Ο Μάιος έφτασε και οι πρώτες μέρες του έφεραν επιτέλους τον ήλιο, που τόσο πολύ θέλαμε. Μίνι καθημερινοί καύσωνες που μας κοιμίζουν τα μεσημέρια και δροσερές νύχτες, που μας θυμίζουν τα παιδικά καλοκαίρια. Τότε που κοιμόμασταν στη βεράντα και το επόμενο πρωινό, μετρούσαμε ποιος είχε τα περισσότερα τσιμπήματα κουνουπιών. Τότε που μέναμε ξύπνιοι ως αργά λέγοντας τρομαχτικές ιστορίες και πεταγόμασταν σε κάθε ροχαλητό που ακουγόταν από τα δωμάτια.
Καλοκαιρινές ιστορίες όλοι μπορούμε να αφηγηθούμε, όμως λίγες είναι εκείνες που αναπολούμε συχνότερα. Και για αυτές είμαστε ικανοί να δώσουμε ως αντάλλαγμα όλα τα παγωτά χωνάκι με βανίλια και σοκολάτα που πρόκειται να φάμε φέτος, για να τις ξαναζήσουμε έστω για λίγο. Είναι τα παιδικά και εφηβικά καλοκαίρια, που διατηρούν ακόμη στο μυαλό μας κάτι από την αθωότητα και την ξεγνοιασιά εκείνων των χρόνων.
Το καλοκαίρι που πέρασες να ψαρεύεις με καλάμι, μαζί με τον αγαπημένο ξάδερφο στις 6 το χάραμα, γιατί «ο καλός ψαράς φαίνεται στο γλαρωμένο μάτι». Και εκείνο που έπιασες τον πρώτο σου αχινό, με την πατούσα. Αυτό που χρειάστηκε να κάνεις 35 βουτιές μέχρι να βρεις το καλύτερο κοχύλι που θα κρεμούσες στο λαιμό και τελικά κατέληξες με βουλωμένη μύτη και αυτιά. Και σίγουρα εκείνο που κοιμήθηκες για πρώτη φορά στην παραλία και μέτρησες όσα πιο πολλά αστέρια μπορούσες και ας σου είχαν πει πως θα γεμίζανε τα δάχτυλά σου με φουσκάλες.
Και ύστερα αναπολείς την καλοκαιρινή εφηβεία. Τότε που άρχισες να κάνεις τα πρώτα βήματα μόνος. Έμενες μέχρι αργά έξω και μπορούσες κι εσύ να πας με την παρέα των «μεγάλων» μέχρι το στοιχειωμένο σπίτι στην ανηφόρα. Σε ένα μπαράκι στην Πάρο στην 4ήμερη, ήπιες την πρώτη σου μπίρα και όταν έφτασες στο Λύκειο και πήγατε όλοι μαζί 5ήμερη στα Χανιά, έκανες διαγωνισμό με τον κολλητό για το ποιος θα έπινε τις περισσότερες.
Εκδρομές με το σχολείο ακριβώς στις πρώτες μέρες του καλοκαιριού, που θα τις θυμάσαι για πάντα. Να τραγουδάτε το «Καλοκαιρινά Ραντεβού» αγκαλιά με τον καθηγητή της Φυσικής και ας ήσουν ο πρωταρχικός υπαίτιος κάθε που τον έπιανε πονοκέφαλος στην τάξη. Γιατί το καλοκαίρι όλα ξεχνιούνται και το μόνο που σε νοιάζει είναι η θάλασσα και η καλή παρέα.
Και φυσικά στην καλοκαιρινή μνήμη πρώτη θέση έχουν οι διακοπές που έκανες μόνος. Χωρίς γονείς, παππούδες, θείους και πιτσιρίκια που σε σκεπάζουν με άμμο όσο εσύ κοιμάσαι του καλού καιρού. Ήσουν εσύ, οι φίλοι και το νησί. Με ένα σάκο στον ώμο, γυαλιά ηλίου και τα απολύτως απαραίτητα. Και δεν θα ξεχάσεις ποτέ το πρώτο μεθύσι από τεκίλα, ούτε το παγωτό με ούζο που δοκίμασες, ούτε τις γνωριμίες που έκανες από κάθε άκρη της γης. Γιατί το μαύρισμα μπορεί να ξεθωριάζει το Σεπτέμβρη, αλλά οι μνήμες είναι πάντα εκεί.
Καλοκαίρια στην πόλη, για όσους δεν ξεβολεύονται εύκολα. Καλοκαίρια σε ερημικό νησί, για εκείνους που θέλουν ηρεμία και χαλάρωση. Οικογενειακά καλοκαίρια, για όσους δεν μπορούν τους αποχωρισμούς. Στο εσωτερικό, για να εξερευνήσουμε τα εδάφη μας ή στο εξωτερικό για να πάρουμε μια γεύση από άλλους πολιτισμούς. Μεθυσμένα καλοκαίρια γεμάτα τραγούδια και γέλια. Γεμάτα με νέες εμπειρίες και εικόνες. Με χρώματα, σώματα που μυρίζουν θάλασσα και καίνε από τον ήλιο.
Πολλά περασμένα καλοκαίρια που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη και θα τα νοσταλγούμε και άλλα τόσα που μας περιμένουν να τα ζήσουμε το ίδιο έντονα και συναρπαστικά.
Συντάκτης: Πόπη Κονοφάου
