Ο έρωτας είναι τέχνη. Ή μήπως ο έρωτας θέλει τέχνη; Δεν είναι και πολύ ξεκάθαρο. Αν κάτι είναι σίγουρο πάντως, είναι πως ο έρωτας φέρνει την τέχνη. Κάθε μορφής τέχνη ακολουθεί πιστά τον έρωτα. Εμπνέεται από αυτόν και μεγαλουργεί. Τα μεγαλύτερα αριστουργήματα δεν έγιναν πάνω στην έκφραση του πόνου, αλλά της αγάπης. Άλλωστε το λένε και οι σοφοί, βάλε αγάπη σε ό,τι κάνεις αν θέλεις να πετύχει.
Αυτό παθαίνουν και οι άνθρωποι όταν ερωτεύονται, αγκαλιάζουν ασυναίσθητα την τέχνη. Φλερτάρουν με την έμπνευση και τη δημιουργία. Ο ερωτευμένος, ταγμένος στο ταίρι του θα προσπαθήσει να εκφράσει τα συναισθήματά του με κάθε τρόπο. Στη φύση τα πράγματα είναι πιο απλά. Πολύχρωμα φτερά και κραυγές συνοδεύουν την ερωτοτροπία. Σε μια προσαρμογή λοιπόν αυτών των χαρακτηριστικών στον άνθρωπο, θα λέγαμε πως υπάρχουν πολλά κοινά σημεία.
Συναισθηματικά φορτισμένοι οι ερωτευμένοι, θα ξεσπάσουν πάνω σε χαρτιά και θα διαπρέψουν, γιατί κανείς ποτέ δεν γείωσε όσα γράφτηκαν για την αγάπη. Θα πιάσουν κιθάρες, τύμπανα και κατσαρολικά και θα τραγουδήσουν τον έρωτά τους κάτω από μπαλκόνια και μπροστά σε κάμερες. Γιατί κάτι τους καίει, κάτι τους προκαλεί να εκφραστούν. Αλλιώς εκφράζονται οι άνθρωποι όταν δαγκώνουν την λαμαρίνα.
Φταίει μάλλον αυτή η συνεχόμενη ευθυμία που τους καταβάλει, μαζί με εκείνο το χαμόγελο που έχει καρφιτσωθεί στο πρόσωπο και τους διατάζει να φτιάξουν κάτι καινούργιο. Τους προστάζει να κοιτάξουν μπροστά σε ένα ολοκαίνουργιο μέλλον. Αυτό προσφέρει ο έρωτας, την ελπίδα σε κάτι νέο και καλύτερο. Και αυτό είναι που προσπαθούν να πετύχουν όσοι ερωτεύονται, να αποτυπώσουν το νέο πρόσωπο τους.
Πέρα όμως από το «εγώ» τους, θέλουν να ικανοποιήσουν και τον άλλον, γιατί δεν τους φτάνει μόνο να θυμούνται πώς μοιάζουν εκείνοι όταν είναι χαρούμενοι. Για αυτό και βάζουν όλο τους το ταλέντο και προσέχουν τις λεπτομέρειες. Θα φτιάξουν το αγαπημένο φαγητό αυτού που αγαπάνε, για να πάρουν την ευχαρίστηση ότι το πέτυχαν ή θα πειραματιστούν σε κάτι καινούργιο, για να έχουν να καυχιούνται πως τους δίδαξαν και κάτι.
Θα πάρουν πινέλα και καβαλέτα και ως άλλοι Πικάσο θα φτιάξουν πίνακες και γλυπτά και θα τα χαρίσουν σε όσους αγαπάνε. Με αυτό τον τρόπο δίνουν και ένα κομμάτι του εαυτού τους. Θα εφοδιαστούν με πένες και μελάνι και θα γράψουν τα ομορφότερα ποιήματα που γράφτηκαν ποτέ για τον έρωτα. Και σε κάθε λέξη θα κρύβουν και ένα συναίσθημα, μια αλήθεια για το πώς βλέπουν τον άλλον.
Πράγματι, ο έρωτας κάνει τους ανθρώπους απίστευτα δημιουργικούς και παραγωγικούς. Σαν ντοπαρισμένοι, είναι ικανοί να δουλεύουν για ώρες, να φτιάχνουν κάρτες, να μαγειρεύουν γλυκά και να σκαρφίζονται νέους τρόπους για να εκφράσουν όσα νιώθουν. Μέχρι και η φατσούλα που ζωγραφίζουν στο πρωινό σημείωμα που αφήνουν για «Καλημέρα» δείχνει πόσο αλλάζουν μέσα σε μια σχέση.
Προσπαθούν να κάνουν τον άλλο να συνειδητοποιήσει με κάθε τρόπο πως ό,τι του λένε είναι αλήθεια και πως θα είναι εκεί για αυτόν κάθε μέρα, στα εύκολα και στα δύσκολα. Μικρές και μεγάλες χειρονομίες αγάπης. Ενθύμια και δώρα που δεν χαρίστηκαν σε γιορτές και εξαιρετικές περιστάσεις. Αφιερώσεις που δεν έγιναν γιατί ήταν Χριστούγεννα ή γιατί κάποιος είχε γενέθλια. Τα πιο σπουδαία συνήθως γίνονται χωρίς λόγο και αιτία, αλλά γιατί φτάνει που θέλεις να γίνουν.
Ο έρωτας άλλωστε κατέχει μια σπουδαιότητα στις ζωές των ανθρώπων, συνεπώς είναι φυσικό και επόμενο πως θα σύρει από τη μύτη τoν ερωτευμένο στα σπουδαία και τα μεγάλα. Σε τρελές εκφράσεις αγάπης. Σε graffiti στον τοίχο απέναντι από το σπίτι της και σε δυο στίχους που θα έχεις γράψει μόνο για τα μάτια του.
Γιατί ό,τι δεν εκφράζεται, καταπιέζεται και ό,τι καταπιέζεται στο τέλος σκοτώνει. Και βασικό γνώρισμα του έρωτα, είναι η αναγέννηση.
Συντάκτης: Πόπη Κονοφάου
