσε ο καθένας μας να είναι ό,τι αγαπά πραγματικά η ψυχή του. Επαγγέλματα που στηρίζονται στις τέχνες και τα ταλέντα, όπως ηθοποιοί ή τραγουδιστές, δε θα στιγματίζονταν απ’ την κοινωνία με την ταμπέλα των αργόσχολων ή ονειροπόλων.
Εν γένει, λοιπόν, ο κόσμος θα ήταν πραγματικά ευτυχισμένος. Το να ζεις μια ζωή που δεν έχεις επιλέξει βάσει επιθυμιών είναι κι αυτό μια αιτία κατάθλιψης. Οι άνθρωποι θα ήταν πιο ήρεμοι και πλήρεις αν δεν καταπιέζονταν να ακολουθήσουν συγκεκριμένους τομείς, στους οποίους μπορεί να μην είναι καν καλοί, απλά και μόνο για να έχουν ένα σταθερό μηνιαίο εισόδημα στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς.
Γιατί με τέτοιες τεχνικές η κοινωνία γεννά ανθρώπους ψυχικά και πνευματικά ανελεύθερους. Ανθρώπους που παθαίνουν κατάθλιψη γιατί δεν αγαπούν αυτό που κάνουν, γιατί όλο αυτό για εκείνους μοιάζει φυλακή, με χρυσά κλουβιά. Μα ακόμα κι αν τα κλουβιά είναι χρυσά, παραμένουν κλουβιά.
Να κυνηγάς τα όνειρά σου με κάθε δυνατό τρόπο. Να πηγαίνεις κόντρα σε όσους σου λένε πως δε θα καταφέρεις όσα επιθυμείς. Γιατί έχεις μέσα σου δύναμη μεγάλη. Μια δύναμη που γυρνά βουνά και σκίζει τις θάλασσες στη μέση. Μη σπαταλάς τη ζωή σου για τα όνειρα των άλλων. Είναι δική σου και δεν τη χρωστάς σε κανέναν. Είναι το μεγαλύτερο κι ωραιότερο ταξίδι που θα κάνεις ποτέ κι αστρολάβος του είσαι εσύ. Να είσαι κύριος του εαυτού σου.
Κι αν υπάρξουν κάποιοι που ίσως βρεθούν στο δρόμο σου και προσπαθήσουν να σε αποθαρρύνουν απ’ το να ακολουθήσεις τα όνειρά σου, μην πεις τίποτα. Απλά δείξε τους τη δική τους ζωή και με μια απλή ερώτηση κάνε τους να καταλάβουν: Πόσο ευτυχισμένος είσαι με τις επιλογές σου;
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη