Έγινε ο έρωτας ένας φάκελος στην επιφάνεια εργασίας μας

Διανύοντας μια εποχή που όλα γύρω μας τείνουν προς τη διαφορετικότητα μπορούμε να παρατηρήσουμε πως όλα μετατρέπονται. Η ουσιαστική επικοινωνία καθίσταται σε τυπική και προβάλλεται μέσα από οθόνες συσκευών. Η θαυμαστή εποχή της τεχνολογίας, βρίσκεται στο απόγειό της, με αποτέλεσμα όλη μας η καθημερινότητα, να υφίσταται μέσα από νέες συνήθειες κι αμέτρητες πληροφορίες. Οι φιλίες έχουν μετατραπεί σε followers και friends στα κοινωνικά δίκτυα, η ανθρώπινη αξία σε likes, η ομορφιά σε φίλτρα κάμερας κι η εύρεση αγάπης σε εφαρμογές γνωριμιών. Το εγώ του καθενός αναπτύσσεται ραγδαία μέσα από την εικονική πραγματικότητα και η πραγματική ανάπτυξη του χαρακτήρα έχει παραμείνει στα αζήτητα.

Χωρίς να οπισθοδρομήσουμε, σε χρονικό επίπεδο μπορούμε να παρατηρήσουμε πως  τα απλά πράγματα έχουν χαθεί. Η εικονική πραγματικότητα υπάρχει πια και υπερισχύει περισσότερο από την πραγματική ζωή. Ρωτώντας τις προηγούμενες γενιές, μπορούμε να κατανοήσουμε απόλυτα τις διαφορές, ειδικά πάνω στις ερωτικές συναναστροφές. Κάποτε, οι διαπροσωπικές σχέσεις κυριαρχούσαν. Φυσικά όχι πάντα μέσα σε τόσο αγνές καταστάσεις. Αλλά σίγουρα διαμορφωνόντουσαν πιο ρεαλιστικά.

Οι τότε σχέσεις πραγματοποιούνταν, μέσα από φυσικές γνωριμίες, ανάμεσα από φίλους, γνωστούς και παρέες. Το φλερτ έπαιζε μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων. Οι γλυκιές ματιές και τα όμορφα λόγια. Οι όμορφες βόλτες σε μέρη που έψαχναν για να ανακαλύψουν κι όταν λέμε έψαχναν, εννοούμε μέσα από φίλους κι από στόμα σε στόμα. Άνθρωποι με θέληση να επικοινωνήσουν ουσιαστικά μεταξύ τους. Οι τωρινές συζητήσεις μέσα από τα ψηφιακά μέσα, τότε αντιστοιχούσαν σε  ατελείωτες ώρες συζητήσεων. Πρωταγωνιστικό ρόλο δεν είχαν μόνο οι λέξεις. Είχαν οι ματιές και τα αγγίγματα, τυχαία και μη.

Οι αναμνήσεις δεν αποθηκευόντουσαν σε σκληρούς δίσκους και οι καβγάδες δεν μονοπωλούσαν πάνω στις ψηφιακές δραστηριότητες του άλλου τους μισού. Οι συνήθειές μας, δεν ήταν επηρεασμένες και διαμορφωμένες, μόνο από ξενόφερτες ιδιοσυγκρασίες ανθρώπων που δεν καθίστανται ταιριαστές με μεσογειακά ταμπεραμέντα και τα πρότυπα δεν ήταν ο mr Grey αλλά οι ιστορίες του Shakespeare. Τον έρωτα τον μάθαιναν σαν κάτι όμορφο παρομοιάζοντάς τον ως σφραγίδα της αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων που αγαπιούνται ή σαν έκρηξη πάθους και θελκτικότητας.

Στην εποχή μας, για να είμαστε και δίκαιοι, η τεχνολογία έχει καταφέρει εκτός από την αποξένωση και να ενώσει έρωτες και ζωές. Στο σήμερα οι άνθρωποι εφόσον το θελήσουν καταφέρνουν και γίνονται συμβατοί με κάθε δέκτη, όπου και να βρίσκεται πάνω στον πλανήτη. Η λέξη «διαφορετικότητα» έχει καταργηθεί γιατί πια με μία σύντομη αναζήτηση μπορεί ο οποιοσδήποτε να κατανοήσει πως δεν είναι μόνος. Έχει καταφέρει να εκμηδενίζει την απόσταση μεταξύ ανθρώπων που αγαπιούνται. Το μυαλό έχει ανοίξει- αυτών που το επιθυμούν. Η εποχή μας, δίνει τη δυνατότητα απεριόριστης πρόσβασης σε εμπειρίες και φιλοσοφίες πολιτισμών που άλλοτε δε θα τους δινόταν ποτέ η ευκαιρία. Όλοι οι άνθρωποι μπορούν να γνωριστούν μεταξύ τους και μάθουν τον τρόπο επικοινωνίας άλλων λαών που βρίσκονται χιλιόμετρα μακριά. Ο πολιτισμός υπάρχει γύρω μας και πια είναι προσβάσιμος από όλους. Άρα κι ο έρωτας αποκτά ξάφνου απεριόριστες δυνατότητες.

Όμως η έλξη, θέλει σώμα, θέλει ανθρώπους να κοιτάζονται στα μάτια κι όχι δυο οθόνες με 300 χιλιόμετρα απόσταση. Θέλει να μη γνωρίζει μοναξιές, θέλει το πάθος. Θέλει τον ρομαντισμό και την αφέλεια αυτού που πάμε να ξεχάσουμε ή να αφήσουμε στην άκρη χάριν κάποιας εφαρμογής που μας υπόσχεται το εύκολο και συνάμα το πρακτικό και σίγουρο. Κι εμείς, θα πουλήσουμε τόσο εύκολα τον έρωτα για μια εικονική σιγουριά;