Στο Ρέθυμνο; Στο Ρέθυμνο Κρήτης; Η απορία των κολλητών, όταν έμαθαν σε ποιο νομό της Ελλάδος, βρισκόταν το Πανεπιστήμιο που είχα περάσει.
Μετά από μια μεγάλη σιωπή, πολλές αγκαλιές και λίγα κλάματα, καταλήξαμε στο ότι δεν υπήρχε περίπτωση να χαθούμε, ακόμη και αν βρισκόμασταν σε διαφορετικά ημισφαίρια. Και δύο χρόνια μετά, μπορώ να πω περήφανα, πως τα έχουμε καταφέρει μια χαρά.
Δεν θα υποστηρίξω φυσικά ότι ήταν εύκολο, γιατί καμιά ανθρώπινη σχέση δεν είναι εύκολη, ειδικά όταν προστίθεται σε αυτήν και ο αστάθμητος παράγων της αποστάσεως. Όμως η προσπάθεια, η συλλογική προσπάθεια, δεν είναι πάντοτε αρκετή. Βασικό συστατικό για να παραμείνει η εξίσωση της φιλίας σταθερή, είναι τα γερά θεμέλια.
Όχι επειδή βρισκόμαστε δέκα ώρες μακριά, θα ξεχάσουμε ξαφνικά και όσα έχουμε περάσει μαζί. Το παρελθόν μιας φιλίας, είναι αυτό που καθορίζει και το μέλλον της. Και όταν λέω παρελθόν, δεν εννοώ απαραίτητα τον χρόνο γνωριμίας και συναναστροφής. Αναφέρομαι κυρίως, στα χαρτομάντιλα που έχουν χρησιμοποιηθεί για πονεμένους έρωτες και στα κακαριστά γέλια, που έχουν σηκώσει στο πόδι ολόκληρη γειτονιά.
Όταν οι καυγάδες γίνουν περισσότεροι από τα χαμόγελα, τότε η κατάσταση να ξέρετε, έχει πάρει τον κατήφορο. Και αν η χημεία είναι το φιτίλι για να ανάψει μια φιλία, η κατανόηση είναι το ξύλο που κρατάει αναμμένη τη φωτιά.
Γιατί όταν τα ωράρια δεν είναι πλέον κοινά, οι υποχρεώσεις και ο ελεύθερος χρόνος, μπορεί να μην συμπίπτουν καθημερινά. Κι όμως, αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία. Δεν προλαβαίνεις χρυσή μου να μιλάς με την κολλητή σου είκοσι τρεις ώρες το είκοσι τετράωρο, γιατί την ώρα που εσύ βάφεις νύχια εκείνη κάνει εργασία και το αντίστροφο;
Ωραία κατανοητό, τη μία όμως φορά που θα καταφέρετε να συντονιστείτε, θα την πάρεις τηλέφωνο και θα μιλήσετε για τουλάχιστον ένα τρίωρο. Γιατί θα έχεις ένα κάρο νέα να της πεις και θα σκάσεις άμα δεν τα μάθει και σου πει τη γνώμη της. Έτσι δεν είναι; Όσο και αν αλλάξουν οι στόχοι, τα όνειρα και τα θέλω, η στήριξη δεν πρέπει να χαθεί, γιατί αμέσως κόβεται και ο δεσμός.
Η στήριξη, που περιλαμβάνει από τα ξενύχτια με την κάμερα ανοιχτή, γιατί κάτι ύπουλο και τρομερό κρύβεται στην ντουλάπα σου, μέχρι την δημιουργία τρίλεπτου βίντεο, για να της πεις πόσο περήφανη είσαι που αποφάσισε να ξεκινήσει γυμναστήριο. Η φιλία από απόσταση για να κρατήσει, θέλει σίγουρα τρέλα και πολλές εκπλήξεις.
Δεν γίνεται να πάρεις τη φίλη σου αγκαλιά και να την παρηγορήσεις; βγάλε φωτογραφίες σου με αστείες γκριμάτσες που θα της φτιάξουν το κέφι. Ξέρεις ότι έχει ένα δύσκολο τεστ στη σχολή; Πες της πόσο την αγαπάς και πως ξέρεις ότι θα γράψει τέλεια με τα σκονάκια που έκανε στο δεξί της χέρι. Η αγάπη έχει καίρια θέση στη φιλία εξ αποστάσεως. Η αγάπη που φαίνεται με πράξεις, ακόμη και αν τα λόγια δεν την συμπληρώνουν.
Όσα θεωρούμε δεδομένα για μια φιλία που τρέφεται από τη συχνή επαφή, εδώ δεν είναι απλά ζητούμενα, μα αναγκαία και απαραίτητα. Και τι θα γινόταν η φιλία από απόσταση, χωρίς την ανυπομονησία και την προσμονή; «Και πότε είπαμε ότι θα έρθεις για τα Χριστούγεννα; Τι σε είκοσι μέρες; Ναι το ξέρω ότι μόλις χτες έφυγες, αλλά δεν μπορείς να έρθεις πιο νωρίς; Μα έλα, θα σου φτιάξω και μελομακάρονα που σ’ αρέσουν». Ακόμη και αν έχουν περάσει δύο ώρες από τη στιγμή που χαιρετηθήκατε στο λιμάνι, να περιμένεις μήνυμα που θα λέει πως ήδη της λείπεις.
Και το σωστό, θα είναι να λείπει και σε εσένα το ίδιο.
Καταλήγω, πως μια φιλία γενικά, μα και εξ αποστάσεως, για να μπορέσει να παραμείνει ως έχει, πρέπει να μας νοιάζει το πώς θα παραμείνει ως έχει. Αν έχει τελειώσει μέσα μας η όρεξη, αν έχουμε βρει αλλού παρέα, αν γενικά βαριόμαστε να ασχοληθούμε, γιατί κάτι καλύτερο έχουμε να κάνουμε και στα διπλανά τσαρδάκια να είμαστε θα γίνουμε από γνωστοί άγνωστοι σε χρόνο ντε τε.
Η θέληση λοιπόν, είναι αυτή που κινεί τα νήματα, γιατί οι αποστάσεις είναι μικρές, όταν οι επιθυμίες είναι μεγάλες.
Συντάκτης: Πόπη Κονοφάου
